[go: up one dir, main page]

Ropuchowate

(Przekierowano z Ropucha)

Ropuchowate, ropuchy właściwe (Bufonidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).

Ropuchowate
Bufonidae[1]
J.E. Gray, 1825[2]
Okres istnienia: 57–0 mln lat temu
57/0
57/0
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – aga (Rhinella marina)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

ropuchowate

Typ nomenklatoryczny

Bufo Laurenti, 1768

Rodzaje

54 rodzaje – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania
Mapa występowania
Oreophrynella nigra
Para Sclerophrys gutturalis w stanie ampleksus
Para ropuch szarych (Bufo bufo) w stanie ampleksus
Para Atelopus certus w stanie ampleksus
Para Xanthophryne tigerina w stanie ampleksus
Ropucha zielona (Bufotes viridis)

Zasięg występowania

edytuj

Ropuchowate to zwierzęta kosmopolityczne (w stanie naturalnym nie występują tylko w Australii, na Madagaskarze i w regionach oceanicznych)[35], jednak największa ich liczba żyje w krajach o ciepłym lub umiarkowanym klimacie. Jako gatunki introdukowane, w tym bardzo uciążliwe gatunki inwazyjne, zostały szeroko rozprzestrzenione, w tym także na ww. Madagaskar i Australię[36].

Charakterystyka

edytuj

Są to zwierzęta o różnej wielkości ciała (do 25 cm). Charakterystycznymi cechami budowy ich ciała są: krępa, zwarta sylwetka, rozszerzona w odcinku tułowiowym, i krótkie kończyny tylne. W szczęce górnej i żuchwie brak zębów. W szkielecie brak żeber. Na skórze występują modzele. Język wąski, duży, nieprzyrośnięty z tyłu. Mają ucho środkowe i błony bębenkowe. Samce ropuch mają narządy Biddera. Ropuchy są mięsożerne.

W skórze ropuch występują gruczoły jadowe, będące biernym i jedynym właściwie ich sposobem obrony przed drapieżnikami, ropuchy bowiem to zwierzęta powolne i ociężałe, nie potrafią uciec drapieżnikom. Dzięki tym gruczołom jadowym można odróżnić je od żab. Szczególnie duże skupisko tych gruczołów występuje na głowie, nad oczami, tworząc tzw. gruczoły przyuszne.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodziny tej należy ponad 600 gatunków klasyfikowanych w ponad 50 rodzajach[35]:

oraz takson o niepewnej pozycji taksonomicznej[35]:

  • „Bufo” scorteccii Balletto & Cherchi, 1970

Systematyka

edytuj

Poniższy kladogram za Van Bocxlaer et al[38], zmodyfikowany przedstawia pokrewieństwo rodziny z innymi taksonami płazów.




Phyllobates vittatus



Epipedobates tricolor






Leptodactylus melanotus



Pleurodema bibroni






Acris crepitans



Hyla meridionalis




Trachycephalus venulosus





Ropuchowate


Poniższy kladogram za Van Bocxlaer et al[38], zmodyfikowany i uproszczony (pominięto pokrewieństwa pomiędzy gatunkami w obrębie rodzajów) prezentuje poglądy autora na pokrewieństwo pomiędzy kladami ropuchowatych.



Dendrophryniscus minutus




Nannophryne (N. coptotis, N. variegata)




Rhaebo (R. haematiticus, R. nasicus)





Anaxyrus (A. boreas, A. terrestris, A. americanus, A. californicus)



Incilius (I. alvarius, I. luetkenii)





Rhinella





Mertensophryne




Amietophrynus



„Bufo” mauritanicus






Werneria



Wolterstorffina





Barbarophryne brongersmai





Schismaderma carens




Nectophrynoides



Churamiti maridadi






Bufotes (B. viridis, B. cf. variabilis, B. cf. pewzowi, B. cf. surda)





Phrynoidis



„Pedostibes” hosii






Epidalea calamita



Bufo (B. andrewsi, B. gargarizans, B. spinosus, B. verrucosissimus, B. bufo)





Ingerophrynus



Leptophryne








Pelophryne



Ansonia (A. malayana, A. hanitschi, A. spinulifer, A. fuliginea, A. leptopus, A. longidigita)



Adenominae

„Ansonia” ornata




Pedostibes tuberculosus




Adenomus kelaartii


zaproponowany Duttaphrynus

„Bufo” koynayensis, Bufo” sp.



Duttaphtynus, Bufo” sp.















Ochrona

edytuj

W Polsce występują trzy gatunki ropuch: ropucha zielona (Bufotes viridis) i ropucha paskówka (Epidalea calamita) objęte są ścisłą ochroną gatunkową, natomiast ropucha szara (Bufo bufo) jest objęta ochroną częściową[39].

  1. Rodzaj typowy: Atelopus A.M.C. Duméril & Bibron, 1841.
  2. Rodzaj typowy: Phryniscus Wiegmann, 1834 (= Rhinella Fitzinger, 1826).
  3. Rodzaj typowy: Adenomus Cope, 1861.
  4. Rodzaj typowy: Dendrophryniscus Jiménez de la Espada, 1870.
  5. Rodzaj typowy: Platosphus d’Isle, 1877 (= Bufo Garsault, 1764).
  6. Rodzaj typowy: Bufavus Portis, 1885 (= Bufo Garsault, 1764).
  7. Rodzaj typowy: Tornierobates Miranda-Ribeiro, 1926 (= Nectophrynoides Noble, 1926).
  8. Rodzaj typowy: Nectophryne Buchholz & Peters, 1875.
  9. Rodzaj typowy: Nectophrynoides Noble, 1926.
  10. Rodzaj typowy: Stephopaedes Channing, 1978 (= Mertensophryne Tihen, 1960).

Przypisy

edytuj
  1. Bufonidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b J.E. Gray. A Synopsis of the genera of Reptiles and Amphibia, with a description of some new species. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 214, 1825. (ang.). 
  3. L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J.G. Heubner, 1826, s. 37. (niem.).
  4. L.J.F.J. Fitzinger. Neue Classification der Reptilien, nach ihren naturlichen Verwandtschaften, nebst einer Verwandtschaftstafel und einem Vergleichniss der Reptiliensammlung des k. k. zoolog. Museums zu Wien. „Isis von Oken”. 20, s. 264, 1826. (niem.). 
  5. A.F.A. Wiegmann: Klasse Amphibien. Amphibia. W: A.F.A. Wiegmann & J.F. Ruthe (red.): Handbuch der Zoologie. Berlin: Luederitz, 1832, s. 202. (niem.).
  6. Ch.-L. Bonaparte: Iconographia della Fauna Italica per le Quattro Classi degli Animali Vertebrati. T. 2: Amphibi. Rome: Salviucci, 1839, s. strona nienumerowana (chociaż w prawym, dolnym rogu widnieje liczba „124”). (wł.).
  7. Ch.-L. Bonaparte. Amphibiorum Tabula Analytica. „Nuovi Annali delle Scienze Naturali”. 1, s. 393, 1838. (łac.). 
  8. T. Bell: A History of British Reptiles. London: John van Voorst, 1839, s. 105. (ang.).
  9. W. Swainson: Natural History of Fishes, Amphibians & Reptiles, or Monocardian Animals. Cz. 2. London: Longman & Co., 1839, s. 88. (ang.).
  10. A.M.C. Duméril & G. Bibron: Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles. T. 8. Paris: Roret, 1841, s. tab. do strony 53, 640. (fr.).
  11. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 32. (łac.).
  12. J.L.C. Gravenhorst: Das Thierreich nach den Verwandtschaften und Uebergängen. Breslau: Graf, Barth und Comp., 1845, s. 43. (niem.).
  13. A.C.L.G. Günther. On the systematic arrangement of the tailless batrachians and the structure of Rhinophrynus dorsalis. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 26, s. 346, 1858. (ang.). 
  14. L. Fitzinger. Die Ausbeute der österreichischen Naturforscher an Säugethieren und Reptilien während der Weltumsegelung Sr. Majestät Fregatte Novara. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 42, s. 414, 1861. (niem.). 
  15. E.D. Cope. Descriptions of reptiles from tropical America and Asia. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 12 (1860), s. 371, 1861. (ang.). 
  16. C.A. Bruch. Beiträge zur Naturgeschichte und Classification der nackten Amphibien. „Würzburger Naturwissenschaftliche Zeitschrift”. 3, s. 221, 1862. (niem.). 
  17. E.H.P.A. Haeckel: Generelle Morphologie der Organismen. Cz. 2. Berlin: Georg Reimer, 1866, s. cxxxii. (niem.).
  18. S.G. Mivart. On the classification of the anurous batrachians. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 37, s. 288, 1869. (ang.). 
  19. a b M. Jiménez de la Espada. Fauna neotropicalis species quaedam nondum cognitae. „Jornal de Sciências, Mathemáticas, Physicas e Naturaes”. 3, s. 65, 1870. (łac.). 
  20. F.K. Knauer: Naturgeschichte der Lurche. (Amphibiologie.) Eine umfassendere Darlegung unserer Kenntnisse von dem anatomischen Bau, der Entwicklung und systematischen Eintheilung der Amphibien sowie eine eingehende Schilderung des Lebens dieser Thiere. Wien: A. Pichler’s witwe & Sohn, s. 109. (niem.).
  21. G.A. Boulenger. Reptilia and Batrachia (1892). „Zoological Record”. 29, s. 39, 1893. (ang.). 
  22. A.N.Ch. Acloque: Fauna de France contenant la description de espèces indigènes, disposees en tableaux analytiques, et illustree de figures representant les types caractéristiques des genres. Cz. 1: Mammifères, oiseaux, poissons, reptiles, batraciens, protochordes. Paris: J.B. Balliere et Fils, 1900, s. 489. (fr.).
  23. H. Gadow: Amphibia and reptiles. London: Macmillan and co., limited, 1901, s. 139. (ang.).
  24. Fejérváry 1917 ↓, s. 147.
  25. Fejérváry 1917 ↓, s. 148.
  26. G.G. Fejérváry. Remarques sur la position systematique des genres Bufavus et Ranavus. „Annales Historico-Naturales Musei Nationalis Hungarici/Természettudományi Múzeum évkönyve”. 18, s. 30, 1920. (fr.). 
  27. a b c A. de Miranda-Ribeiro. Notas para servirem ao estudo dos Gymnobatrachios (Anura) Brasileiros. „Archivos do Museu Nacional do Rio de Janeiro”. 27, s. 19, 1926. (port.). 
  28. H.W. Parker: A Monograph of the Frogs of the Family Microhylidae. London: Trustees of the British Museum, 1934, s. 8. (ang.).
  29. D.D. Davis. A new generic and family position for Bufo borbonica. „Field Museum of Natural History Publication”. Zoological Series. 20, s. 91, 1935. (ang.). 
  30. R.F. Laurent. Note sur les procoeliens firmisternes (Batrachia Anura). „Bulletin du Musée Royal d’Histoire Naturelle de Belgique”. 18, s. 6, 1942. (fr.). 
  31. A. Dubois. Les notions de genre, sous-genre et groupe d’espèces en zoologie à la lumière de la systématique évolutive. „Monitore Zoologico Italiano”. Nuova Serie, Supplemento. 16, s. 50, 1982. (fr.). 
  32. a b A. Dubois. Classification et nomenclature supragenerique des amphibiens anoures. „Bulletin Mensuel de la Société Linnéenne de Lyon”. 52 (9), s. 273, 1983. (fr.). 
  33. Dubois 1987 ↓, s. 25.
  34. a b Dubois 1987 ↓, s. 27.
  35. a b c D. Frost: Bufonidae Gray, 1825. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-05-13]. (ang.).
  36. Richard G Pearson. Asian common toads in Madagascar: an urgent effort to inform surveys and eradication efforts. „Glob Chang Biol.”. 21 (1), s. 9, 2015. DOI: 10.1111/gcb.12693. 
  37. W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 164, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
  38. a b Ines Van Bocxlaer, SD Biju. Toad radiation reveals into-India dispersal as a source of endemism in the Western Ghats-Sri Lanka biodiversity hotspot. „BMC Evolutionary Biology”. 9. s. 131. DOI: 10.1186/1471-2148-9-131. (ang.). 
  39. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

edytuj