Soliskowa Przełęcz
Soliskowa Przełęcz (słow. Solisková štrbina, niem. Mittlere Soliskoscharte, węg. Közepső-Szoliszkó-csorba[1]) – szeroka przełęcz położona na wysokości ok. 2285 m n.p.m. znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Jej siodło oddziela Skrajną Soliskową Turnię od Małego Soliska. Soliskowa Przełęcz wyłączona jest z ruchu turystycznego, dla taterników jest łatwo dostępna zarówno od Doliny Furkotnej, jak i Doliny Młynickiej i stanowi dla nich dogodny dostęp do środkowej części Grani Soliska.
 Soliskowa Przełęcz (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2285 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′27″N 20°01′59″E/49,157500 20,033056
| |
Historia
edytujPierwsze wejścia turystyczne:
- Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, 3 czerwca 1906 r. – letnie,
- Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 25 marca 1913 r. – zimowe.
Przypisy
edytuj- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Bibliografia
edytuj- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.