[go: up one dir, main page]

Szaserzy (fr. chasseurs à cheval lub chasseurs à pied; od chasseur – strzelec, myśliwy, à chevalkonny, à piedpieszy) – rodzaj najpierw piechoty, potem również lekkiej jazdy, powstały w armiach europejskich w połowie XVIII wieku.

Francuski oficer szaserów z 1812 r. (mal. Théodore Géricault)

W wojsku francuskim pierwsze oddziały strzelców pieszych i konnych (tzw. regiment szaserów Fischera) utworzono w trakcie wojny o sukcesję austriacką. W 1756 pułk liczył 5 kompanii piechoty (po 40 ludzi) i 4 kompanie jazdy (po 75 konnych)[1].

W 1788 roku utworzono 12 pułków jazdy uzbrojonej w karabinki, przeznaczonej do działań rozpoznawczych i osłonowych. Nosiły one nazwy prowincji, w których teoretycznie miały być formowane i uzupełniane. Najbardziej znane oddziały to chasseurs de Vincennes (1838) i chasseurs d'Orléans (1842)[potrzebny przypis].

Wojsko Polskie Księstwa Warszawskiego dysponowało czterema pułkami strzelców konnych (szaserów):

Tradycje szaserów w okresie międzywojennym kontynuowało w wojsku polskim dziesięć pułków kawalerii.

Osobny artykuł: Strzelcy konni II RP.

Przypisy

edytuj
  1. The Cavalry (pod red. Jamesa Lawforda). Maidenhead, 1976, s. 111.