Tomasz Byrt

Pierwsze skoki oddał jako siedmiolatek^[2]. W maju 2002 wystąpił w Memoriale Leopolda Tajnera w Goleszowie, gdzie był 29. w kategorii młodzików (był najmłodszym zawodnikiem)^[3]. W sierpniu w konkursie z okazji 29. Tygodnia Kultury Beskidzkiej był ósmy. We wrześniu zaprezentował się dobrze na Ogólnopolskich Spotkaniach UKS-ów w Wiśle, gdzie zwyciężył oraz był drugi w kategorii „1993 i młodsi”. Zwyciężył tam także podczas analogicznych zawodów w grudniu, oraz w marcu w Zakopanem. W marcu 2003 ponownie skakał w Memoriale Tajnera, gdzie zajął 12. miejsce na skoczni K-30 wśród roczników 89-94 oraz drugie w konkursie swojego rocznika na obiekcie K-17^[4].

25 maja 2003 stanął na drugim stopniu podium w zawodach Turnieju Trzech Skoczni w Wiśle Centrum, przegrywając jedynie z Pawłem Słowiokiem^[5]. Później startował również w Turnieju Siedmiu Skoczni, gdzie wygrał w Goleszowie i był trzeci w Wiśle. 26 lipca zwyciężył konkurs dla roczników 1992–1993 w Wiśle podczas Tygodnia Kultury Beskidzkiej. Dzień później był trzeci w konkursie o Puchar Lata na Maleńkiej Krokwi, a w sierpniu piąty w „Nadziejach Beskidzkich” w Szczyrku (również w tej kategorii wiekowej). Następnie stanął na podium kilku igelitowych zawodów na Maleńkiej Krokwi: w sierpniu zajął drugie miejsce w konkursie o Wielki Puchar Crunchips i wygrał konkurs IX Ligi Międzyszkolnej, we wrześniu zdobył brąz na Ogólnopolskich Spotkaniach UKS młodzików, a w październiku był drugi w kolejnym konkursie Ligi.

6 grudnia 2003 zajął trzecie miejsce w Zawodach „Mikołaj w Goleszowie”, a w styczniu był piętnasty w Międzywojewódzkich Mistrzostwach Młodzików w Wiśle (dla dzieci z 1990 i młodszych). W Zagórzu zwyciężył swoją kategorię w I Pucharze Bieszczadów, a w konkursie open był dziesiąty. W lutym uplasował się na czternastej pozycji w Mistrzostwach TZN młodzików na Małej Krokwi oraz na jedenastej na Olimpiadzie FM w Wiśle. W konkursie o Puchar Fundacji Izabeli i Adama Małyszów na obiekcie K-40 w Wiśle zajął czwarte miejsce, a podczas „Nadziei Beskidzkich” w Goleszowie – drugie. W marcu zajął drugą pozycję w kilku konkursach dla roczników 1992–1993, za każdym razem przegrywając ze Słowiokiem. Były to: Memoriał Olimpijczyków w Szczyrku, zawody UKS-ów w Wiśle i konkurs z okazji 50-lecia KS Wisły Ustronianki. Był też drugi podczas Pucharu Tokarzonki w Istebnej^[4].

Sezon 2004/2005 rozpoczął od miejsca na podium w goleszowskim Memoriale Tajnera, gdzie był trzeci. Podczas „Nadziei Beskidzkich” zajął czwarte miejsce w kategorii 1992–1993. 29 maja wygrał konkurs Turnieju Trzech Skoczni w Wiśle (dla roczników 1993–1994). W czerwcu wystartował w zawodach z okazji Dnia Dziecka w Szczyrku. W konkursie dla starszych dzieci na skoczni K-50 był dziewiąty, a w rywalizacji swojej grupy wiekowej na mniejszym obiekcie – czwarty. Pod koniec miesiąca wygrał konkurs „Nadziei Beskidzkich”, a następnie był piąty i pierwszy w pozostałych konkursach Turnieju Trzech Skoczni^[4]. W lipcu wygrał klasyfikację starszych dzieci w zawodach Kids Games w Wiśle-Łabajowie^[6]. Kilka dni później był trzeci w klasyfikacji swojego rocznika w zawodach o Wielki Puchar Crunchips na Maleńkiej Krokwi^[7], był też piąty na Małej Krokwi. Następnie wygrał zawody w ramach Tygodnia Kultury Beskidzkiej^[4].

W sierpniu 2004 zdobył tytuł mistrza świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen w kategorii do lat 12 – uzyskał 41 m i 42 m^[8]. Zwyciężył także w konkursie drużynowym^[9][a]. Później był drugi wśród rówieśników w konkursie o Puchar McDonald’s w Zakopanem^[10]. Zajął też drugie miejsce w zawodach Euroligi oraz wygrał Ogólnopolskie Spotkania UKS-ów i konkurs letniej ligi skokowej^[4].

W grudniu odniósł zwycięstwo w konkursie „Beskidzkich Nadziei” w Goleszowie^[4], a później wygrał także w zawodach Pucharu Prezesa Firmy Ustronianka na skoczni K-40 w Wiśle^[11]. Na obiekcie K-60, w wyższej kategorii wiekowej, został sklasyfikowany na szóstym miejscu^[4].

18 stycznia zadebiutował w nowym krajowym cyklu Lotos Cup, startując w kategorii dzieci. Podczas konkursu w Wiśle uplasował się na drugiej pozycji. Później wystartował jeszcze w pięciu konkursach, wygrywając dwa z nich (oba w Zagórzu) i zajmując drugie miejsce w Wiśle^[12]. Dzięki zdobytym 427 pkt stanął na najniższym podium klasyfikacji generalnej, przegrywając z Klemensem Murańką i Bartłomiejem Kłuskiem^[13].

W tym czasie wygrał również konkurs Pucharu Bieszczadów na skoczni K-20 w Zagórzu i kolejne zawody z serii „Nadziei Beskidzkich” w Goleszowie. W ogólnopolskich spotkaniach UKS-ów w Wiśle był trzeci^[4].

W maju po raz pierwszy wygrał w Memoriale Tajnera, ponownie triumfował także w konkursie Turnieju Trzech Skoczni w Wiśle. W „Nadziejach Beskidzkich” zajął trzecie i drugie miejsce. W konkursie Pucharu Doskonałego Mleka na Maleńkiej Krokwi był trzynasty w swojej kategorii. W lipcu zajął drugie miejsce na tym samym obiekcie w konkursie Pucharu Crunchips. Na Małej Krokwi natomiast był tam dwunasty w wyższej grupie wiekowej^[4].

30 lipca 2005 ponownie zdobył w Ga-Pa mistrzostwo świata dzieci, tym razem w kategorii do lat 13. Skakał na odległość 43 m i 42,5 m i wyprzedził o 1,7 pkt srebrnego medalistę Roka Justina^[14]. Dzień później zdobył tytuł w konkursie drużynowym^[15][b].

We wrześniu na Ogólnopolskich Spotkaniach UKS-ów w Wiśle przegrał tylko ze Słowiokiem^[16]. W październiku natomiast zwyciężył w zawodach dla dzieci i młodzieży 30 Čokoládová Cena w czeskiej miejscowości Frenštát pod Radhoštěm, w kategorii roczników 1992–93 na skoczni K-45^[17].

Od stycznia ponownie brał udział w Lotos Cup, tym razem w kategorii młodzików. Stanął na podium we wszystkich ośmiu konkursach, wygrywając dwa z nich – w Szczyrku i Zakopanem^[18]. W klasyfikacji generalnej był drugi, przegrywając o 100 punktów z Pawłem Słowiokiem^[19].

11 lutego Byrt wygrał konkurs o Puchar Prezesa Firmy Ustronianka, w kategorii 1992–1993. W marcu był czwarty w Mistrzostwach TZN młodzików. Podczas konkursu o Puchar Prezesa Śląsko-Beskidzkiego Związku Narciarskiego uplasował się na drugiej lokacie w konkursie młodzików i piętnastej w zawodach seniorów. Na Ogólnopolskich Spotkaniach UKS-ów dwukrotnie był drugi, ulegając jedynie Słowiokowi^[4].

W kwietniu 2006 wraz z bratem Kamilem uzyskali stypendia sportowe od fundacji państwa Małyszów^[20].

Na początku sezonu letniego odniósł kilka zwycięstw w rywalizacji krajowej: wygrał w Memoriale Tajnera w Goleszowie, w zawodach „Nadziei Beskidzkich” w Szczyrku i w konkursie Turnieju Trzech Skoczni w Wiśle. Podczas Pucharu Doskonałego Mleka uplasował się na drugiej lokacie w konkursie młodzików na Maleńkiej Krokwi^[4] oraz był czwarty w konkursie juniorów młodszych na Małej Krokwi^[21]. Stanął też na podium w zawodach Pucharu Crunchips – był drugi na średnim obiekcie i trzeci na normalnym^[4]

29 lipca zwyciężył po raz trzeci w indywidualnym konkursie mistrzostw świata dzieci w Ga-Pa, w kategorii do lat 13, po oddaniu skoków na odległość 57,5 m i 58,5 m^[22]. Sukces powtórzył w konkursie zespołów^[23][c].

5 sierpnia zajął piąte miejsce w zawodach młodzieżowych FIS w Hinterzarten, a pod koniec miesiąca zwyciężył takie zawody w Zakopanem^[24]. 22 września 2006 wygrał także na mistrzostwach uczniowskich klubów sportowych w Szczyrku, gdzie skoczył 49 m i 50,5 m^[25].

15 października 2006 w letnich mistrzostwach Polski skoczył 71,0 m i zajął 34. miejsce w klasyfikacji seniorów^[26]. W klasyfikacji juniorów znalazł się na 12. miejscu^[27].

2 lutego podczas konkursu Lotos Cup w Wiśle-Łabajowie skoczył 65,5 m w pierwszej serii i o trzy metry dalej w drugiej, dzięki czemu znalazł się na drugim stopniu podium. To samo miejsce zajął w kolejnym tamtejszym konkursie. Następnie wygrał dwa konkursy w Zakopanem, a w trzech kolejnych znalazł się na najniższym stopniu podium. W ostatnich zawodach sezonu, w Wiśle zajął drugie miejsce, takie same jak w klasyfikacji generalnej grupy wiekowej Junior C^[28].

W FIS Cup zadebiutował 17 lutego 2007. Zajął wówczas 35. miejsce w Zakopanem po skoku na 75,5 m. Następnego dnia punktował, plasując się na 15. pozycji^[29]. Dzięki temu znalazł się na 129. miejscu w klasyfikacji generalnej sezonu 2006/2007^[30].

W mistrzostwach Tatrzańskiego Związku Narciarskiego zwyciężył w kategorii Junior C, dzięki skokom na 71 m i 68 m^[31]. Na Mistrzostwach UKS-ów w marcu był trzeci^[4]. W marcu podczas zimowej edycji nieoficjalnych mistrzostw świata dzieci w Zakopanem zajął drugie miejsce w pierwszym z konkursów, ulegając tylko Stefanowi Kraftowi^[32]. W drugim z konkursów zajął czwartą lokatę^[24].

 

W sezonie 2007/2008 był członkiem kadry C reprezentacji Polski, prowadzonej przez Józefa Jarząbka^[33].

W maju zajął drugie miejsce w klasyfikacji roczników 1992–1993 w Konkursie Prezesa Firmy Ustronianka w Wiśle. W czerwcu zwyciężył konkurs z okazji Dnia Dziecka w Szczyrku. W juniorskim Pucharze Doskonałego Mleka zajął pozycje 10. i 9. W lipcu uplasował się na 21. miejscu w konkursie o Pucharze Crunchips na Średniej Krokwi dla rocznika 1990 i niższych. W konkursie na Małej Krokwi dla młodszych zawodników był szósty^[4].

28 lipca, podczas pierwszych w sezonie zawodów FIS Cup 2007/2008 zapunktował drugi raz w karierze, zajmując 16. miejsce po skokach na odległość 66 m i 66,5 m w Bischofshofen. W kolejnym konkursie w tej austriackiej miejscowości oddał krótszy skok i znalazł się na 42. pozycji. 11 sierpnia 2007 uplasował się na drugim miejscu w zawodach młodzieżowych w Hinterzarten. Pięć dni później zwyciężył w konkursie FIS Youth w Pragelato, skacząc 65,5 m (nowy rekord obiektu)^[34] i 63 m. Później dwukrotnie zajmował w tym cyklu czwarte miejsce: w Einsiedeln i Zakopanem^[24].

W rozgrywanych 21 września 2007 zawodach o Puchar Solidarności cieszyński zawodnik skoczył 102 m i zajął 32. miejsce w klasyfikacji seniorów^[35] oraz 15. w klasyfikacji juniorów^[36]. W październiku plasował się na trzeciej pozycji w konkursie otwartym o Puchar Burmistrza Zagórza i w mistrzostwach UKS-ów^[4]. 13 października 2007 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, podczas letnich mistrzostw Polski skoczył 106,5 m i 105,0 m, dzięki czemu zajął dwudzieste siódme miejsce^[37]. Na tej samej pozycji uplasował się dzień później na normalnym obiekcie, gdzie oddał skoki na odległość 74,0 m i 73,0 m^[38].

W grudniu Byrt powrócił do rywalizacji w FIS Cup. Odbyły się wówczas konkursy w Harrachovie, gdzie nie punktował (zajął 48. i 33. miejsce). Lepszy był jego występ w lutym w Szczyrku, gdzie w pierwszym konkursie oddał skoki na odległość 94,5 m i 86 m oraz zajął punktowane 23. miejsce. W drugim dniu zawodów skoczył w jedynej serii 86 m i znalazł się na 20. pozycji^[39]. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 156. miejscu^[30].

Tymczasem rywalizował również w zawodach krajowych. W pierwszych w karierze zimowych mistrzostwach Polski na dużej skoczni zajął 17. miejsce po skokach na 112,5 m i 116,0 m. Do Kamila Stocha, zdobywcy złotego medalu stracił 62,6 pkt^[40].

W Lotos Cup 2008 wygrał pierwsze sześć konkursów – w Zagórzu, Wiśle i Zakopanem. Następnie w Zakopanem po raz pierwszy od trzech lat znalazł się poza podium tych zawodów, zajmując szóstą pozycję. W wieńczącym sezon konkursie w tym samym miejscu zajął trzecie miejsce. Pasmo zwycięstw pozwoliło mu zdobyć po raz pierwszy w karierze Lotos Cup^[41].

17 stycznia wygrał kategorię roczników 1992–1993 w konkursie o Puchar Wisły^[24]. 10 marca 2008, podczas zawodów Lotos Grand Prix zajął uplasował się na drugim miejscu w klasyfikacji swojego rocznika^[42], a dzień później wygrał, dzięki skokom na odległość 70 m i 71 m^[43]. Na mistrzostwach Tatrzańskiego Związku Narciarskiego zajął 31. miejsce w klasyfikacji seniorów po skoku na 92 m^[44]. W konkursie juniorów C na skoczni K-65 uplasował się na 6. pozycji^[45].

1 marca zajął czwarte miejsce w młodzieżowym konkursie w Lahti^[24]. Na Zimowych Mistrzostwach Dzieci w Zakopanem dwukrotnie stał na podium. W pierwszym konkursie przegrał jedynie z Władimirem Zografskim^[46], a w drugim był najlepszy, po skokach na 70 m i 71 m^[24]. 20 marca odbyły się Mistrzostwa Polski seniorów na obiekcie normalnym w Zakopanem. Nie zakwalifikował się do drugiej serii, kończąc konkurs na 31. miejscu ex aequo z Pawłem Słowiokiem, ze skokiem na 78,0 m i stratą 163 pkt do zwycięzcy, Adama Małysza^[47].

W maju wygrał w swojej kategorii trzy imprezy krajowe rozgrywane na skoczniach K-40 w Zagórzu i Wiśle. Były to: Mistrzostwa Podkarpackiego OZN, Puchar Burmistrza Zagórza i Międzywojewódzkie Mistrzostwa Młodzików. W lipcu stanął na drugim stopniu podium w zawodach o Wielki Puchar Crunchips na Małej Krokwi dla zawodników z roczników 1993-1994. Przegrał jedynie z Grzegorzem Miętusem^[48]. Na normalnej skoczni, w konkursie wyższej kategorii wiekowej, zajął miejsce siódme. W trakcie całego lata wygrał także cztery konkursy „Nadziei Beskidzkich”^[4].

Wziął udział w jednym konkursie FIS Cup 2008/2009 – 9 sierpnia w Szczyrbskim Jeziorze, gdzie znalazł się na 31. miejscu^[49].

7 września 2008 uplasował się na siedemnastej pozycji w zawodach o Puchar Solidarności w klasyfikacji ogólnej i na czwartej w tabeli juniorów^[50]. 27 września zajął 27. miejsce w letnich mistrzostwach Polski seniorów na dużej skoczni w Wiśle, po skokach na 98,0 m i 96,0 m^[51]. 31 stycznia 2009 zdobył srebrny medal w konkursie juniorów na mistrzostwach Śląsko-Beskidzkiego Okręgowego Związku Narciarskiego^[52], dzień później zajął czternaste miejsce w konkursie seniorów na dużej skoczni^[53]. 14 lutego, uzyskując odległości 101,5 m i 95,5 m zajął 18. pozycję na mistrzostwach Polski^[54].

Tamtej zimy Byrt odniósł zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Lotos Cup, w grupie Junior C. W dwóch pierwszych konkursach w Zagórzu zajął drugie miejsce, następnie wygrał w Wiśle, po czym trzykrotnie stawał na najniższym stopniu podium (w Wiśle i Szczyrku). Końcową wygraną zapewniły mu marcowe zawody w Zakopanem, gdzie dwa razy wygrał^[55].

17 lutego na IX Zimowym Europejskim Festiwalu Młodzieży w Szczyrku skoczył 94,4 m i 92 m, dzięki czemu zajął 17. miejsce podczas konkursu indywidualnego^[56]. W drużynie Polacy zajęli piąte miejsce, a Byrt uzyskał najniższą notę w zespole (po pierwszym skoku o długości 92 m, w drugiej kolejce uzyskał 74,5 m – żaden z pozostałej trójki reprezentantów Polski nie oddał w konkursie próby poniżej 90 m)^[d][57]

8 marca w Zakopanem wystartował w nieoficjalnych zimowych mistrzostwach świata dzieci. Zajął 7. i 9. miejsce^[24]. Dwa dni później wygrał na obiekcie K-70 w Szczyrku Ogólnopolskie Spotkania UKS w kategorii 1993–1994^[4]. 15 marca zajął dziewiąte miejsce w mistrzostwach TZN na dużej skoczni w kategorii seniorów^[58] i zdobył srebro w klasyfikacji Junior C na obiekcie K-65^[59]. Na normalnej skoczni znalazł się na 5. miejscu^[60].

8 października podczas Letniego Pucharu Lotos skoczył 84 m w pierwszej serii oraz 94,5 m w drugiej, dzięki czemu zdobył srebrny medal^[61]. Dwa dni później na letnich mistrzostwach Polski na Średniej Krokwi zajął 23. pozycję, po skoku na 78 m i 77 m^[62]. Następnego dnia był dziewiąty na dużej skoczni (oddał skoki na 118 m i 121 m)^[63].

W Pucharze FIS 2009/2010 wystąpił sześciokrotnie. 12 września podczas zawodów w Szczyrbskim Jeziorze zajął 4. miejsce po skokach oddanych na 89 m i 89,5 m. Do Jana Ziobry, który stanął na najniższym stopniu podium stracił 4,5 pkt^[64]. Dzień później Byrt znalazł się na 7. pozycji. W styczniu pojawił się na konkursach w Harrachovie (sklasyfikowano go na 23. i 27. miejscu) i w Szczyrku, gdzie zanotował 17. i 13. pozycję. Uplasował się na 32. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 132 punktami^[65].

26 grudnia 2009 podczas rozgrywanych na skoczni Skalite w Szczyrku mistrzostw Polski znalazł się na 36. miejscu, tracąc 66 punktów do złotego medalisty, Adama Małysza^[66]. W styczniu wygrał konkurs o Puchar Wisły. W lutym natomiast zajął ósme miejsce w zawodach Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży, rozgrywanej na skoczniach w Karpaczu i Lubawce^[4].

W edycji Lotos Cup z 2010 po raz trzeci wygrał klasyfikację generalną, tym razem w grupie Junior B. Wyprzedził Aleksandra Zniszczoła o 35 pkt. Byrt zwyciężał w trzech pierwszych konkursach (w Wiśle i Szczyrku). Następnie znalazł się na szóstej i drugiej pozycji w Szczyrku. W zawodach w Zakopanem zajął drugą i pierwszą pozycję^[67].

W sezonie 2010/2011 został członkiem kadry młodzieżowej Adama Celeja^[68].

24 lipca 2010 podczas drużynowego konkursu letnich mistrzostw Polski w skokach narciarskich ustanowił nowy rekord skoczni Skalite w Szczyrku, który wynosił 109 metrów^[69] – jego zespół KS Wisła Ustronianka zdobył srebrny medal^[70]. Podczas konkursów indywidualnych w ramach tych mistrzostw zajął 13.^[71] i 7. miejsce^[72]. Kilka dni wcześniej wygrał w Zakopanem konkurs o Wielki Puchar Crunchips w swojej kategorii wiekowej^[4]. Natomiast w sierpniowym Pucharze Burmistrza Zakopanego zajął szóste miejsce, skacząc na 120,5 m i 111 m^[73]

Zarówno Letnie Grand Prix 2010 jak i Letni Puchar Kontynentalny 2010 rozpoczął od dyskwalifikacji. W LGP został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach (w których skoczył 113 m) za niewłaściwy sprzęt^[74]. Nie brał udziału w dalszych konkursach Grand Prix, natomiast występował regularnie w LPK. W trzech pierwszych konkursach punktował, zajmując 28. miejsce w Courchevel oraz 16. i 17. miejsce w Lillehammer. Potem uplasował się na 54. i 31. miejscu w Oslo. 25 września zanotował lepszy występ plasując się na 5. miejscu zawodów w Ałmaty, osiągając odległości 125 m i 135 m. Następnego dnia, w pierwszej próbie skoczył 99 m i zajmował czwarte miejsce^[75]. W drugiej uzyskał 98 m i po raz pierwszy w życiu stanął na podium w międzynarodowych zawodach FISu, zajmując 3. miejsce. Razem z nim na najniższym stopniu podium stanął Łukasz Rutkowski. Byrt ostatecznie zajął 23. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, z dorobkiem 170 pkt^[76].

W krajowym Pucharze Jesieni zajął 14. miejsce w klasyfikacji generalnej, biorąc udział w czterech spośród ośmiu konkursów i zdobywając 144 punkty^[77]. W zawodach o Puchar Zimy zajął 3.^[78] i 6. miejsce^[79].

W zimowym Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 27 grudnia w Engelbergu – zajął wówczas 44. miejsce. Następnego dnia po raz pierwszy zapunktował, po skokach na odległość 123 m i 127,5 m zajmując 22. pozycję. Oznaczało to dla niego możliwość startu w Pucharze Świata. Podczas startu w konkursie PK w Sapporo znalazł się na dziewiątym miejscu (osiągnął 116 m i 111,5 m). Podczas dwóch następnych konkursów w tej japońskiej miejscowości zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W koreańskim Pjongczang był 24. w pierwszym konkursie, a w drugim – po skokach na 123 m i 128,5 m – szósty^[80].

 

W Pucharze Świata zadebiutował 21 stycznia 2011 w Zakopanem, korzystając z przywileju wystawienia przez kraj organizujący konkurs dodatkowych zawodników. Skacząc jako reprezentant grupy krajowej zakwalifikował się do piątkowego i sobotniego konkursu. W pierwszym z nich był 40. po skoku na 119 m, a w drugim – 43., po próbie o trzy metry krótszej. W niedzielnych (23 stycznia) zawodach startował już w pierwszej reprezentacji i zdobył swoje pierwsze 2 punkty do klasyfikacji generalnej. Po pierwszej serii, w której skoczył na odległość 116 m, był 23.^[81]. W finałowej uzyskał 111,5 m i spadł na 29. miejsce^[24]. Przyznał, że zeskok był miękki, co utrudniało fazę odjazdu^[82].

Wziął udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2011 w estońskiej miejscowości Otepää, gdzie po skokach na 92,5 m i 78,5 m zajął 24. miejsce w zawodach indywidualnych^[83]. W konkursie drużynowym Polska, z Byrtem w składzie, zajęła 4. miejsce. Osiągnął tam odległości 91 m i 93 m i uzyskał najlepszą notę w zespole. Strata do trzecich Norwegów wyniosła 5 pkt^[84][e].

Znalazł się w reprezentacji na zaliczany do Pucharu Świata FIS Team Tour 2011. 2 lutego w Klingenthal zajął 42. miejsce. Trzy dni później zadebiutował w zawodach lotniczych, w Oberstdorfie. W kwalifikacjach był trzydziesty, skacząc na 169,5 m^[85]. Wcześniej w treningu uzyskał 173,5 m^[86], co było jego nowym rekordem osobistym^[87]. W konkursie głównym powtórzył odległość z kwalifikacji i zajął 35. miejsce^[24].

Na ogólnopolskiej olimpiadzie młodzieży w Zakopanem zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym juniorów młodszych na skoczni normalnej i srebrny w konkursie drużynowym^[f][89]. Na dużej skoczni po skokach na 132 m i 133 m zdobył złoto, uzyskując nad drugim Klemensem Murańką 26,4 pkt przewagi^[90].

19 lutego odbył się indywidualny konkurs o mistrzostwo Polski w 2011 na skoczni normalnej w Szczyrku. Zawody te miały zadecydować czy Byrt, czy Dawid Kubacki dołączy do składu reprezentacji Polski na MŚ^[91]. Tomasz Byrt wywalczył srebrny medal po skokach na odległość 100,5 m i 94,5 m. Zwycięzca – Kamil Stoch wyprzedził go o 19 punktów^[92]. Byrt uznał swoje próby za dobre i podkreślił, że wiatr sprzyjał mu w pierwszej serii konkursowej^[93].

 

Byrt pojechał na Mistrzostwach Świata 2011 w Oslo. W trakcie treningów najlepszą uzyskaną przez niego odległością było 102,5 m^[94]. Został wybrany przez trenera do składu na kwalifikacje konkursu indywidualnego. W nich uzyskał 94 m, które zapewniły mu awans z 24. miejsca^[95]. Był drugim najmłodszym skoczkiem w konkursie^[96]. 26 lutego rozegrano główny konkurs. Byrt zajął w nim ostatnie, 50. miejsce, po skoku na 80,5 m^[97].

W składzie na konkurs drużynowy Byrta zastąpił Stefan Hula^[99], podobnie jak w konkursach na skoczni dużej.

Dnia 12 marca 2011 wraz z drużyną zajął trzecie miejsce podczas drużynowego konkursu Pucharu Świata w fińskim Lahti. Skakał na odległość 112,5 m i 114 m^[g]. W indywidualnym konkursie był 42.^[24]

18 marca w zawodach Pucharu Świata odbywających się w Planicy zajął 33. miejsce, po skoku na 178,5 m^[100]. Wcześniej w kwalifikacjach ustanowił nowy rekord życiowy – 198,5 m^[101]. Sezon ukończył na 78. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ, z dwoma punktami.

Sezon uznał za najlepszy w dotychczasowej karierze, podkreślając się, że nie spodziewał się, iż osiągnie takie rezultaty jeszcze jako uczeń^[2].

 

 

W sezonie 2011/2012 został członkiem głównej kadry narodowej Łukasza Kruczka^[102].

Lato 2011 Tomasz Byrt rozpoczął 30 lipca od zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011 w Courchevel, gdzie skoczył 95 m i zajął 52. miejsce. Dzień później w tej francuskiej miejscowości uplasował się na 11. miejscu, po skokach na 118,5 m i 127,5 m^[103].

17 sierpnia poinformowano, że znalazł się on w składzie na zawody Letniej Grand Prix 2011 w Hakubie i Ałmaty^[104]. Podczas pierwszego z japońskich konkursów uplasował się na 15. pozycji, oddając próby na odległość 123,5 m w pierwszej serii i o pół metra więcej w drugiej. W drugim był jedenasty, skacząc na 127 m i 124 m. W konkursie rozegranym w Kazachstanie był ósmy, a jego skoki zostały zmierzone na 119 m i 123 m. Były to jego jedyne występy w tamtej edycji LGP. W klasyfikacji generalnej tego cyklu zebrał 72 punkty i był 31. w klasyfikacji^[103].

W dniach 10–11 września podczas konkursów LPK w Trondheim zajął 18. i 23. miejsce^[103]. W rozgrywanych 17 września na Wielkiej Krokwi mistrzostwach Polski zajął 11. miejsce, po skokach na odległość 122,5 m i 106 m^[105]. 24 września w Klingenthal uplasował się na dziewiątym miejscu w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego. Oddał wówczas skoki na odległość: 124,5 m i 126 m. Następnego dnia był 44. W klasyfikacji generalnej zajął finalnie 32. miejsce z dorobkiem 74 punktów^[103].

Sezon zimowy rozpoczął od startu w Pucharze Kontynentalnym w Rovaniemi pod koniec listopada. Nie zapunktował, był 36. W połowie grudnia w Ałmaty (gdzie występował już w lecie) zdobył pierwsze tamtej zimy punkty, zajmując 16. miejsce w pierwszym konkursie (skoki na 119,5 m i 129 m) i 8. miejsce w drugim (skoki na 127,5 m i 127 m)^[106].

18 grudnia 2011 stanął na swoim pierwszym podium zawodów zimowego Pucharu Kontynentalnego. Miało to miejsce na zawodach w tureckim Erzurum. Po skokach na 139,5 m i 138,5 m ustąpił tylko Atle Pedersenowi Rønsenowi (o 6,1 pkt)^[107]. Dzień wcześniej Byrt był tam siódmy. Następnie jednak, podczas rundy w Engelbergu nie punktował – zajął tam 47. i 49. miejsce^[106].

 

15 stycznia 2012 pierwszy raz w sezonie wystąpił w zawodach Pucharu Świata w austriackim Tauplitz. Odbyły się tam lotnicze zawody z udziałem wszystkich zgłoszonych zawodników (ze względu na warunki atmosferyczne kwalifikacje zostały odwołane^[108]) W pierwszym, jednoseryjnym konkursie skoczył 146,5 m i zajął 43. miejsce. W drugim 149 m i był 46. Na zawodach w Zakopanem, pięć dni później, jak przed rokiem wystąpił w ramach rozszerzonej kwoty startowej dla gospodarzy. Skoczył pierwszego dnia 115,5 m i zajął 44. miejsce, a drugiego 110 m, za co sklasyfikowano go na 46. pozycji^[109]. Następnie powrócił do startów w PK. W Bischofshofen przedłużył serię występów bez punktów o dwa konkursy – był 43. i 56^[106]. 12 lutego wystąpił w konkursie FIS Team Tour 2012 w Willingen. Skończył te zawody na 38. miejscu (skok na 122,5 m). Był to jego ostatni występ w tamtej edycji PŚ, a więc w odróżnieniu od poprzedniego roku, nie zdobywając punktu nie został sklasyfikowany w tabeli generalnej^[109]. Byrt był co prawda zgłoszony do konkursu w Klingenthal, gdzie w kwalifikacjach był trzynasty^[110], jednak zawody te zostały odwołane^[111].

Na ogólnopolskiej olimpiadzie młodzieży na Dolnym Śląsku zdobył złoty medal w konkursie drużynowym^[h], srebrny w konkursie indywidualnym na dużej skoczni i brązowy na normalnej^[112].

W rozgrywanym 23 lutego konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2012 Byrt uplasował się na 14. miejscu, po skokach na 101 m i 102 m^[113]. W konkursie drużynowym natomiast skoczył na 99 m i 97 m i razem z reprezentacją zdobył srebrny medal^[114][i].

W marcu wystąpił jeszcze w czterech konkursach Pucharu Kontynentalnego. W pierwszym konkursie w Predazzo, zamknął punktowaną trzydziestkę skokami na 122 m i 114 m. W drugim, jednoseryjnym skoczył 129 m i był dziesiąty. W finale Pucharu w Kuopio skakał pierwszego dnia na 108,5 m i 109,5 m, co dało mu 15. lokatę; drugiego zaś na 119 m i 112,5 m – wówczas był siódmy. W klasyfikacji generalnej tego cyklu zdobył łącznie 242 punkty, dzięki czemu zajął 27. pozycję^[106].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Tomasz Byrt odsunięty od młodzieżowej reprezentacji Polski w skokach narciarskich

Na początku sezonu letniego w 2012 roku został odsunięty z kadry młodzieżowej Roberta Matei i zawieszony w prawach zawodnika z powodu nierealizowania planu treningowego i samowolnego opuszczania konsultacji szkoleniowych^[115]. Odebrano mu stypendium, które otrzymywał w wysokości 1380 zł^[116].

Powrócił do treningów w klubie, z Janem Szturcem, we wrześniu, jednak systematycznie uczęszczał na nie jedynie ok. dwóch miesięcy^[117]. Sezon rozpoczął pod koniec grudnia w konkursach krajowych. 26 grudnia 2012 wziął udział w konkursie świątecznym w Wiśle. Uplasował się na dwunastej pozycji po oddaniu dwóch skoków na odległość 116,5 m^[118]. Dwa dni później uplasował się na 6. miejscu w zawodach Lotos Cup w Szczyrku (startował w kategorii Junior A), powracając do rywalizacji w tej krajowej serii po trzech latach. Oddał skoki na odległość 90 m i 95,5 m^[119]. 30 grudnia zajął trzecie miejsce w klasyfikacji Junior A w konkursie o Puchar Wisły, skacząc na 115,5 m^[120].

Na początku stycznia 2013 Byrt skakał w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem, jednak w obu został zdyskwalifikowany za nieprawidłowy kombinezon. 25 stycznia rozegrano dwa jednoseryjne konkursy Lotos Cup na skoczni K-65 w Wiśle. W obu Byrt uplasował się na drugiej pozycji^[121][122].

Na początku lutego wystartował w ogólnopolskiej olimpiadzie młodzieży w Skalitem. W konkursach indywidualnych zajął szóste^[123] i dziewiąte miejsce^[124]. W konkursie drużynowym zdobył tytuł mistrzowski^[j][125].

W dniach 9-10 lutego startował w zawodach FIS Cup na Wielkiej Krokwi, zajmując 55. i 52. miejsce. Trzy dni później na tej samej skoczni został sklasyfikowany na szóstej lokacie w konkursie Lotos Cup^[126]. W trakcie tego sezonu przerwał karierę zawodniczą^[117]

W kwietniu 2013 przyznał, że chce wrócić do kadry młodzieżowej i przeprosił Roberta Mateję. Jego klubowy trener Jan Szturc stwierdził, że – jako duży talent – po roku systematycznych treningów będzie w stanie osiągnąć formę pozwalającą mu na powrót do reprezentacji^[127]. Nie startował w sezonie 2013/2014. W następnym Byrt ponownie nie znalazł się w składzie żadnej z kadr narodowych^[128][129].

27 lipca 2014 pojawił się na starcie VI Memoriału Olimpijczyków w Szczyrku, gdzie po skoku na 80 m uplasował się na 43. miejscu spośród 55 startujących^[130]. 13 września w zakopiańskim Pucharze Solidarności był również 21.^[131]. W Pucharze Prezesa PZN zajął szesnaste miejsce, plasując się na 21. miejscu w sierpniowych zawodach i na 22. w październikowych^[4].

W konkursie Letnich Mistrzostw Polski 2014 w Szczyrku zajął 34. miejsce, po skoku na 79,5 m^[132]. 21 grudnia wziął udział w konkursie FIS Cup w Szczyrbskim Jeziorze. Zajął 22. miejsce, ex aequo z Dawidem Jarząbkiem^[133]. Dwa dni później skakał w Mistrzostwach Polski 2014 w Wiśle, gdzie uplasował się na osiemnastej pozycji^[4]. 3 stycznia 2015 na Mistrzostwach TZN na Wielkiej Krokwi uplasował się na jedenastym miejscu^[134]. Następnie wystąpił w zawodach FIS Cup na tym samym obiekcie. Sklasyfikowano go na 34. i 13. pozycji^[24].

Na przełomie stycznia i lutego został powołany na konkursy Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem. W pierwszym z nich zajął 24. miejsce, zaś w drugim był trzynasty. Były to jego pierwsze punkty w PK od marca 2012. Kilka dni później wziął też udział w konkursie PK w Brotterode, gdzie uplasował się na 29. pozycji. Zdobyte punkty dały mu 88. miejsce w klasyfikacji łącznej^[24]. Wystartował również w krajowym cyklu Lotos Cup, gdzie triumfował w siedmiu z ośmiu konkursów w grupie Senior oraz w klasyfikacji generalnej tej kategorii wiekowej^[135]. 24 marca na Wielkiej Krokwi w Zimowych Mistrzostwach Polski 2015 zajął dziesiąte miejsce^[4].

Byrt przyznał, że brak stabilizacji formy w tamtym sezonie miał związek z niedostateczną ilością treningu w lecie, co wywarło wpływ na jego przygotowanie motoryczne^[136].

30 maja 2015 wziął udział w Memoriale Tadeusza Pawlusiaka w Szczyrku, gdzie zajął czwarte miejsce. W lipcu na tym samym obiekcie był 20. w Memoriale Olimpijczyków, a w LMP 2015 w Wiśle uplasował się na 25. miejscu^[4]. W sierpniu wrócił do rywalizacji międzynarodowej, będąc powołanym na konkursy FIS Cup w Szczyrku. Uplasował się na 22. i 9. miejscu^[24]. Na jesieni wziął udział w zawodach z cyklu o Puchar Prezesa PZN w Zakopanem, gdzie zajął siódme miejsce. Ponadto wystartował w konkursie na normalnej skoczni LMP w Szczyrku, gdzie był 17^[4].

W styczniu ponownie został powołany na zawody FIS Cup – tym razem w Zakopanem, jednak tym razem nie punktował, plasując się w okolicach 40. miejsca^[24]. W krajowym cyklu Lotos Cup wystartował we wszystkich siedmiu konkursach przewidzianych dla kategorii Senior, zwyciężając w dwóch z nich^[4]. Zajął czwarte miejsce w tabeli łącznej^[137]. W lutym wystartował w Pucharze Kontynentalnym w Zakopanem, zajmując w pierwszym konkursie 32. miejsce po skoku na 116 m, a w drugim będąc zdyskwalifikowanym^[24]. Na koniec sezonu wziął udział w Zimowych Mistrzostwach Polski 2016 w Wiśle. Indywidualnie uplasował się na jedenastej lokacie – niższej o jedną niż rok wcześniej^[4]. Natomiast w konkursie drużynowym zdobył swój czwarty w karierze krążek krajowego czempionatu, zajmując trzecie miejsce po skokach na 123,5 m i 123 m. Wraz z nim na najniższym stopniu podium stanęli Artur Kukuła, Aleksander Zniszczoł i Piotr Żyła^[138].

Po sezonie 2015/2016 postanowił zawiesić karierę na czas nieokreślony.

• Złoty medalista nieoficjalnych mistrzostw świata dzieci, indywidualnie – 2004 i 2005, drużynowo – 2004 i 2005^[1]
• Wielokrotny zwycięzca Ogólnopolskich Spotkań UKS-ów, „Nadziei Beskidzkich”, Memoriału Leopolda Tajnera^[4]
• Wielki Puchar Crunchips – zwycięstwo w 2010, 2. miejsce w 2003, 2005, 2006 i 2008 oraz 3. miejsce w 2004 i 2006, (w swoich kategoriach wiekowych)^[7]
• Puchar McDonald’s – 2. miejsce w 2004 w klasyfikacji 1993^[10]
• Zwycięzca zawodów o Puchar Prezesa Firmy Ustronianka w 2004^[11]
• Puchar Doskonałego Mleka 2006 – 2. miejsce w kategorii młodzików^[21]
• Lotos Grand Prix 2008 – 2. miejsce^[42] i 1. miejsce^[43]
• Letni Puchar Lotos – 2. miejsce w 2009^[61]
• Mistrzostwa Tatrzańskiego Związku Narciarskiego– zwycięstwo w kategorii Junior C w 2007^[31], drugie miejsce w kategorii Junior C w 2009^[59]
• Zimowy Europejski Festiwal Młodzieży 2009 – 17. miejsce^[56]
• Mistrzostwa Śląsko-Beskidzkiego Okręgowego Związku Narciarskiego 2009 – 2. miejsce wśród juniorów^[52]
• Puchar Zimy 2010 – 3. miejsce^[78]
• Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży 2011 w Zakopanem (junior młodszy) – złoty medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, brązowy medal w konkursie indywidualnym i srebrny w drużynowym na normalnej skoczni^[89]
• Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży 2012 w Szczyrku i Wiśle (junior) – złoty medal w konkursie drużynowym, srebrny w konkursie indywidualnym na dużej skoczni i brązowy w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni^[112]
• Puchar Wisły 2012 – 3. miejsce^[120]
• Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży 2013 w Szczyrku – złoty medal w konkursie drużynowym^[125], 6. i 9. miejsce w indywidualnych na normalnej skoczni^[123][124]

Tomasz Byrt korzysta z butów Rass, wiązań Bizon, rękawiczek Craft, kombinezonów 4F i BerdaX oraz gogli i kasków Carrera^[159].

Na początku kariery skakał na nartach marki Fischer, następnie Elan. W lecie 2011 rozpoczął starty w nartach fluege.de (dawna Germina^[160]). Zmiana sprzętu poprawiła wyniki osiągane na treningach i ze względu na bardziej opowiadającą mu twardość, zdecydował się startować w nich w następnym sezonie zimowym^[161].

Tomasz Byrt jest kawalerem, nie posiada dzieci^[1]. Uczęszczał do Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku^[162], którą rozpoczął w 2011^[2]. Określił siebie jako „trudnego chłopaka”. W 2012 wyprowadził się z domu rodzinnego do partnerki^[116]. Jego brat Kamil^[20] oraz trzech wujów^[2] również uprawiało skoki narciarskie. Tomasz jest wyznania ewangelickiego^[162]. Kuzynem jego ojca jest ewangelicki ksiądz Jan Byrt^[162], związany ze środowiskiem sportowym^[162][163].

• BYRT Tomasz - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-09-18]. (ang.).
• Adam Kwieciński: BYRT Tomasz 1993.01.25 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-09-18].