Spadek napięcia

Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy zjawiska fizycznego. Zobacz też: Spadek napięcia w elektroenergetyce.

Spadek napięcia – w elektryczności zmniejszenie napięcia, czyli różnicy potencjału elektrycznego między dwoma punktami obwodu, w którym płynie prąd elektryczny. Wielkość napięcia na przewodniku ${\displaystyle U}$ wynika wprost z definicji oporu,

${\displaystyle U=IR,}$

gdzie I oznacza natężenie prądu płynącego przez przewodnik, a R to opór przewodnika.

W jednorodnym przewodniku zależność oporu przewodnika od jego długości l jest liniowa, dzięki temu spadek potencjału również ma charakter liniowy:

${\displaystyle R=\rho {\frac {l}{S}},}$

gdzie ρ to opór właściwy przewodnika, a S to pole powierzchni przekroju poprzecznego przewodnika. Własność ta jest wykorzystywana do konstrukcji dzielników napięcia o płynnej regulacji.

W obwodach prądu zmiennego napięcie jest zmienne w czasie, ponieważ zmienia się natężenie prądu. W tym przypadku wygodniej określać napięcie skuteczne, które podlega tym samym regułom, co napięcie w obwodzie prądu stałego.

Napięcie może ulegać zmianie również w przypadku stałego natężenia prądu, gdy opór elementu zmienia się w czasie, np. na skutek wzrostu temperatury (zob. termistor).