Sninský kameň

Leży w głównym grzbiecie pasma Wyhorlatu, mniej więcej w połowie odległości między szczytami Nežabca (1023 m n.p.m.) na wschodzie i Motrogonu (1018 m n.p.m.) na południowym zachodzie. Stoki północne opadają ku dolinkom drobnych cieków wodnych, uchodzących do Cirochy. Stoki zachodnie i południowo-zachodnie odwadniają drobne dopływy potoku Barnov, który również uchodzi do tej samej rzeki. Stoki południowo-wschodnie opadają ku źródliskom Okny, znajdującej się w zlewni Użu^[1].

Szczyt jest zbudowany z andezytów. Stanowi go pozostałość potoku lawowego, który pierwotnie wylał się z dawnego wulkanu do starej doliny, a następnie został wypreparowany spośród mniej odpornych, pokrywających go skał, głównie tufów. Wierzchołek tworzą dwie turnie skalne o płaskich wierzchowinach, wyniesione 15 – 20 m nad otaczający grunt i oddzielone siodełkiem: mniejszy i wyższy Malý Sninský kameň (1006 m n.p.m.) oraz większy i niższy Veľký Sninský kameň (998 m n.p.m.). Prowadzą na nie drabinki. Ze szczytu roztacza się rozległa panorama Wyhorlatu, Bieszczadów, Gór Tokajsko-Slańskich i Niziny Wschodniosłowackiej.

Na Sninskim kameniu (w przełączce u podnóży wspomnianych turni szczytowych) znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych:

  Snina – Zemplínske Hámre – Sninský kameň

  Snina – Sninské Rybníky – Sninský kameň – przełęcz Tri tably – jezioro Morské oko – Remetské Hámre

  wieś Remetské Hámre – Motrogon – przełęcz Tri tably – Sninský kameň – Nežabec – Fedkov – przełęcz Strihovské sedlo – Jaseňovský vrch – Diel – Veľka Vavrová – Sokolovec – wieś Podhoroď

Sninský kameň leży w obrębie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wyhorlat. Skały na wierzchołku stanowią pomnik przyrody Prírodná pamiatka Sninský kameň.

• Barański Mirosław J.: Szczyt nad Morskim Okiem? Sniński Kamień!, w: „Gazeta Górska” R. XIX, nr 1 (93), zima 2016, s. 44-48;
• Vihorlatské vrchy. Zemplínska šírava. Turistická mapa 1:50 000, 5. wydanie, wyd. VKÚ Harmanec 2010, ISBN 978-80-8042-594-4.