Rob Lowe

Urodził się w Charlottesville w stanie Wirginia jako syn Barbary Lynn Wilson (z domu Hepler; 1939–2003), pisarki i emerytowanej nauczycielki, i Charlesa Davisa Lowe’a, prawnika^[4]. Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, angielskiego, irlandzkiego, walijskiego i szkockiego^[5]. Wychowywał się z młodszym bratem Chadem (ur. 15 stycznia 1968) w niewielkiej miejscowości Dayton w Ohio, gdzie uczęszczał do Oakwood Junior High School^[6]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał 7 lat. Został przy matce, która ponownie wyszła za mąż, i wcześnie próbował się usamodzielnić. Choć przestał słyszeć na prawe ucho, już jako dziewięciolatek wiedział, że chce być w przyszłości aktorem. Występował od dziecka w szkolnym teatrze, a sukces odniesiony w wieku ośmiu lat w przedstawieniu Olivera Twista na podstawie powieści Charlesa Dickensa zadecydował o jego przyszłości^[7]. Jego rodzina przeniosła się do Los Angeles, kiedy miał 12 lat^[8]. Ukończył Santa Monica High School^[6] w Santa Monica w Kalifornii, a jego kolegami byli Charlie Sheen i Sean Penn^[9].

 

W latach 1979–1983 na szklanym ekranie brał udział w reklamówkach i spektaklach. Został zaangażowany przez telewizję do sitcomu ABC Nowy rozdział rodziny (A New Kind of Family, 1979–1980) i telewizyjnego dramatu familijnego CBS Ojciec–sztubak (Schoolboy Father, 1980). W dramacie telewizyjnym CBS Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child, 1983) z Geną Rowlands i Donem Murrayem wystąpił w roli 17–letniego Sama Aldena, gwiazdora baseballu w liceum, który cierpi na chorobę serca.

Karierę filmową na dużym ekranie rozpoczął udanie od komedii Klasa (Class, 1983) w roli ucznia szkoły prywatnej Squire Franklina „Skipa” Burroughsa IV z udziałem Jacqueline Bisset. Zaraz potem przyszedł ogromny sukces w dramacie Francisa Forda Coppoli Outsiderzy (Outsiders, 1983) – opowieści o młodych buntownikach z amerykańskiej prowincji, których odtwarzali także Tom Cruise, Patrick Swayze, Matt Dillon i Emilio Estevez^[10].

Złamał sobie nos podczas kręcenia sceny lotniczej w ekranizacji powieści Johna Irvinga Hotel New Hampshire (The Hotel New Hampshire, 1984) u boku Jodie Foster i Nastassji Kinski. Wystąpił w teledysku zespołu The Go-Go’s do piosenki „Turn to You” (1984). Po zagraniu roli Billy’ego Hicksa, wiecznego buntownika w melodramacie Ognie Świętego Elma (St. Elmo’s Fire, 1985) otrzymał słabe recenzje i nagrodę Złotej Maliny dla najgorszego aktora roku. Niebawem jednak był nominowany do Złotego Globu za postać Sama Aldena o złym sercu w dramacie telewizyjnym Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child, 1983) i później za rolę opóźnionego w rozwoju Rory’ego, kolegi głównej bohaterki (Winona Ryder) w dramacie Amerykański kadryl (Square Dance, 1987).

Wystąpił potem z Demi Moore w melodramacie Ta ostatnia noc (About Last Night..., 1986) w roli gracza w baseball, który nie ma zamiaru wydorośleć. Sukcesem na dużym ekranie była dwuznaczna i ponura rola w dreszczowcu Maskarada (Masquerade, 1988).

 

W 1992 zdecydował się występować na scenie w sztuce Trzy siostry Antona Czechowa, a na Broadwayu pojawił się po raz pierwszy jako Maxime w spektaklu Jak mały hotel na uboczu (A Little Hotel on the Side)^[11].

W jego filmowym dorobku są również tak role jak doktor Cukrowicz w uznanym przez krytyków telewizyjnym dramacie produkcji BBC Nagle, zeszłego lata (Suddenly, Last Summer, 1993 – w USA pokazywanym przez sieć PBS) oraz jako Sean Dillon, były bojownik IRA i agent brytyjskich służb specjalnych w dwóch telewizyjnych filmach akcji na podstawie powieści Jacka Higginsa dla kanału Showtime: Anioł Śmierci/Oko Cyklonu (Midnight Man/Eye of the Storm, 1995) i Na niebezpiecznym gruncie (On Dangerous Ground, 1996). Wcielił się w główną rolę w miniserialach, będących ekranizacją powieści Stephena Kinga: Bastion (The Stand, 1994) jako Nick Andros i Miasteczko Salem (Salem's Lot, 2004) w roli pisarza z mroczną przeszłością, który powraca do rodzinnego miasteczka Salem w Maine i odkrywa makabryczne siły, które zawładnęły miejscową społecznością.

Był poważnym kandydatem do roli Caledona Hockleya, aroganckiego i dumnego ze swojego bogactwa narzeczonego głównej bohaterki w głośnym melodramacie Jamesa Camerona Titanic (1997), którą to rolę w rezultacie zagrał Billy Zane. Jako scenarzysta i reżyser debiutował w roku 1997, kręcąc półgodzinną czarną komedię, wyprodukowaną przez Chanticleer Films dla Showtime Krawędź pustyni (Desert’s Edge).

Był brany pod uwagę do roli doktora Dereka Sheparda w serialu NBC Chirurdzy (Grey’s Anatomy), lecz ostatecznie w 2005 rolę dostał Patrick Dempsey. W dramacie telewizyjnym National Geographic Zabić Kennedy’ego (Killing Kennedy, 2013) został obsadzony w roli Johna F. Kennedy’ego^[12][13]. W dramacie biograficznym Stevena Soderbergha Wielki Liberace (Behind the Candelabra, 2013) z Michaelem Douglasem zagrał chirurga plastycznego, doktora Jacka Startza. W serialu Showtime Californication (2011–2014) z Davidem Duchovnym wcieli się w postać ekscentrycznego aktora, Eddiego Nero. Był producentem wykonawczym telewizyjnego dramatu kryminalnego Lifetime Piękna i zabójcza (Beautiful & Twisted, 2015), opartego na faktach, gdzie zagrał brutalnie zamordowanego Benjamina „Bena” Novacka Jr., dziedzica imperium hotelowego w Miami Beach^[14]. W sitcomie Fox Prawomocny (The Grinder, 2015–2016) z Fredem Savage wystąpił w roli Deana Sandersona Jr., sprytnego, nadętego aktora telewizyjnego^[15].

Był na okładkach magazynów takich jak „Interview” (w maju 1984), „Bravo” (w kwietniu 1986 i czerwcu 1989), „Just Seventeen” (we wrześniu 1986 i w listopadzie 1988), „Playgirl” (w styczniu 1987), „Film” (w listopadzie 1989, w lipcu 1992), „People” (w marcu 1990), „TV Guide” (w lutym 2007), „Men’s Fitness” (w październiku 2010), „Vanity Fair” (w maju 2011) i „GQ” (w październiku 2015)^[16].

Jego wizerunek został mocno zszargany, gdy w 1988 pojawiło się nagranie, na którym uprawiał seks z dwoma kobietami, przy czym jedna z nich miała 16 lat^[17].

Po licznych romansach z aktorkami: Melissą Gilbert, Nastassją Kinski, Chynną Phillips (także piosenkarka), Cornelią Guest i księżniczką Stephanie z Monako, 22 lipca 1991 ożenił się z Sheryl Berkoff, makijażystką filmową pochodzenia żydowskiego. Mają dwóch synów: Edwarda Matthew (ur. 24 września 1993) i Johna Owena (ur. 6 listopada 1995)^[18][19].

• 1980: Ojciec ucznia (Schoolboy Father) jako Charles Elderberry
• 1981: A Matter of Time jako Jeff Bartlett
• 1983: Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child) jako Sam Alden
• 1990: Tylko Ciebie pragnę (If the Shoe Fits) jako Francesco Salvitore
• 1993: Nagle, zeszłego lata (Suddenly, Last Summer) jako dr Cukrowicz
• 1995: Anioł Śmierci/Oko Cyklonu (Midnight Man/Eye of the Storm) jako Sean Dillon
• 1996: Na zabójczej ziemi (On Dangerous Ground) jako Sean Dillon
• 1998: Gwałt (Outrage) jako Tom Casey
• 1999: Kręte Ścieżki (Winding Roads) jako Partygoer
• 1999:Pociąg śmierci do Denver (Atomic Train) jako John Seger
• 2000: Specjalni (The Specials) jako Tony
• 2000: Porwanie Artemidy (Under Pressure) jako John Spencer
• 2001: Jane Doe jako David Doe
• 2001: Bliskość (Proximity) jako William Conroy
• 2002: Świąteczna historia (The Christmas Shoes) jako Robert Layton
• 2002: Wrobieni (Framed) jako Mike Santini
• 2004: Idealni nieznajomi (Perfect Strangers) jako Lloyd Rockwell
• 2004: Miasteczko Salem ('Salem's Lot) jako Ben Mears
• 2007: Poruszeni echem: Martwi mówią (The Stir of Echoes: Dead Speak) jako Ted Cogan
• 2013: Zabić Kennedy’ego (Killing Kennedy) jako John F. Kennedy
• 2015: Piękna i zabójcza (Beautiful & Twisted) jako Ben Novack Jr.
• 2015: Lwia Straż (The Lion Guard: Return of the Roar) jako Simba (głos)
• 2017: Lwia Straż (The Lion Guard: The Rise of Scar) jako Simba (głos)
• 2019: Diabelskie nasienie (The Bad Seed) jako David Grossman

• 1997: Krawędź pustyni (Desert’s Edge, TV)

• 1997: Krawędź pustyni (Desert’s Edge, TV)
• 2019: Diabelskie nasienie (The Bad Seed)

• 2004: Dr. Vegas (Serial TV)
• 2003: The Lyon’s Den – odcinek pt. Pilot
• 1994: Poza prawem: Frank i Jesse (Frank & Jesse)

• Rob Lowe: Stories I Only Tell My Friends: An Autobiography. Henry Holt and Co., 2011. ISBN 978-1-4272-1227-6. Brak numerów stron w książce
• Rob Lowe: Stories I Only Tell My Friends. Transworld Digital, 2011. ISBN 0-8050-9329-X. Brak numerów stron w książce
• Rob Lowe: Love Life. Simon & Schuster, 2014. ISBN 1-4516-8571-8. Brak numerów stron w książce

• Rob Lowe w bazie IMDb (ang.)
• Rob Lowe w bazie Filmweb
• Rob Lowe w bazie Notable Names Database (ang.)