Van Johnson

Urodził się w Newport na Rhode Island jako syn Loretty (z domu Snyder), gospodyni domowej, i Charlesa E. Johnsona, hydraulika i późniejszego pośrednika nieruchomości. Jego ojciec był imigrantem ze Szwecji, matka natomiast była Amerykanką pochodzenia niemieckiego i posługiwała się językiem pensylwańskim. Matka była uzależniona od alkoholu; gdy Van był małym dzieckiem odwróciła się od rodziny i ją opuściła.

Johnson w 1935 roku, krótko po ukończeniu szkoły średniej, przeprowadził się do Nowego Jorku. Z trupą teatralną objechał Nową Anglię; w ramach występów głównie tańczył na scenie. Debiutował na Broadwayu w sztuce New Faces of 1936. W 1939 roku otrzymał angaż do roli ucznia liceum w sztuce duetu Rodgers i Hart Too Many Girls. Następnie wystąpił w kolejnej sztuce tej pary autorów Pal Joey; grał w niej w zastępstwie Gene’a Kelly’ego. Przeszedł pozytywnie testy ekranowe studia Warner Bros. i otrzymał kontrakt na 300 dolarów tygodniowo. Wystąpił w filmie Murder in the Big House u boku aktorki Faye Emerson. Studio Warner rozwiązało z nim kontrakt po sześciu miesiącach.

Lucille Ball, z którą znał się jeszcze z Nowego Jorku, zapoznała go z reżyserem castingu ze studia MGM Billym Gradym. Studio zaproponowało go do roli młodego żołnierza w filmie Odnajdę cię wszędzie, w którym gwiazdami byli Clark Gable i Lana Turner. Rok później wystąpił w filmie Pilot No. 5 i w ekranizacji powieści Williama Saroyana Komedia ludzka. Do roli wojskowych powracał jeszcze w takich filmach okresu II wojny światowej jak: 30 sekund nad Tokio i Weekend w hotelu Waldorf.

Kiedy w 1943 roku jechał na specjalny pokaz filmu Keeper of the Flame, miał wypadek samochodowy; kawałek metalu utkwił w jego czole. Blizny z tego wypadku są bardzo widoczne w filmie Bunt na okręcie. Okres powypadkowy odchorowywał w domu swojego przyjaciela aktora Keenana Wynna, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Eve Lynn Abbott; była ona żoną Wynna. Ślub Johnsona i Abbott odbył się w tym samym dniu, w którym rozwód z Wynnem stał się prawomocny. Wytwórnia MGM, aby uniknąć skandalu, postanowiła wynagrodzić Wynnowi stratę żony lepszym kontraktem i płacą. Małżeństwo z Eve oddaliło plotki na temat orientacji seksualnej Johnsona. Eve Lynn urodziła w tym małżeństwie córkę Schuyler.

Po incydencie z małżeństwem studio MGM postanowiło utrwalić wizerunek Johnsona jako „amerykańskiego chłopca” (czyli żołnierza); obsadzono go w takich filmach jak: A Guy Named Joe, Pole bitwy i Dwie dziewczyny i żeglarz.

Johnson opuścił studio MGM i podjął pracę dla Columbia Pictures, gdzie w 1954 roku wystąpił w Buncie na okręcie. Później zagrał w musicalu Brigadoon u boku Gene’a Kelly’ego. Gościnnie występował również w serialu Kocham Lucy. Późniejsze jego filmy to: Kiedy ostatni raz widziałem Paryż i Koniec romansu.

W latach 60. występował głównie w serialach telewizyjnych i filmach klasy B. Po rolach w takich tasiemcach jak Batman, Pogoda dla bogaczy czy Statek miłości, wziął udział w filmie Rozwód po amerykańsku.

W 1985 roku zagrał w filmie Woody’ego Allena Purpurowa róża z Kairu.

Van Johnson ma swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Sław przy 6600 Hollywood Blvd.

• AljeanA. Harmetz AljeanA., Van Johnson, Film Actor, Is Dead at 92 [online], nytimes.com, 12 grudnia 2008 [dostęp 2013-01-21]  (ang.).
• Van Johnson. T. 26: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., kwiecień 2010, s. 6. ISBN 978-83-252-0766-3.

• Van Johnson w bazie IMDb (ang.)
• Van Johnson w bazie Filmweb
• Van Johnson w bazie Internet Broadway Database (ang.)