Stefan Wilkanowicz

Z wykształcenia był inżynierem (absolwentem Politechniki Warszawskiej) i filozofem (studia z tej dziedziny ukończył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim). Początkowo pracował w zakładach mechanicznych Ursusa^[1]. W latach 1956–1957 brał udział w zakładaniu Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie i Krakowie. Od 1957 pracował w „Znaku” i „Tygodniku Powszechnym”. W latach 1978–1994 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Znak”.

W latach 1972–1979 przewodniczył komisji apostolstwa świeckich w ramach duszpasterskiego synodu archidiecezji krakowskiej, w okresie 1977–1988 był członkiem Papieskiej Rady do spraw Świeckich. Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[3]. W 1993 objął funkcję wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Katolików Świeckich.

Był także wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej i przewodniczącym jej komisji edukacyjnej, przewodniczącym rady Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście. W 1999 powołany na wiceprzewodniczącego Polskiego Komitetu do spraw UNESCO. Był też przewodniczącym zarządu Fundacji Kultury Chrześcijańskiej „Znak”. Redagował serwis internetowy „Forum Żydzi – Chrześcijanie – Muzułmanie”.

Był autorem kilku książek o tematyce chrześcijańskiej oraz licznych artykułów w różnych periodykach. Był również autorem tekstu^[4][5], na podstawie którego Tadeusz Mazowiecki opracował preambułę do Konstytucji RP z 1997^[6].

Jego żoną była Maria Teresa Trân Thi Lāi-Wilkanowicz^[7]. Pochowany na tynieckim cmentarzu parafialnym^[7].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim (2006)^[8] i Krzyżem Komandorskim (2012) Orderu Odrodzenia Polski^[9]. Był kawalerem Orderu Świętego Sylwestra. W 2004 uhonorowany Nagrodą „Ślad” im. bp. Jana Chrapka^[10].

• Grzegorz Polak, Kto jest kim w Kościele: ekumeniczne „who is who” chrześcijaństwa w Polsce, Katolicka Agencja Informacyjna, Warszawa 1999.