Syzyfowe prace

Syzyfowe prace
Autor	Stefan Żeromski (jako Maurycy Zych)
Typ utworu	powieść
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Kraków
Język	polski
Data wydania	1897
	Teksty w Wikiźródłach
	Cytaty w Wikicytatach

Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji.

Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: należy dodać streszczenie i bohaterów.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Syzyfowe prace – powieść Stefana Żeromskiego, która po raz pierwszy ukazała się w krakowskim dzienniku „Nowa Reforma” od 7 lipca do 24 września 1897. Z początku powieść miała mieć tytuł "Wybawiciel".

Historia powstania

Żeromski opublikował ją pod pseudonimem Maurycy Zych. Pod tymże pseudonimem wydał ją w formie książkowej we Lwowie w 1898, nakładem Lwowskiego Towarzystwa Wydawniczego^[1]. Ocenzurowana i przygotowana do druku przez pisarza powieść ukazała się w zaborze rosyjskim w 1909 (z datą 1910) pod tytułem Andrzej Radek, czyli Syzyfowe prace.

Analiza

W powieści autor na podstawie własnych doświadczeń z dzieciństwa i lat młodzieńczych przedstawił obraz szkoły w rosyjskim Królestwie Polskim i walkę polskiej młodzieży z rusyfikacją. Żeromski pod przejrzystymi kryptonimami ukrył szkołę w Pińczowie jako progimnazjum w Pyrzogłowach i gimnazjum kieleckie jako szkoła w Klerykowie. Pod osobą Andrzeja Radka ukrył swego bliskiego przyjaciela Jana Wacława Machajskiego, syna mieszczanina pińczowskiego^[2].

W rozdziale XVII opisano scenę, w której Marcin Borowicz odnajduje w pamiętniku wiersz Anny Stogowskiej „Biruty”. Jest to końcowy fragment wiersza Mieczysława Romanowskiego Kiedyż?. Ponadto, ukazany w wierszu motyw przekuwania broni na narzędzia rolnicze pojawia się również w Piśmie Świętym w ST (w Księdze Izajasza 2, 4 oraz Księdze Micheasza 4, 3).

Adaptacje

Powieść zekranizował w latach 1998–2000 Paweł Komorowski. W filmie i serialu w rolach głównych wystąpili: Łukasz Garlicki, Franciszek Pieczka, Bartłomiej Kasprzykowski, Zofia Kucówna i Alicja Bachleda-Curuś^[3].

Zobacz też

Wasilij Grigoriewicz Smorodinow – autor pamiętnika Moja służba w Warszawskim Okręgu Naukowym i zdarzenia ze szkolnego życia: wspomnienia pedagoga

Przypisy

↑ O lwowianach, Lwowie, Małopolsce Wschodniej i Wołyniu. „Syzyfowe prace”. „Biuletyn”. Nr 24, s. 53, czerwiec 1973. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego DXII Prace Historyczne, Zeszyt 62, „Pińczów i jego szkoły w dziejach” pod redakcją J. Wyrozumskiego. PWN 1979.
↑ Syzyfowe prace. filmpolski.pl. [dostęp 2011-01-25].

Linki zewnętrzne

Syzyfowe prace w Cyfrowej Bibliotece Narodowej Polona
Syzyfowe prace w serwisie Wolne Lektury

[O_lwowianach_Lwowie_Małopolsce-s53-1] O lwowianach, Lwowie, Małopolsce Wschodniej i Wołyniu. „Syzyfowe prace”. „Biuletyn”. Nr 24, s. 53, czerwiec 1973. Koło Lwowian w Londynie.

[Zeszyty_Naukowe_Uniwersytetu-2] Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego DXII Prace Historyczne, Zeszyt 62, „Pińczów i jego szkoły w dziejach” pod redakcją J. Wyrozumskiego. PWN 1979.

[http_www_filmpolski_pl_fp-3] Syzyfowe prace. filmpolski.pl. [dostęp 2011-01-25].

[1]

[2]

[3]