Rejon korelicki

Rejon korelicki
Карэ́ліцкі раён
	Rejon
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Siedziba	Korelicze
Powierzchnia	1093,66 km²
Populacja (2010); • liczba ludności	; 23 290
• gęstość	21,3 os./km²
Numer kierunkowy	+375-15-96
Kod pocztowy	231 4хх
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Rejon korelicki (biał. Карэ́ліцкі раён, Karelicki rajon, ros. Коре́личский райо́н, Koreliczskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.

Geografia

Rejon korelicki ma powierzchnię 1093,66 km². Lasy zajmują powierzchnię 224,99 km², bagna 21,38 km², obiekty wodne 13,05 km²^[1]. Graniczy od północnego zachodu z rejonem nowogródzkim, od wschodu z rejonem stołpeckim obwodu mińskiego, od południowego wschodu z rejonem nieświeskim obwodu mińskiego, od południa z rejonem baranowickim obwodu brzeskiego. Rejon przylega do trójstyku obwodów brzeskiego, grodzieńskiego i mińskiego^[2].

Podział administracyjny

W skład rejonu wchodzą osiedla typu miejskiego Korelicze i Mir oraz 9 następujących sielsowietów:

Gospodarka

Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są osiedla typu miejskiego Korelicze i Mir. W Koreliczach ok. 2/3 stanowi przemysł lekki, pozostały – spożywczy. W Mirze występuje głównie przemysł spożywczy. Ponadto w miejscowościach Krasne, Jeremicze i Worończa występuje drobny przemysł spożywczy, w Wieletowie – mączno-zbożowo-paszowy, w Berezowcu – lekki, a w Cyrynie – chemiczno-naftowy. Na terenie rejonu istnieją też dwa ośrodki rzemiosła artystycznego – tkactwa i garncarstwa^[3].

Przez rejon na krótkim odcinku przebiega droga magistralna M1^[3].

W centralnej części rejonu szczególnie intensywnie uprawiany jest len^[3].

Ludność

Według spisu powszechnego w 2009 roku rejon zamieszkiwało 24 130 osób, w tym 9 164 w miastach i 14 966 na wsi^[4].
1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 24 000 osób, w tym ok. 9 200 w miastach i ok. 14 800 na wsi^[5].
Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 23 290 osób, w tym ok. 9149 w miastach i ok. 14 141 na wsi^[6].

Skład etniczny

Białorusini - 93,7%
Rosjanie - 3%
Polacy - 2%
inni - 1,3%

Przypisy

↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
↑ ^a ^b ^c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja [online], Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi [dostęp 2012-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).
↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
↑ Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).

Bibliografia

pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).

[1] Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).

[atlas2-2] Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.

[atlas1-3] Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.

[4] Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja [online], Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi [dostęp 2012-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).

[5] Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).

[6] Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]