Wytwórnia Filmów Oświatowych

Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wytwórnia Filmów Oświatowych Sp. z o.o. (WFO) – wytwórnia filmowa utworzona 1 stycznia 1950^[1] w Łodzi, została powołana zarządzeniem ministra kultury i sztuki. Przejęła częściowo kompetencje Instytutu Filmowego w Łodzi, działającego od 13 listopada 1945 roku. Była jednym z największych w kraju producentów krótkometrażowych filmów szkolnych i instruktażowych oraz jedynym producentem filmów popularnonaukowych, przeznaczonych dla masowego widza. Od roku 1994 firma nosi nazwę: Wytwórnia Filmów Oświatowych i Programów Edukacyjnych (później przywrócono pierwotną nazwę firmy). Dorobek Wytwórni to ok. 5 tysięcy filmów, głównie oświatowych i dokumentalnych. Jest również, wraz ze stowarzyszeniem „Łódź Filmowa”, właścicielem kina "Polonia".

WFO odniosła największe sukcesy w dziedzinie filmu przyrodniczego (Włodzimierz Puchalski, Karol Marczak, Józef Arkusz, Bolesław Bączyński, Aleksandra Jaskólska, Stanisław Kokesz, Remigiusz Ronikier, Ryszard Wyrzykowski – „Pan Rysio”).

W wytwórni powstało też wiele filmów o sztuce. Realizowali je wybitni reżyserzy filmu oświatowego, między innymi: Jarosław Brzozowski, Zbigniew Bochenek, Krystyna Dobrowolska, Grzegorz Dubowski, Konstanty Gordon, Stanisław Grabowski, Bohdan Mościcki, Kazimierz Mucha, Andrzej Papuziński, Andrzej Różycki, Witold Żukowski, Barbara Pyzałka, Andrzej B. Czulda.

Z Wytwórnią realizowali swoje pierwsze filmy młodzi twórcy, którzy później odnieśli sukcesy w polskim filmie fabularnym, między innymi: w latach 50.: Wojciech Jerzy Has, Stanisław Lenartowicz, Janusz Nasfeter; w latach 60.: Krzysztof Zanussi, Antoni Krauze, Grzegorz Królikiewicz; w latach 70.: Piotr Andrejew, Andrzej Barański, Marek Koterski, Juliusz Machulski, Piotr Szulkin, Leszek Wosiewicz; w latach 80.: Jan Jakub Kolski, Łukasz Wylężałek. Wielu znanych w świecie operatorów filmowych współpracowało (lub nadal współpracuje) z Wytwórnią: Bogdan Dziworski, Wit Dąbal, Jolanta Dylewska, Paweł Edelman, Ryszard Lenczewski, Krzysztof Ptak, Zbigniew Rybczyński, Piotr Sobociński, Jerzy Zieliński.

W Wytwórni pracował legendarny fotograf Powstania Warszawskiego – Eugeniusz Haneman.

W dorobku Wytwórni jest ponad 1 200 nagród zdobytych na krajowych i zagranicznych festiwalach filmowych. Pierwsze trofeum to Grand Prix w dziale filmów popularnonaukowych dla filmu Wieliczka w reżyserii Jarosława Brzozowskiego na I Festiwalu Filmowym w Cannes w roku 1946^[2]. Niektóre filmy uzyskały po kilkanaście nagród i wyróżnień na najbardziej liczących się festiwalach, np. Hokej i Olimpiada Bogdana Dziworskiego, Szczurołap Andrzeja Czarneckiego, Bykowi chwała Andrzeja Papuzińskiego, Nienormalni Jacka Bławuta, Usłyszcie mój krzyk Macieja Drygasa. Ten ostatni film zdobył w roku 1991 Europejską Nagrodę Filmową^[3].