Thomas Graham

Urodził się i zdobywał wykształcenie w Szkocji. Był zdecydowany zostać chemikiem, wbrew woli ojca, który odmówił finansowania studiów. Zarabiał jako nauczyciel i autor publikowanych tekstów. W latach 1830–1837 uczył w szkole w Edynburgu, a następnie University College London (1837–1855). Pracował też jako mistrz w mennicy (1855–1869)^[1].

Jego pierwsza publikacja, wydana w roku 1829, dotyczyła efuzji. Stwierdził, że prędkość tego procesu jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z gęstości gazów^[1][2].

Na podstawie wyników obserwacji dyfuzji jednej cieczy do drugiej wprowadził podział cząstek na dwie klasy – szybko dyfundujące „krystaloidy” (np. sól kuchenna, zob. płyn infuzyjny) i wolno dyfundujące koloidy (np. guma arabska). Opracował sposób oddzielania obu rodzajów cząstek – metodę dializy. Wprowadził wiele innych pojęć, stosowanych w chemii koloidów^[1].

W roku 1833 prowadził badania trzech form kwasu fosforowego i rozwinął koncepcję kwasów wielozasadowych, a w roku 1835 opublikował pracę na temat właściwości wody krystalizacyjnej (krystalizacja soli uwodnionych), potwierdził też istnienie alkoholanów. W swoim ostatnim artykule opisał pierwszą znaną reakcję metalu z gazem, prowadzącą do powstawania produktów stałych – reakcję otrzymywania wodorku palladu^[1].

• Elements of chemistry: including the applications of the science in… (1850)^[3],
• Elements of inorganic chemistry (1858)^[4],
• Liquid Diffusion Applied to Analysis (1861)^[5].

• Diffusion Processes: Proceedings of the Thomas Graham Memorial Symposium, University of Strathclyde, Tom 2, Diffusion Processes, red. J.N. Sherwood , wyd. Gordon and Breach 1971 (informacje bibliograficzne)