Sally Pearson

Australijka urodziła się w Sydney, a w wieku ośmiu lat wraz z rodziną przeniosła się do Gold Coast, gdzie w szkole podstawowej jej sportowy talent odkrył Sharon Hannan. Początkowo zajmowała się pływaniem i gimnastyką^[2]. Już 2001 roku jako czternastolatka została mistrzynią Australii juniorek w biegu na 100 metrów^[2]. 9 grudnia 2001 w Melbourne poprawiła czasem 12,51 rekord Australii młodzików w biegu na 90 metrów przez płotki, a 21 października tego samego roku poprawiła rekord Australii młodzików w biegu na 200 metrów przez płotki (28,15)^[2]. Pierwsze międzynarodowe sukcesy odniosła w 2003 roku w Sherbrooke – na mistrzostwach świata juniorów młodszych była piąta w biegu na 200 metrów oraz zdobyła złoty medal w biegu na 100 metrów przez płotki (wysokość płotków – 76,2 cm)^[3]. Jako szesnastolatka wystąpiła w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w Paryżu (2003)^[4]. Latem 2004 startowała w mistrzostwach świata juniorów – w biegu na 100 metrów zdobyła brązowy medal, na tym samym dystansie w biegu płotkarskim zajęła czwarte miejsce, a w sztafecie 4 × 100 metrów była piąta^[5]. Na koniec sezonu 2004 wystąpiła w igrzyskach Wspólnoty Narodów młodzieży zdobywając brąz w biegu na 100 metrów oraz złoto w biegu na 100 metrów przez płotki^[6]. Podczas tych zawodów wystąpiła także w sztafecie 4 × 100 metrów (srebrny medal) i sztafecie szwedzkiej (brązowy medal)^[6].

W sezonie 2005 startowała wyłącznie w Australii wieńcząc sezon ustanowieniem 26 listopada w Brisbane rekordu Australii i Oceanii juniorów (13,01) w biegu na 100 metrów przez płotki^[7].

Na początku pierwszego roku w gronie seniorów (2006) wystąpiła w Melbourne w igrzyskach Wspólnoty Narodów zajmując siódme miejsce w biegu na 100 metrów, odpadła już w eliminacjach biegu na 100 metrów przez płotki oraz wraz z partnerkami z ekipy australijskiej wywalczyła brązowy medal w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów^[8]. Została powołana do reprezentacji swojego kontynentu na wrześniowe zawody pucharu świata w Atenach – podczas tych zawodów wystartowała w biegu na 100 metrów (8. miejsce), biegu na 100 metrów przez płotki (4. miejsce) oraz sztafecie 4 × 100 metrów (5. miejsce)^[9].

Od stycznia startowała w Australii, a 11 marca podczas mistrzostw kraju w Brisbane zdobyła złoty medal i czasem 12,92 ustanowiła nowy rekord kontynentu w biegu na 100 metrów przez płotki – rezultat ten poprawiła 5 maja pokonując dystans płotkarski w Osace w czasie 12,71^[10]. W czerwcu i lipcu ponownie startowała w swojej ojczyźnie, a na przełomie sierpnia i września brała udział w mistrzostwach świata. Na światowym czempionacie nie odniosła jednak sukcesów docierając do półfinałów biegów na 100 i 100 metrów przez płotki oraz wraz z koleżankami odpadając już w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów.

W styczniu 2008 startowała w Australii, a kolejne występy miała dopiero w czerwcu. 16 lipca w Lucernie czasem 12,58 poprawiła własny rekord kontynentu w biegu na 100 metrów przez płotki – swój rekordowy wynik poprawiła ponownie 29 lipca w Monako^[10]. Kolejny start w karierze Australijki to igrzyska olimpijskie w Pekinie, podczas których w finale osiągnęła czas 12,64 i zdobyła srebrny medal przegrywając z Amerykanką Dawn Harper^[11].

Zimą 2009 ustanowiła w Stanach Zjednoczonych dwa halowe rekordy Australii i Oceanii – 7,30 w biegu na 60 metrów oraz 7,96 w biegu na 60 metrów przez płotki. W styczniu i lutym startowała na stadionie w Australii zdobywając m.in. w marcu złote medale mistrzostw kraju. 28 lipca na mityngu Herculis w Monako wynikiem 12,50 ustanowiła rekord życiowy oraz rekord kontynentu w biegu na 100 metrów przez płotki. Na mistrzostwach świata w Berlinie zajęła w biegu przez płotki piąte miejsce z czasem 12,70^[12].

Latem 2010 startowała głównie w mityngach rozgrywanych w Europie zwyciężając m.in. w biegu przez płotki na zawodach DN Galan 2010 w Sztokholmie. We wrześniu była reprezentantką Azji i Oceanii podczas pucharu interkontynentalnego w Splicie^[13]. Wygrała bieg na 100 metrów podczas igrzysk Wspólnoty Narodów w Nowym Delhi jednak kilka godzin po biegu została zdyskwalifikowana za falstart i pozbawiono ją złotego medalu^[14][15]. Podczas tych samych zawodów zdobyła także złoty medal w biegu na 100 metrów przez płotki^[16][17]. Była członkinią australijskiej sztafety 4 × 400 metrów, która na igrzyskach zajęła czwarte miejsce^[17].

Od stycznia do kwietnia 2011 startowała wyłącznie w swojej ojczyźnie zdobywając m.in. kolejne medale mistrzostw Australii^[18]. Latem skupiła się na biegu na 100 metrów przez płotki odnosząc zwycięstwa na tym dystansie m.in. podczas mityngów Aviva British Grand Prix 2011 w Birmingham^[19] oraz Herculis 2011 w Monako^[20]. Złota medalistka mistrzostw świata w Taegu – w finale osiągnęła czas 12,28 (wówczas czwarty w historii biegu na 100 metrów przez płotki kobiet), a dodatkowo w półfinale uzyskała rezultat 12,36^[21][22]. Została wybrana lekkoatletką roku 2011 w plebiscycie IAAF World Athlete of the Year^[23][24]. Jako cel na sezon 2012 wyznaczyła sobie zdobycie złotego medalu igrzysk olimpijskich oraz poprawienie rekordu świata w biegu na 100 metrów przez płotki^[25].

Poprawiając własny halowy rekord Australii i Oceanii zdobyła w marcu 2012 halowe mistrzostwo świata w biegu na 60 metrów przez płotki^[26].

• Sally Pearson w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].  
• Sally Pearson, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2011-11-12]  (ang.).
• Sally McLellan-Pearson Bio, Stats, and Results [online], sports-reference.com [dostęp 2011-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-10]  (ang.).