Szaserzy
Szaserzy (fr. chasseurs à cheval lub chasseurs à pied; od chasseur – strzelec, myśliwy, à cheval – konny, à pied – pieszy) – rodzaj najpierw piechoty, potem również lekkiej jazdy, powstały w armiach europejskich w połowie XVIII wieku.
W wojsku francuskim pierwsze oddziały strzelców pieszych i konnych (tzw. regiment szaserów Fischera) utworzono w trakcie wojny o sukcesję austriacką. W 1756 pułk liczył 5 kompanii piechoty (po 40 ludzi) i 4 kompanie jazdy (po 75 konnych)[1].
W 1788 roku utworzono 12 pułków jazdy uzbrojonej w karabinki, przeznaczonej do działań rozpoznawczych i osłonowych. Nosiły one nazwy prowincji, w których teoretycznie miały być formowane i uzupełniane. Najbardziej znane oddziały to chasseurs de Vincennes (1838) i chasseurs d'Orléans (1842)[potrzebny przypis].
Szaserzy Księstwa Warszawskiego
edytujWojsko Polskie Księstwa Warszawskiego dysponowało czterema pułkami strzelców konnych (szaserów):
Szaserzy Królestwa Polskiego
edytujStrzelcy konni w II Rzeczypospolitej
edytujTradycje szaserów w okresie międzywojennym kontynuowało w wojsku polskim dziesięć pułków kawalerii.
Przypisy
edytuj- ↑ The Cavalry (pod red. Jamesa Lawforda). Maidenhead, 1976, s. 111.