Rozkaz bojowy

Wydawany jest zazwyczaj w formie pisemnej, graficznej lub w formie ustnej (na niższych szczeblach dowodzenia drużyna, pluton). Do zasadniczego rozkazu są wydawane załączniki, które precyzują poszczególne elementy planowania działań bojowych.

Istnieje również forma skrócona: rozkaz częściowy – wydawany w razie potrzeby, eliminujący konieczność powtarzania informacji zawartych w podstawowym rozkazie operacyjnym (bojowym); może być wydawany częściami.

Rozkaz bojowy w Siłach zbrojnych PRL i innych armiach państw UW zawierał (1979) zwykle: ocenę nieprzyjaciela, zadanie bojowe oddziału, zadania sąsiadów oraz linie rozgraniczenia, zamiar rozegrania walki, zadania podległych pododdziałów, miejsca rozmieszczenia stanowisk dowodzenia, czas ich rozwinięcia i kierunek przesunięcia^[2].

Na szczebli operacyjnym występuje rozkaz bojowy sił powietrznych jako zasadniczy dokument rozkazodawczy. W Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej opracowywany jest na szczeblu Centrum Operacji Powietrznych - Dowództwa Komponentu Powietrznego i stanowi efekt końcowy procesu planowania. Zawiera informacje o planowanych działaniach powietrznych w rejonie połączonych działań operacyjnych, w określonym przedziale czasowym. Zawiera też informacje o działaniach planowanych i realizowanych przez siły podległe Dowódcy Komponentu Powietrznego oraz innych działaniach w strefie jego odpowiedzialności^[3].

Rozkaz bojowy składa się ze stałych pięciu punktów^[4]:

• Sytuacja^[a]:
  • obszar działań,
  • przeciwnik,
  • wojska własne,
  • zmiany w podporządkowaniu
• Zadanie
• Realizacja
  • zamiar
  • zadania dla podwładnych
  • wytyczne koordynacyjne^[6]:
    • terminy i czasy,
    • elementy dowodzenia i koordynacji działań (linie, obiekty, linie rozgraniczenia, punkty, rejony),
    • zasady użycia siły (ang. Rules of Engagement),
    • środki redukujące ryzyko powstania strat (ang. Risk Reduction Control Measures)
    • inne, według potrzeb.
• Zabezpieczenie logistyczne:

informacje dotyczące zabezpieczenia materiałowego, zabezpieczenia technicznego i specjalistycznych usług logistycznych oraz zabezpieczenia medycznego^[7],

• Dowodzenie i łączność:

struktura dowodzenia, położenie punktów dowódczych oraz sukcesję dowodzenia; organizacja łączności, w tym wykorzystanie etatowych środków łączności i przydzielonych od przełożonego, kryptonimy, częstotliwości, sygnały dowodzenia, system meldunkowy^[7].

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Łukasz Machna: Procedury dowodzenia pododdziałem: planowanie i organizowanie działań na szczeblu drużyna–pluton–kompania. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2019. ISBN 978-83-66299-06-1.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.