R4/M

R4/M „Orkan” – niekierowany lotniczy pocisk rakietowy opracowany w latach 40. XX wieku przez firmę niemieckiego konstruktora Fritza Hebera. Był jedną z pierwszych konstrukcji pocisków rakietowych powietrze-powietrze uważanych za efektywną (ze względu na widoczny ślad gazów wylotowych ułatwiający celowanie kolejnymi pociskami).

R4/M „Orkan”

Pocisk R-4/M „Orkan” w wersji przeciwpancernej
Państwo	III Rzesza
Lata produkcji	1944–1945
Operacyjność	1944 - 1945
Długość	81,2 cm
Średnica	5,5 cm
Rozpiętość	24,2 cm
Masa	3,85 kg
Napęd	Diglykol
Prędkość	525 m/s
Zasięg	ok. 1,50 km
Naprowadzanie	celownik optyczny Revi 16B
Masa głowicy	0,815 kg (0,52 kg heksogenu)
Użytkownicy
III Rzesza (Luftwaffe)

Produkowano ją w fabrykach DWM w Lubece oraz B3a Hydra koło Woffleben w latach 1944–1945, łącznie w liczbie kilkunastu tysięcy sztuk. Wyposażano w niego głównie samoloty Messerschmitt Me 262 i Focke-Wulf Fw 190. Rakiety R4/M miały stać się głównym uzbrojeniem samolotów Bachem Ba 349 oraz latającego skrzydła Horten Ho 229, które jednak nie wyszły poza fazę testów.