[go: up one dir, main page]

Tour de France 2000

87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.

Tour de France 2000
1999 2001
Ilustracja
Trasa Tour de France 2000
Data

123 lipca 2000

Etapów

21

Dystans

3662 km

Czas zwycięzcy

92 h 33' 08"
(40,273 km/h)

Zgłoszenia

177 kolarzy

Ukończyło wyścig

127 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Niemcy Jan Ullrich

Trzecie miejsce

Hiszpania Joseba Beloki

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Kolumbia Santiago Botero

Punktowa

Niemcy Erik Zabel

Młodzieżowa

Hiszpania Francisco Mancebo

Najaktywniejszych

Holandia Erik Dekker

Drużynowa

Hiszpania Kelme

Klasyfikacje

edytuj

Klasyfikację generalną wygrał po raz drugi z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Hiszpana Josebę Belokiego. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Kolumbijczyk Santiago Botero wygrał klasyfikację górską, a Hiszpan Francisco Mancebo był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Holender, Erik Dekker[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Kelme-Costa Blanca.

Doping

edytuj

Przed startem wyścigu wszyscy zawodnicy obowiązkowo musieli się poddać badaniom. Badań tych nie przeszli trzej kolarze: Rosjanin Siergiej Iwanow z drużyny Farm Frites, Włoch Rossano Brasi z Team Polti i Słoweniec Andrej Hauptman z Vini Caldirola-Sidermec. We krwi wszystkich trzech wykryto zbyt duży poziom hematokrytu we krwi, co sugerowało stosowanie erytropoetyny (EPO). Cała trójka została wykluczona z rywalizacji[2].

Po zakończeniu 16. etapu testów antydopingowych nie przeszedł francuski kolarz Emmanuel Magnien. W jego krwi wykryto kortykosteroidy[3]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[4].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[5]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[6]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[7].

Drużyny

edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 20[8] drużyn:

  • Crédit Agricole
  • Vini Caldirola-Sidermec
  • Kelme-Costa Blanca
  • Team Memory Card-Jack & Jones
  • Bonjour
Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
1 1 lipca Futuroscope   ITT 16,5 km Wielka Brytania  David Millar
2 2 lipca FuturoscopeLoudun   194,0 km Belgia  Tom Steels
3 3 lipca LoudunNantes   161,5 km Belgia  Tom Steels
4 4 lipca NantesSaint-Nazaire   TTT 70,0 km Hiszpania  ONCE
5 5 lipca VannesVitré   202,0 km Niemcy  Marcel Wüst
6 6 lipca VitréTours   198,5 km Holandia  Léon van Bon
7 7 lipca ToursLimoges   205,5 km Francja  Christophe Agnolutto
8 8 lipca LimogesVilleneuve-sur-Lot   203,5 km Holandia  Erik Dekker
9 9 lipca AgenDax   181,0 km Włochy  Paolo Bettini
10 10 lipca DaxHautacam   205,0 km Hiszpania  Javier Otxoa
11 11 lipca Bagnères-de-BigorreRevel   218,5 km Holandia  Erik Dekker
12 lipca Dzień przerwy
12 13 lipca CarpentrasMont Ventoux   149,0 km Włochy  Marco Pantani
13 14 lipca AwinionDraguignan   185,5 km Hiszpania  José Vicente Garcia
14 15 lipca DraguignanBriançon   249,0 km Kolumbia  Santiago Botero
15 16 lipca BriançonCourchevel   173,5 km Włochy  Marco Pantani
17 lipca Dzień przerwy
16 18 lipca CourchevelMorzine   196,0 km Francja  Richard Virenque
17 19 lipca Évian-les-BainsSzwajcaria  Lozanna   155,0 km Holandia  Erik Dekker
18 20 lipca Szwajcaria  LozannaSzwajcaria  Fryburg Bryzgowijski   252,0 km Włochy  Salvatore Commesso
19 21 lipca Szwajcaria  Fryburg BryzgowijskiMiluza   ITT 58,5 km Stany Zjednoczone  Lance Armstrong
20 22 lipca BelfortTroyes   254,5 km Niemcy  Erik Zabel
21 23 lipca ParyżParyż (Champs-Élysées)   138,0 km Włochy  Stefano Zanini

Liderzy klasyfikacji po etapach

edytuj
Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
 
Klasyfikacja punktowa
 
Klasyfikacja górska
 
Klasyfikacja młodzieżowa
 
Klasyfikacja drużynowa
 
1 David Millar David Millar David Millar Marcel Wüst David Millar US Postal
2 Tom Steels Tom Steels
3 Tom Steels
4 ONCE Laurent Jalabert David Cañada ONCE
5 Marcel Wüst Paolo Bettini
6 Léon van Bon Alberto Elli Salvatore Commesso Rabobank
7 Christophe Agnolutto Marcel Wüst
8 Erik Dekker Erik Dekker
9 Paolo Bettini Erik Zabel
10 Javier Otxoa Lance Armstrong Javier Otxoa Francisco Mancebo
11 Erik Dekker
12 Marco Pantani Banesto
13 José Vicente García
14 Santiago Botero Santiago Botero
15 Marco Pantani
16 Richard Virenque Kelme
17 Erik Dekker
18 Salvatore Commesso
19 Lance Armstrong
20 Erik Zabel
21 Stefano Zanini
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Erik Zabel Santiago Botero Francisco Mancebo Kelme

Podczas 2. etapu David Millar nosił żółtą koszulkę, a Lance Armstrong, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone  Lance Armstrong   US Postal 92 h 33' 08"
2. Niemcy  Jan Ullrich Telekom +6' 02"
3. Hiszpania  Joseba Beloki Festina +10' 04"
4. Francja  Christophe Moreau Festina +10' 34"
5. Hiszpania  Roberto Heras Kelme +11' 50"
6. Francja  Richard Virenque Polti +13' 26"
7. Kolumbia  Santiago Botero Kelme +14' 18"
8. Hiszpania  Fernando Escartín Kelme +17' 21"
9. Hiszpania  Francisco Mancebo Banesto +18' 09"
10. Włochy  Daniele Nardello Mapei +18' 25"
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Niemcy  Erik Zabel Green jersey  Telekom 321
2. Australia  Robbie McEwen Farm Frites 203
3. Łotwa  Romāns Vainšteins Vini Caldirola 184
4. Francja  Emmanuel Magnien Française des Jeux 157
5. Holandia  Erik Dekker Rabobank 138
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Kolumbia  Santiago Botero   Kelme 347
2. Hiszpania  Javier Otxoa Kelme 283
3. Francja  Richard Virenque Polti 267
4. Francja  Pascal Hervé Polti 234
5. Belgia  Nico Mattan Cofidis 164

Klasyfikacja młodzieżowa

edytuj
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Hiszpania  Francisco Mancebo   Banesto 92 h 51' 17"
2. Włochy  Guido Trentin Vini Caldirola +17' 48"
3. Niemcy  Grischa Niermann Rabobank +33' 57"
4. Hiszpania  David Cañada ONCE +59' 35"
5. Wielka Brytania  David Millar Cofidis +1 h 54' 54"

Klasyfikacja drużynowa

edytuj
Pozycja Drużyna Czas
1. Hiszpania  Kelme 278 h 10' 47"
2. Francja  Festina +13' 42"
3. Hiszpania  Banesto +18' 21"
4. Niemcy  Telekom +40' 08"
5. Belgia  Lotto +1 h 11' 50"

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj