Rick Moranis

Urodził się w Toronto w żydowskiej rodzinie^[3]. Do szkoły podstawowej uczęszczał razem z Geddym Lee, liderem zespołu rockowego Rush^[4].

Karierę zaczął w latach 70. jako DJ w trzech stacjach radiowych Toronto. Występował wówczas pod pseudonimem Rick Allan. Następnie wraz z Robem Cowanem, także początkującym spikerem radiowym występowali w telewizji CBC, gdzie ich parodia Hockey Night in Canada zyskała sporą popularność. W 1977 połączył siły ze scenarzystą i reżyserem Kenem Finklemanem, z którym pracował nad talk-show 90 Minutes czy innymi audycjami telewizyjnymi i radiowymi.

W 1980 dołączył do obsady trzeciego sezonu programu rozrywkowego Second City Television, do czego przekonał go jego przyjaciel i jedna z gwiazd programu Dave Thomas. Sparodiował w nim między innymi Woody’ego Allena, George’a Carlina, Merva Griffina czy Davida Brinkleya. Wraz z przeniesieniem programu do CBC, Moranis i Thomas zaczęli występować jako duet kanadyjskich braci Boba i Douga McKenzie, który natychmiastowo zyskał olbrzymią popularność i zaowocował nominowanym do Grammy albumem muzycznym Great White North, a także pełnometrażowym filmem Strange Brew. Dla Moranisa była to pierwsza główna rola w karierze filmowej^[5].

Lata 80. okazały się być pasmem sukcesów. Jako aktor pojawił się w takich kultowych produkcjach, jak Pogromcy duchów (1984), Krwiożercza roślina (1986), Kosmiczne jaja (1987) czy Kochanie, zmniejszyłem dzieciaki (1989) i jego dwóch sequelach. W 1990 użyczył głosu głównemu bohaterowi kreskówki Gravedale High. W latach 90. wystąpił m.in. jako Barney Rubble w aktorskiej adaptacji popularnej kreskówki Flintstonowie (1994) czy komedii Zgrywus (1996), która okazała się być box-office'ową klapą.

W 1997 po udziale w nakręconym z myślą o rynku video trzeciej części przygód wynalazcy Wayne’a Szalinskiego, Kochanie, zmniejszyliśmy siebie zdecydował się zrobić aktorską przerwę w karierze. Powodem miała być śmierć żony Anne Belsky w 1991 i potrzeba wychowania dwójki dzieci. Ostatecznie jednak po dłuższym czasie nie odniósł chęci powrotu do aktorstwa^[6].

Sporadycznie za to użyczał głosu postaciom w filmach animowanych, w tym łosiowi Ruttowi w animacji Disneya Mój brat niedźwiedź (2003) i jego sequelu wydanym na rynek DVD. W 2005 wydał album z piosenkami country The Agoraphobic Cowboy, który nominowany był do Grammy. W 2015 w wywiadzie dla magazynu „The Hollywood Reporter” zdradził, że nie ma zamiaru wystąpić w trzeciej części filmu Pogromcy duchów^[7].

1 października 2020 Moranis został zaatakowany w Nowym Jorku przez przechodnia. Odniósł lekkie obrażenia głowy, pleców i biodra. Zgłosił incydent nowojorskiej policji, która opublikowała nagranie ataku^[8]. Domniemany sprawca został zatrzymany 14 listopada 2020^[9].

• Hokeiści (1983) jako trener
• Pogromcy duchów (1984) jako Louis Tully
• Ulice w ogniu (1984) jako Billy Fish
• Miliony Brewstera (1985) jako Morty King
• Klub Raj (1986) jako Barry Nye
• Sklepik z horrorami (1986; także pod tytułem Krwiożercza roślina) jako Seymour Krelborn
• Kosmiczne jaja (1987) jako Lord Hełmofon
• Kochanie, zmniejszyłem dzieciaki (1989) jako Wayne Szalinski
• Spokojnie, tatuśku (1989) jako Nathan Huffner
• Pogromcy duchów II (1989) jako Louis Tully
• Moje błękitne niebo (1990) jako Barney Coopersmith
• Historia z Los Angeles (1991) jako Gravedigger
• Kochanie, zwiększyłem dzieciaka (1992) jako Wayne Szalinski
• Awantura o spadek (1993) jako Henry
• Flintstonowie (1994) jako Barney Rubble
• Giganciki (1994) jako Danny O’Shea
• Zgrywus (1996) jako David Leary
• Kochanie, zmniejszyliśmy siebie (1997) jako Wayne Szalinski
• Rudolf czerwononosy renifer i wyspa zaginionych zabawek (2001) jako The Toy Taker / Mr. Cuddles
• Mój brat niedźwiedź (2003) jako Rutt
• Mój brat niedźwiedź 2 (2006) jako Rutt

• Second City Television (1980 – 1981)

• Rick Moranis w bazie IMDb (ang.)
• Rick Moranis w bazie Filmweb
• Rick Moranis w bazie Notable Names Database (ang.)
• Rick Moranis w bazie Discogs.com (ang.)