Sojuz 15

Sojuz 15
	Dane misji
Indeks COSPAR	1974-067A
Zaangażowani	ZSRR
	Pojazd
Statek kosmiczny	Sojuz 7K-T
Masa pojazdu	6760 kg
Rakieta nośna	Sojuz
	Załoga
	; Załoga Sojuza 15 na znaczku wydanym w ZSRR. Od lewej: Sarafanow i Diomin
Dowódca	Giennadij Sarafanow
Załoga	Giennadij Sarafanow (1); Lew Diomin (1)
	Start
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachstan
Początek misji	26 sierpnia 1974 (19:58:05 UTC)
	Orbita okołoziemska
Apogeum	236 km
Perygeum	173 km
Okres orbitalny	88,5 min
Inklinacja orbity	51,6°
	Lądowanie
Lądowanie	28 sierpnia 1974 (20:10:16 UTC)
Czas trwania misji	2 d, 0 h, 12min, 11 s
Liczba okrążeń Ziemi	32
	Program Sojuz

Sojuz 15 (kod wywoławczy Дунай - Dunaj) miał być drugą misją odwiedzającą radziecką stację kosmiczną Salut 3, prawdopodobnie w celach wojskowych. Była to 22. radziecka wyprawa załogowa^[2].

Załoga

Przebieg misji

Lot był stosunkowo krótkotrwały, przebiegał w czasie od 26 do 28 sierpnia 1974 roku, kończąc się po upływie dwóch dni i dwunastu minut^[2]. Mimo pomyślnego zbliżenia do orbitującej stacji, kosmonauci nie zdołali zacumować do niej ze względu na awarię w automatycznym systemie dokowania. Jako że pojazd nie dysponował ilością paliwa wystarczającą na serię prób dokowania ręcznego, misja została przerwana. Wadliwe urządzenia przeprojektowano przed kolejną misją.

Start Sojuza 15 odbył się w nocy. Po raz pierwszy też w porze nocnej nastąpiło lądowanie. Kabina z kosmonautami wylądowała 28 sierpnia 1974 roku o godzinie 23:10 czasu moskiewskiego, w odległości 48 km na południowy zachód od miasta Celinograd. Przy tej okazji wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych. Pomimo trudnej sytuacji meteorologicznej lądownik został szybko zlokalizowany.
Lew Diomin – pierwszy kosmiczny dziadek – przygotowywał się do lotu od jedenastu lat. Do oddziału kosmonautów został przyjęty w roku 1963^[2].

Wersja oficjalna

Lot miał na celu przeprowadzenie ważnych doświadczeń nie związanych wprawdzie bezpośrednio ze wspólnym lotem radziecko-amerykańskim Sojuz-Apollo, ale mającym wpływ na lepsze przygotowanie przyszłych załóg. W czasie misji Sojuza 15 wykonane zostały liczne eksperymenty w dziedzinie manewrowania statkiem i operacji spotkania z drugim obiektem kosmicznym. Obiekt ten stanowiła w tym przypadku stacja Salut 3. Wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu załogowego i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Mark Wade: Soyuz 15. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-05-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Stefan Kowal. Salut 3 –Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich -Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.).

Linki zewnętrzne

Sojuz 15 na stronie Spacefacts (ang.)

[astronautica-1] Mark Wade: Soyuz 15. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-05-01]. (ang.).

[astronautyka-2] Stefan Kowal. Salut 3 –Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich -Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.).

[2]

[1]