[go: up one dir, main page]

T-pop (taj. ไทยป็อป) – gatunek muzyki tajskiej powstały jako tamtejszy odpowiednik zachodniego popu[1]. Pojawił się na przełomie lat 70. i 80. w tym czasie był znany jako muzyka smyczkowa (taj. เพลงสตริง). Zyskał popularność w latach 90. i od tego czasu zdominował tajski rynek muzyczny.

T-pop
Pochodzenie

pop, rock, R&B, Surf music, disco

Czas i miejsce powstania

początek lat 50. XX w., Tajlandia

Instrumenty

perkusja, gitara basowa, keyboard, gitara, syntezator, śpiew

Gatunki pokrewne

phleng phuea chiwit, phleng thai sakon

Definicja

edytuj

Pojęcie T-popu jest niezwykle szerokie i obejmuje tajski rock, muzykę taneczną, hip-hop czy rap. T-pop ogólnie inspirowany jest zachodnią muzyką popularną, chociaż zwykle wyklucza folk i phleng phuea chiwit z wpływami rocka.

T-Wind

edytuj

T-Wind (taj. ที-วินด์; pol. dosł. tajski wiatr) to termin opisujący fenomen tajskiej popkultury na arenie międzynarodowej. Termin ten ma na celu porównanie tego zjawiska do koreańskiej fali. W okresie od 2000 roku Tajlandia eksportowała szereg różnych produktów kultury do innych krajów, zwłaszcza w obszarze Azji Południowo-Wschodniej. Są to: lakorny (seriale telewizyjne), filmy czy muzyka[2][3][4].

Przypisy

edytuj