Sanskryt wedyjski

Ten artykuł od 2021-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sanskryt wedyjski – wymarły język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich. Jest to najstarsza postać języka staroindyjskiego – sanskrytu, używana w okresie od XV do V wieku p.n.e. Z niego wywodzi się sanskryt klasyczny. Nazwa pochodzi od Wed, zbioru tekstów indyjskich, której najstarsza część, Rygweda (1500–1200 r. p.n.e.), została spisana właśnie w tym języku. Tym samym są to jedne z najstarszych zapisów języków indoeuropejskich.

Język wedyjski jest blisko spokrewniony z językiem awestyjskim, najstarszym zachowanym językiem irańskim.