[go: up one dir, main page]

Steen Thychosen (ur. 22 września 1958 w Vejle) – duński piłkarz grający na pozycji napastnika.

Steen Thychosen
Ilustracja
Steen Thychosen (2012)
Data i miejsce urodzenia

22 września 1958
Vejle

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1978 Vejle BK
1978–1981 Borussia Mönchengladbach 27 (2)
1981–1983 RWD Molenbeek
1983–1984 Vejle BK
1984–1989 Lausanne Sports
1989–1994 Vejle BK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1984  Dania U-21 7 (3)
1984–1986  Dania 2 (0)
W sumie: 9 (3)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

edytuj

Karierę piłkarską Thychosen rozpoczął w klubie Vejle BK. W 1976 roku zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze duńskiej. W 1977 roku zdobył z Vejle Puchar Danii, a w 1978 roku wywalczył z nim swoje pierwsze mistrzostwo kraju w karierze.

Latem 1978 roku Thychosen przeszedł do niemieckiej Borussii Mönchengladbach. 9 września 1978 zadebiutował w Bundeslidze w przegranym 0:2 wyjazdowym spotkaniu z Eintrachtem Frankfurt. W 1979 roku jako rezerwowy wywalczył z Borussią Puchar UEFA (nie grał w finałowych meczach ze Crveną Zvezdą). Natomiast w 1980 roku zagrał w finałowych meczach tego pucharu z Eintrachtem Frankfurt (3:2, 0:1). Przez trzy sezony rozegrał w Bundeslidze 27 meczów i zdobył 2 gole.

W 1981 roku Thychosen został piłkarzem RWD Molenbeek. Po dwóch sezonach gry w tym klubie wrócił do Danii, do Vejle BK. W 1984 roku został mistrzem Danii, a z 24 golami został królem strzelców ligi. Od 1984 do 1989 roku występował w szwajcarskim Lausanne Sports. W 1989 roku wrócił do Vejle, gdzie grał do końca swojej kariery (1994 rok). W barwach Vejle zdobył 101 goli w rozegranych 252 meczach.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W reprezentacji Danii Thychosen zadebiutował 8 czerwca 1984 roku w zremisowanym 1:1 towarzyskim meczu z Bułgarią. W 1984 roku został powołany przez selekcjonera Seppa Piontka do kadry na Euro 84. Tam był rezerwowym i nie rozegrał żadnego spotkania. Od 1984 do 1986 roku rozegrał w kadrze narodowej 2 mecze.

Bibliografia

edytuj