Rhyncolus reflexus

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1838 roku przez Carla Henrika Bohemana^[1].

Chrząszcz o walcowatym ciele długości od 2,2 do 2,8 mm. Ubarwienie ma brunatnoczerwone do ciemnobrunatnego. Ryjek jest krótki, niewiele dłuższy niż u nasady szeroki, wraz z głową formujący jednolity stożek. Oczy są słabo uwypuklone. Przedplecze jest mniej więcej tak szerokie jak długie, w części przedniej stosunkowo słabo przewężone. Powierzchnia przedplecza jest punktowana płytko i grubo, tylko w oddzielonej przewężeniem części przedniej znacznie drobniej. Tarczka jest widoczna. Pokrywy są tak szerokie jak przedplecze, dwa razy dłuższe niż szerokie, o prostej podstawie, prostych lub lekko wystających kątach barkowych i równoległych bokach. Rzędy pokryw są wąskie i punktowane, międzyrzędy również mają po jednym szeregu stosunkowo dużych punktów. Siódmy międzyrząd w tyle pokryw przechodzi w wąską i wysoką listewkę, która wystaje poza ich obrys. Odnóża mają wąskie stopy. Samiec ma wgłębienie u nasady odwłoka^[2].

Owad ten zasiedla lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza pierwotne, a także stare parki, ogrody oraz stare drzewa pojedyncze^[3]. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe zasiedlają martwe, murszejące drewno drzew liściastych. Podawany był z buków, dębów, jesionów, kasztanowców, klonów, olsz i wiązów^[2][3].

Gatunek palearktyczny, w Europie znany z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Francji, Holandii, Niemiec, Włoch^[1], Szwecji^[3], Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Bośni i Hercegowiny oraz europejskiej części Rosji^[1]. W Afryce Północnej notowany jest z Maroka i Algierii^[2][3]. W Azji sięga od Kaukazu po Mongolię^[3]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został ze statusem gatunku narażonego na wyginięcie (VU)^[4].