Można również zastosować metodę „przeciągnij i upuść”, mając na komputerze tabelę zapisaną w pliku w formacie .csv.

W trybie edycji tabeli jest dostępne menu edycji tabeli. Z tego menu można dodać nagłówek tabeli.

Aby zakończyć edycję komórki, należy kliknąć gdziekolwiek indziej.

Jeżeli chcemy, aby nad tabelą pojawił się jej tytuł, używamy kodu |+, np.:

{| class="wikitable"
|+ Tytuł tabeli. Pojawia się bez ramki nad tabelą i jest wyśrodkowany
! Nagłówek A || Nagłówek B
|-
| Komórka 1A || Komórka 1B
|-
| Komórka 2A || Komórka 2B
|}

...co daje:

• Jak widać, szerokość tytułu mieści się w szerokości tabeli, a ewentualny nadmiar tekstu ulega przełamaniu do następnych wierszy.
• Jak widać, pominięto pierwszy znacznik początku wiersza (gdy nie ma przy nim polecenia, jest zbędny).
• Tytułu tabeli używa się niezbyt często, zazwyczaj wiadomo o co chodzi z treści komórek nagłówka. Nie ma jednak przeciwwskazań do stosowania tytułu tabeli.
• Znacznik tytułu tabeli powinien być umieszczony w kodzie tabeli w drugiej linii. Co prawda można linię kodu z tym znacznikiem umieścić w innym miejscu – nad lub pod znacznikiem nowego wiersza, a nawet przed końcem tabeli, ale byłoby to robienie bałaganu w składni.
• Linia kodu tylko z samym znacznikiem tytułu tabeli, ale bez treści, nie wyświetla się i nie generuje odstępu. Jest balastem w kodzie i można ją usunąć.
• W przypadku omyłkowego wstawienia dwóch (lub więcej) linii kodu z tytułem tabeli, wyświetlana będzie zawartość pierwszej.
• Komórce tytułu można nadawać wszystkie atrybuty koloru i obramowania.
• Można zmieniać prawie wszystkie atrybuty tekstu, ale...
  • Nie da się zlikwidować pogrubienia. Można co najwyżej zmienić bold na bold italic.
• Istnieje możliwość ułożenia tytułu tabeli pod tabelą: |+ style="caption-side:bottom"| Tytuł tabeli na dole. Pozostałe możliwości, czyli z lewej lub prawej, są niestandardowe (wspiera tylko Firefox), a więc nie należy ich używać.

• Wiersz 1: Nie ma czegoś takiego jak specjalne „wiersze nagłówkowe”. Wystarczy, że komórka nagłówka będzie stać jako pierwsza w linii kodu, a wszystkie komórki zwykłe stojące za nią w tej samej linii kodu też są wyświetlane jako nagłówkowe.
• Wiersz 2: Alternatywnie można wszystkie następne komórki nagłówka w tej samej linii kodu rozpocząć parą znaków !!.
• Wiersz 3: Gdy linia kodu zaczyna się komórką nagłówka, to para znaków !! w tylko niektórych kolejnych komórkach w linii kodu nic nie zmieni (np. 3C), mamy jednak bałagan składniowy.
• Wiersz 4, 5, 6 i 7: W dalszych komórkach kombinacje znaków (!| lub |!) powodują błędy,
• Wiersz 8: Próba wstawienia komórki nagłówka po komórce zwykłej – w tej samej linii kodu – też powoduje błąd.

{| class="wikitable"
! 1A || 1B || 1C || 1D
|-
! 2A !! 2B !! 2C !! 2D
|-
! 3A || 3B !! 3C || 3D
|-
! 4A || 4B !| 4C || 4D
|-
! 5A || 5B |! 5C || 5D
|-
| 6A || 6B !| 6C || 6D
|-
| 7A || 7B |! 7C || 7D
|-
| 8A || 8B !! 8C || 8D
|}

• Aby kolejne komórki w tym samym wierszu tabeli zmienić z nagłówkowych na zwykłe (lub w drugą stronę), trzeba nimi rozpocząć nową linię kodu:

{| class="wikitable"
! 1A || 1B
| 1C
! 1D || 1E
|-
| 2A || 2B || 2C || 2D || 2E
|-
| 3A || 3B
! 3C || 3D || 3E
|-
| 4A || 4B || 4C || 4D || 4E
|-
! 5A
| 5B
! 5C
| 5D
! 5E
|}

• W sposób opisany powyżej konstruuje się tzw. lewy (lub prawy) boczek tabeli:

{| class="wikitable"
! 1A || 1B || 1C || 1D
|-
! 2A
| 2B || 2C || 2D
|-
! 3A
| 3B || 3C || 3D
|-
! 4A
| 4B || 4C || 4D
|}

{| class="wikitable"
! 1A || 1B || 1C || 1D
|-
| 2A || 2B || 2C
! 2D
|-
| 3A || 3B || 3C
! 3D
|-
| 4A || 4B || 4C
! 4D
|}

Poniżej przykłady dla pierwszej i którejś z kolejnych komórek w wierszu – w każdej parze wiersz bez poleceń i z poleceniami:
a) komórki nagłówka – tyko jeden wykrzyknik na początku,
b) komórki nagłówka – zapis równoważny – wszędzie wykrzykniki,
c) komórki zwykłe,

• na końcu polecenia zawsze stoi znak pałki, nigdy wykrzyknika.

a)  ! 1A || 1B || 1C || 1D
    !width=100| 1A || 1B ||width=100| 1C || 1D

b)  ! 2A !! 2B !! 2C !! 2D
    !width=100| 2A !! 2B !!width=100| 2C !! 2D

c)  | 3A || 3B || 3C || 3D
    |width=100| 3A || 3B ||width=100| 3C || 3D

• Komórki puste – komórki zdefiniowane w kodzie, ale pozbawione treści.
• Komórki brakujące – komórki na końcu wiersza, których zdefiniowanie pominięto.

Komórki pozbawione treści można definiować na dwa sposoby: we wspólnej linii kodu lub w oddzielnych liniach. Jak widać, pałka lub wykrzyknik jako jedyny znak w linii kodu wystarcza, aby komórka się wyświetliła:

{| class="wikitable"
! 1A
!
! 1C
|-
| 2A
| 2B
|
|-
|
|
| 3C
|}

{| class="wikitable"
! 1A || || 1C
|-
| 2A || 2B ||
|-
| || || 3C
|}

W przypadku pustych komórek definiowanych obok siebie w jednej linii kodu – można wstawiać znaki pałki na styk, jednak dla przejrzystości kodu lepiej dodawać spacje w miejscach przeznaczonych na treść (samotne spacje i tak są pomijane przez program, można to sprawdzić, zaznaczając wyświetloną poniżej tabelę):

{| class="wikitable"
| 1A || 1B || 1C || 1D || 1E || 1F
|-
||||||| 2D |||| 2F       <- gorzej
|-
| || || || 3D || || 3F   <- lepiej
|}

Krawędzie sąsiadujących pustych komórek można ukryć poprzez scalanie komórek.

• Wiersz zawierający tylko puste komórki jest bardzo niski.
• Kolumna zawierająca tylko puste komórki jest bardzo wąska.

W obu powyższych przypadkach brak jakiegokolwiek znaku choćby w jednej komórce powoduje, że działa tylko sam domyślny padding (szerokość .4em, wysokość .2em). Wstawienie jednej lub więcej samotnych spacji nic nie zmieni (oprogramowanie tego nie zauważy). Dopiero wstawienie niewidocznego znaku encji twardej spacji „ ” spowoduje, że oprogramowanie zobaczy, że komórka już nie jest pusta.

Sprawę rozwiązuje wstawienie do jednej z komórek (najlepiej do pierwszej w szeregu):

• w przypadku wiersza – jednej encji twardej spacji  ,
• w przypadku kolumny – czterech encji twardej spacji     .

Poniżej przykład dla wiersza pustych komórek:

{| class="wikitable"
| 1A
| 1B
| 1C
|-
|
|
|
|-
|  
|
|
|}

{| class="wikitable"
| 1A || 1B || 1C
|-
| || ||
|-
|   || ||
|}

Poniżej przykład dla kolumny pustych komórek:

{| class="wikitable"
| 1A
|
|     
| 1D
|-
| 2A
|
|
| 2D
|}

{| class="wikitable"
| 1A || ||      || 1D
|-
| 2A || || || 2D
|}

Obecność encji możemy zauważyć, gdy zaznaczymy tabelę.

Problem zbyt małej szerokości lub wysokości można rozwiązać też innymi metodami, np. poleceniami padding lub height, ale użycie encji jest najłatwiejsze, najbezpieczniejsze i najłatwiej zrozumiane przez innych edytujących.

Można pominąć zdefiniowanie niektórych komórek, ale tylko na prawym końcu wiersza tabeli. Zazwyczaj wygląda to niezbyt estetycznie, ale czasami autorzy znajdują uzasadnienie dla takiego rozwiązania.

{| class="wikitable"
! 01A
! 01B
! 01C
|-
| 1A
|-
| 2A
| 2B
|-
| 3A
| 3B
| 3C
| 3D
|}

{| class="wikitable"
! 01A || 01B || 01C
|-
| 1A
|-
| 2A || 2B
|-
| 3A || 3B || 3C || 3D
|}

Uwaga: w zależności od przeglądarki, fragment obramowania tabeli może zniknąć w miejscu brakujących komórek (np. Firefox wyświetla, Chrome wycina).

Po uzupełnieniu brakujących komórek z powyższego układu, wygląda to tak:

Nie da się zrobić całego wiersza brakujących komórek poprzez zdublowanie samego znacznika początku wiersza. Poniższy układ nie zadziała, drugi znacznik nowego wiersza (jako ostatni) będzie ważny dla programu, wcześniejszy to balast. Całej brakującej kolumny nie da się zrobić tym bardziej. Ale po co? Wystarczy jedna pusta kolumna lub wiersz przez całą wysokość lub szerokość tabeli. Można co najwyżej na styku kolumny i wiersza (dla symulacji) nadpisać w pustej komórce krawędzie kolorem tła lub stylem obramowania "hidden" (opisane w sekcji o scalaniu).

| komórka
|-           <- balast (można usunąć)
|-           <- znacznik ważny dla programu
| komórka

Puste komórki można też ukryć, tzn. ukryć ich obramowanie, ale tylko w tabeli z rozsuniętymi komórkami:

• polecenie empty-cells: hide działa tylko z border-collapse: separate,
  • zestaw powyższych poleceń działa tylko na całą tabelę,
• ukryto tylko: 01C, 1A, 2C, 3A i 3B, natomiast 1C i 1D to komórki brakujące.

{| class="wikitable" style="border-collapse: separate; empty-cells: hide"
! 01A || 01B || || 01D
|-
| || 1B
|-
| 2A || 2B || || 2D
|-
| || || 3C || 3D
|}

Teraz można ten niewielki domyślny odstęp powiększyć, dodając polecenie border-spacing:
{| class="wikitable" style="border-collapse: separate; border-spacing: 1ex; empty-cells: hide"

...wybranym komórkom, np. ze strzałkami, ukryć obramowanie:
|style="border-style:hidden"| →

...komórkom ze strzałkami w dół dodatkowo dać padding na zero i wyrównywanie w poziomie:
|style="border-style:hidden; padding:0; text-align:center"| ↓

by uzyskać coś takiego:

Kilka sąsiednich komórek tabeli (w pionie lub poziomie) można wyświetlić jako jedną wspólną komórkę. Czynność taka nazywana jest scalaniem lub łączeniem komórek. Pomimo że obu nazw używa się powszechnie, z technicznego punktu widzenia są to określenia mylące. W rzeczywistości pierwsza komórka w grupie (górna lub lewa) jest powiększana (rozciągana) w ten sposób, że zajmuje również miejsce sąsiednich komórek. W związku z tym zasłonięte komórki trzeba usunąć z kodu tabeli. Nieusunięcie ich skutkuje błędem przesunięcia reszty komórek w prawo lub na dół.

Angielskie słowo span znaczy po polsku „zakres, rozpiętość, rozciąganie”, co może pomóc w rozumieniu działania polecenia.

Poniżej fragment kodu ze scaleniem 3 komórek w pionie.
Jak widać, podczas scalania usunięto z kodu komórki 3 i 4:

przed scaleniem:      po scaleniu:

 | Komórka 1           | Komórka 1
 |-                    |-
 | Komórka 2           |rowspan=3| Komórka 2
 |-                    |-
 | Komórka 3           | Komórka 5
 |-
 | Komórka 4
 |-
 | Komórka 5

Przykład całej tabeli z 2 komórkami scalonymi w pionie (usunięto komórkę 2B):

{| class="wikitable"
| Komórka 1A
|rowspan=2| Komórka 1B
| Komórka 1C
|-
| Komórka 2A
| Komórka 2C
|-
| Komórka 3A
| Komórka 3B
| Komórka 3C
|}

{| class="wikitable"
| Komórka 1A ||rowspan=2| Komórka 1B || Komórka 1C
|-
| Komórka 2A || Komórka 2C
|-
| Komórka 3A || Komórka 3B || Komórka 3C
|}

...co daje:

Poniżej fragment kodu ze scaleniem 3 komórek w poziomie.
Jak widać, podczas scalania usunięto z kodu komórki 3 i 4:

przed scaleniem:      po scaleniu:

| Komórka 1           | Komórka 1
| Komórka 2           |colspan=3| Komórka 2
| Komórka 3           | Komórka 5
| Komórka 4
| Komórka 5

Przykład całej tabeli z 2 komórkami scalonymi w poziomie:

{| class="wikitable"
| Komórka 1A
| Komórka 1B
| Komórka 1C
| Komórka 1D
|-
| Komórka 2A
|colspan=2| Komórka 2B
| Komórka 2D
|-
| Komórka 3A
| Komórka 3B
| Komórka 3C
| Komórka 3D
|}

{| class="wikitable"
| Komórka 1A || Komórka 1B || Komórka 1C || Komórka 1D
|-
| Komórka 2A ||colspan=2| Komórka 2B || Komórka 2D
|-
| Komórka 3A || Komórka 3B || Komórka 3C || Komórka 3D
|}

...co daje:

Ten sam zakres komórek można opatrzyć jednocześnie oboma poleceniami scalania. W efekcie nowo powstała komórka będzie rozciągnięta w obu kierunkach.

W poniższym przykładzie podczas scalania usunięto komórki 1B, 1C oraz 2A, 2B i 2C:

{| class="wikitable"
|colspan=3 rowspan=2| 1A || 1D || 1E
|-
| 2D || 2E
|-
| 3A || 3B || 3C || 3D || 3E
|-
| 4A || 4B || 4C || 4D || 4E
|}

Scalenie grupy komórek o innym kształcie niż prostokąt jest niemożliwe, ale można zasymulować taki kształt, nadając wybranym krawędziom wartość „hidden”, czyli ukrywając je. Komórki te nadal nie będą scalone, więc wypełnienie ich treścią będzie utrudnione, ale można też zostawić je puste.

{| class="wikitable"
|-
| 1A || 1B || 1C || 1D || 1E
|-
| 2A ||style="border-bottom: hidden; border-right: hidden"| ||colspan=2| || 2E
|-
| 3A ||rowspan=2| || 3C || 3D || 3E
|-
| 4A || 4C || 4D || 4E
|-
| 5A || 5B || 5C || 5D || 5E
|}

...co daje:

Więcej przykładów nietypowych kształtów znajduje się na końcu podstrony: Pomoc:Tabele (scalanie).

1) Scalenie wielopoziomowych nagłówków:

{| class="wikitable"
!colspan=4| 01A ||colspan=4| 01E
|-
!colspan=2| 02A ||colspan=2| 02C ||colspan=2| 02E ||colspan=2| 02G
|-
! 03A || 03B || 03C || 03D || 03E || 03F || 03G || 03H
|-
| 1A || 1B || 1C || 1D || 1E || 1F || 1G || 1H
|-
| 2A || 2B || 2C || 2D || 2E || 2F || 2G || 2H
|-
| 3A || 3B || 3C || 3D || 3E || 3F || 3G || 3H
|}

2) Struktura hierarchiczna, licząc od lewej strony:

{| class="wikitable"
! 01A || 01B || 01C || 01D || 01E || 01F
|-
|rowspan=8| 1A ||rowspan=4| 1B ||rowspan=2| 1C || 1D || 1E || 1F
|-
| 2D || 2E || 2F
|-
|rowspan=2| 3C || 3D || 3E || 3F
|-
| 4D || 4E || 4F
|-
|rowspan=4| 5B ||rowspan=2| 5C || 5D || 5E || 5F
|-
| 6D || 6E || 6F
|-
|rowspan=2| 7C || 7D || 7E || 7F
|-
| 8D || 8E || 8F
|}

Więcej przykładów znajduje się na podstronie: Pomoc:Tabele (scalanie).

• Marginesy to odstępy na zewnątrz lub do wewnątrz obramowania. Można je traktować jak odpychanie.
• Można odpychać od wszystkich krawędzi obramowania lub tylko od wybranej:

W poleceniach zbiorczych można podawać:

• tę samą wartość w każdym kierunku,
• dwie pary wartości, kolejno: pion, poziom,
• trzy wartości zgodnie ze wskazówkami zegara: góra, prawo (i lewo), dół,
• cztery wartości zgodnie ze wskazówkami zegara: góra, prawo, dół, lewo:

style="parametr: wartość"
style="parametr: wartość1 wartość2"
style="parametr: wartość1 wartość2 wartość3"
style="parametr: wartość1 wartość2 wartość3 wartość4"

Poniżej przykłady dla „margin”, ale dotyczą też „padding”.

Przykład dla 4 różnych wartości:

style="margin: 6px 20px 4px 10px"

Warto jednak zauważyć, że:

style="margin: 20px"                 <- to samo
style="margin: 20px 20px"            <- to samo
style="margin: 20px 20px 20px"       <- to samo
style="margin: 20px 20px 20px 20px"  <- to samo

Tak samo w parach pion-poziom:

style="margin: 5px 10px"           <- to samo
style="margin: 5px 10px 5px"       <- to samo
style="margin: 5px 10px 5px 10px"  <- to samo

Istnieje jednak różnica pomiędzy podawaniem zera i podawaniem jednego kierunku:

style="margin-right: 20px"
style="margin: 0 20px 0 0"

...w pierwszym przypadku nastąpi zmiana tylko przy prawej krawędzi z zachowaniem domyślnych wartości przy pozostałych krawędziach, w drugim domyślne wartości zostaną zmniejszone do zera.

^* Zobacz uwaga na końcu ramki.

...ponadto:

Wartości domyślne:

Co ciekawe, padding działa nawet na tabelę zawierającą tylko jedną pustą komórkę:

{| class="wikitable"
|style="padding:20px"|
|}

{| class="wikitable"
|
|}

* Padding po znaczniku początku tabeli:
Tak naprawdę padding po znaczniku początku tabeli, czyli margines wewnętrzny obramowania tabeli, też jest możliwy (chodzi o ramkę samej tabeli bez obramowania komórek). Trzeba jednak użyć sztuczki w postaci dwóch pozornie sprzecznych poleceń – tabeli typu „separate” i ustawienia wartości tej separacji („border-spacing”) na zero, np.:

{| class="wikitable" style="border-collapse:separate; border-spacing: 0; padding: 5px 10px 15px 30px"

Rozwiązanie to ma jednak wadę – nie da się uzyskać tak cienkiego obrysu komórek, jak w normalnej wikitabeli – tutaj obrys będzie podwójny, bo krawędzie będą się stykać, a nie nachodzić na siebie.

Wikitabela ma parametr „border-collapse” domyślnie ustawiony na wartość „collapse”, natomiast tabela niesformatowana ma domyślnie wartość „separate”. Domyślna wartość „border-spacing” wynosi 2px.

Przykłady powiększania odstępów:

• przed tabelą o wartość „1em”:

{| class="wikitable" style="margin-top: 1em"

• przed tabelą o wartość „1em”, a po tabeli o „2em”:

{| class="wikitable" style="margin-top: 1em; margin-bottom: 2em"

• przed i po tabeli o taką samą wartość, np. „1em”:
  • metoda 1 (dwa parametry):

{| class="wikitable" style="margin-top: 1em; margin-bottom: 1em"

• metoda 2 (jeden parametr, dwie wartości):

{| class="wikitable" style="margin: 1em 0"

powyżej w drugiej metodzie podano wartość jednocześnie dla góry i dołu („1em”), co wymusiło podanie do pary jakiejś wartości w poziomie, a domyślnie jest nią (dla tabeli w poziomie) zero.

Wartości można podawać w konkretnych jednostkach, albo dać samo zero, ewentualnie zastosować wartość „auto”, która oblicza optymalne wartości dla odstępów poziomych, wyśrodkowując. Niestety wśród tych możliwości nie ma czegoś takiego jak „wartość domyślna”, którą chcielibyśmy zastąpić jedną z wartości w poleceniu zbiorczym. W takiej sytuacji trzeba skorzystać z wybranych poleceń indywidualnych.

Przykłady zmniejszania odstępów:

• przed tabelą o wartość „-1ex”:

{| class="wikitable" style="margin-top: -1ex"

Powyżej podano wartość w jednostkach [ex], które są mniejsze od jednostek [em], a dokładnie jest to wysokość liter bez wydłużeń górnych ani dolnych. Taka wartość wydaje się bezpieczniejsza dla odstępu ujemnego, można też podać inaczej, np. [-.5em] albo [-8px]. Chodzi o to, by nie przesadzić ze zbliżeniem do sąsiadującego akapitu w artykule.

Poniżej przykład działania ujemnych marginesów. Aby było je widać, przykładowe tabele osadzono w jednokomórkowych tabelach nadrzędnych. Użyto kolejno poleceń:

{|class="wikitable" style="margin-top: -1em"
{|class="wikitable" style="margin-bottom: -1em"
{|class="wikitable" style="margin-left: -1em"
{|class="wikitable" style="margin-right: -1em"

Uwaga:
W parametrze „margin” odstępy pionowe (ale tylko pionowe) nakładają się na siebie, a nie dodają (liczy się większy), np.:

1 i 0 → 1,

1 i 1 → 1,

1 i 2 → 2.

Powyższe działa także dla obu wartości niedodatnich, np.:

-1 i  0 → -1,

-1 i -1 → -1,

-1 i -2 → -2.

Jednak przy przeciwstawnych znakach wartości sumują się:

-1 i  1 →  0,

-1 i  3 →  2.

 1 i -3 → -2.

Nakładanie się na siebie odstępów pionowych „margin” ma znaczenie nie tylko przy ustawianiu sąsiadujących tabel w pionie, ale także na styku tabel z innymi elementami, czyli z treścią artykułu (np. z akapitami, obrazkami, nagłówkami czy infoboxami), bo one również mają zdefiniowany parametr „margin”.

Przykłady – odstępy poziome:

Przykłady – odstępy pionowe:

Tabela osadzona w komórce tabeli nadrzędnej jest wyświetlana z domyślnym marginesem własnym i domyślnym paddingiem komórki obejmującej:

Aby tabelę osadzić idealnie w komórce tabeli nadrzędnej, trzeba wykonać 3 operacje:

• komórka nadrzędna – padding na zero,
• tabela osadzona – margin na zero i ukrycie jej obramowania (wartość: hidden)

{| class="wikitable"
| 1A || 1B || 1C
|-
| 2A
|style="padding: 0"|
{| class="wikitable" style="margin: 0; border-style: hidden"
! Nagłówek A || Nagłówek B
|-
| Komórka A || Komórka B
|}
| 2C
|-
| 3A || 3B || 3C
|}

Tytuł tabeli jest jedynym miejscem, gdzie można użyć obu poleceń, co daje okazję do porównania ich działania.

• Kolorem i obrysem zaznaczono powierzchnię komórki.
• Użyto kolejno poleceń:

|+ style="background: Gold; border: solid 1px"| Tytuł Tytuł Tytuł Tytuł
|+ style="background: Gold; border: solid 1px; margin:40px"| Tytuł Tytuł Tytuł Tytuł
|+ style="background: Gold; border: solid 1px; padding:40px"| Tytuł Tytuł Tytuł Tytuł
|+ style="background: Gold; border: solid 1px; margin:40px; padding:40px"| Tytuł Tytuł Tytuł Tytuł

Jak widać poniżej, kontener z tytułem tabeli działa nietypowo, bo nie może wyjść poza szerokość tabeli, przez co „margin” spycha wszystko do środka:

A tak działa ujemny „margin” w tytule tabeli:

• Padding działa tak samo w komórkach nagłówka i zwykłych.
• Powiększenie paddingu w jednej komórce wpływa oczywiście:
  • w pionie na cały wiersz,
  • w poziomie na całą kolumnę,
  • nie ma jednak poleceń zbiorczych, tzn. żeby powiększyć padding w każdej komórce – trzeba to robić w każdej komórce indywidualnie (padding nie działa po znaczniku początku wiersza, a znacznik kolumny nawet nie istnieje).
• Komórki puste nie mają wysokości wiersza, za to własny bardzo mały padding, ale padding ten można regulować, a najlepiej wstawić encję twardej spacji, by pusta komórka zachowywała się jak normalna:

I jeszcze jedno zestawienie:

Wyrównanie do lewej – bez oblewania:

• Jest to ustawienie domyślne.

{| class="wikitable"

Wyrównanie do lewej – z oblewaniem:

• Robią to polecenia style="float: left" lub skrócone align=left.
• Dodano odstęp „1em” z prawej, aby tekst nie dotykał tabeli.

{| class="wikitable" style="float: left; margin-right: 1em"

{| class="wikitable" align=left style="margin-right: 1em"

Wyrównanie w osi – bez odstępów pionowych:

• Wartość margin ustawiona na „auto” zeruje odstępy w pionie, natomiast w poziomie nadaje takie same odstępy po obu stronach tabeli, w ten sposób tabela będzie równo odpychana po obu stronach od marginesów artykułu lub np. od ilustracji czy infoboxu.

{| class="wikitable" style="margin: auto"

Wyrównanie w osi – z zachowaniem pionowych odstępów:

• Poniżej dodano wartość „1em”, aby przywrócić oba odstępy pionowe domyślne dla wikitabeli.

{| class="wikitable" style="margin: 1em auto"

Uwaga: tylko taka kolejność działa poprawnie 1em auto – „auto” musi być na drugiej pozycji, aby działało tylko w poziomie.

Wyrównanie do prawej – bez oblewania:

• Robi to polecenie „margin-left: auto”.

{| class="wikitable" style="margin-left: auto"

Wyrównanie do prawej – z oblewaniem:

• Robią to polecenia style="float: right" lub skrócone align=right.
• Dodano odstęp „1em” z lewej, aby tekst nie dotykał tabeli.

{| class="wikitable" style="float: right; margin-left: 1em"

{| class="wikitable" align=right style="margin-left: 1em"

Tabele na styk – w pionie:

• Wystarczy ustawić pionowe marginesy na „0”, a ponieważ poziome są zerowe domyślnie, to wystarczy podać ogólnie „margin:0”.

{| class="wikitable" style="margin:0"
| Tabela1
|}
{| class="wikitable" style="margin:0"
| Tabela2
|}
{| class="wikitable" style="margin:0"
| Tabela3
|}

• W powyższym przykładzie zestaw tabel będzie w oddzielnym wierszu (i przy lewym marginesie). Aby włączyć oblewanie z prawej strony, można ten zestaw wstawić do poniższego kodu:

{| style="float:left; margin-right:1em"
|
TUTAJ
|}

...natomiast gdy tabele mają być przy prawym marginesie i oblewane z lewej, to wtedy powyższe parametry odwrotnie:

{| style="float:right; margin-left:1em"
|
TUTAJ
|}

Tabele na styk – w poziomie:

• Robi to polecenie „float:left”.

{| class="wikitable" style="float:left"
| Tabela1
|}
{| class="wikitable" style="float:left"
| Tabela2
|}
{| class="wikitable" style="float:left"
| Tabela3
|}
{{clear}}

• W powyższym przykładzie dodano na końcu kodu {{clear}} dla wyłączenia oblewania. Jest to oczywiście opcjonalne.

Różnice wyświetlania w przeglądarkach:

• W zależności od przeglądarki i systemu operacyjnego tabele na styk mogą nachodzić na siebie i przez to mieć wspólną krawędź lub stykać się z sobą, przez co miejsce styku tabel będzie miało krawędź podwójnej grubości.

Kilka tabel w jednym wierszu:

• Poniższy kod...

Tekst akapitu powyżej.
{| class="wikitable" style="float:left; margin: 1ex 1em 0 0"
| Tabela1
|}
{| class="wikitable" style="float:left; margin: 1ex 1em 0 0"
| Tabela2
|}
{| class="wikitable" style="float:right; margin: 1ex 0 0 1em"
| Tabela3
|}
{| class="wikitable" style="float:right; margin: 1ex 0 0 1em"
| Tabela4
|}
Tekst akapitu poniżej: abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc abc.

...wyświetli się tak:

• Powyżej warto zauważyć, że najpierw wyświetla się Tabela4, potem Tabela3.

• Użycie polecenia „float” powoduje włączenie oblewania tekstem. W przypadku zbyt wysokich tabel, mogą one zachodzić zbyt daleko na dół. Jeżeli tego nie chcemy, należy użyć szablonu {{clear}}, wstawiając go w kodzie nad miejscem, które chcemy oddzielić. Po kliknięciu w podany link wyświetli się opis tego szablonu wraz z jego dodatkowymi opcjami.
• Możemy tak odpychać w dół nie tylko kolejne akapity, ale także tabele, ilustracje czy nagłówki sekcji.

Akapit1
{| class="wikitable" style="float:left; margin:0 1em 0 0"
| 1A || 1B
|-
| 2A || 2B
|-
| 3A || 3B
|}

Akapit2
{{clear}}   <- szablon odpychania

Akapit3

Pełne polecenia wyrównywania to:

style="text-align:left"          do lewej
style="text-align:center"        w osi
style="text-align:right"         do prawej

Skrócone polecenia wyrównywania (działają tylko na komórki zwykłe) to:

align="left"
align="center"
align="right"

• Jak widać:
  • wyrównywanie tekstu w komórkach nagłówka można zmieniać:
    • tylko indywidualnie w każdej komórce,
  • wyrównywanie tekstu w komórkach zwykłych można zmienić:
    • dla wszystkich komórek w tabeli,
    • dla wszystkich komórek w wierszu,
    • indywidualnie w każdej komórce,
  • przy czym powyższe trzy metody dla komórek zwykłych mogą się na siebie nakładać, gdzie:
    • wyrównywanie w tabeli – najniższy priorytet,
    • wyrównywanie w wierszu – wyższy,
    • wyrównywanie w komórce – najwyższy.
• Można więc np. zadeklarować wyrównywanie w komórkach całej tabeli, po czym zmienić to wybranym wierszu (lub wierszach), a na koniec zmienić jeszcze raz – indywidualnie w każdej potrzebnej komórce.
• Nie da się objąć jednym poleceniem kilku komórek (ale można komórki scalone).
• Uwaga: na końcu tej sekcji jest opisana specjalna klasa umożliwiająca wyrównywanie do prawej wybranych kolumn łącznie z komórkami nagłówka.

Po znaczniku początku tabeli można wyrównywać tekst tylko poleceniem stylu.

• Polecenie działa na wszystkie komórki zwykłe w całej tabeli.
• Komórek nagłówka nie da się tak wyrównywać, bo mają własne formatowanie.

{| class="wikitable" style="text-align: wartość"

Skrócone polecenie zachowuje się zupełnie inaczej: nie wyrównuje tekstu, tylko przesuwa całą tabelę.

• W wikitabeli „center” nie działa, „right” przesuwa tabelę do prawego brzegu (i włącza jej oblewanie).
• W tabeli niesformatowanej działają oba – „center” i „right”.

{| class="wikitable" align="wartość"

Przykład. Tytuł tabeli do prawej:

{| class="wikitable"
|+ style="text-align:right"| Tytuł
! Nagłówek A || Nagłówek B
|-
| Komórka A || Komórka B
|}

Poniżej wyrównywanie zbiorczo – wszystkich komórek w danym wierszu:

• wyrównywania komórek nagłówka nie pokazano, bo w tabelach z klasą "wikitable" komórki nagłówka można wyrównywać tylko indywidualnie,
• wyrównywanie w wierszu do lewej (domyślne) ma sens, jeżeli nadrzędnie (w tabeli) zdefiniowano inny kierunek,
• jak widać, na komórki zwykłe działają po znaczniku wiersza oba polecenia – pełne i skrócone.

{| class="wikitable"
! Nagłówek A
! Nagłówek B
! Nagłówek C
|- style="text-align:left"
| 1A || 1B || 1C
|- style="text-align:center"
| 2A || 2B || 2C
|- style="text-align:right"
| 3A || 3B || 3C
|}

{| class="wikitable"
! Nagłówek A
! Nagłówek B
! Nagłówek C
|- align="left"
| 4A || 4B || 4C
|- align="center"
| 5A || 5B || 5C
|- align="right"
| 6A || 6B || 6C
|}

Poniżej polecenia z osobna dla każdej komórki:

• jak widać, komórek nagłówka nie da się wyrównywać poleceniem skróconym (wiersz 02).

{| class="wikitable"
! Nagłówek A
! Nagłówek B
! Nagłówek C
|-
!style="text-align:left"| 01A
!style="text-align:center"| 01B
!style="text-align:right"| 01C
|-
|style="text-align:left"| 1A
|style="text-align:center"| 1B
|style="text-align:right"| 1C
|}

{| class="wikitable"
! Nagłówek A
! Nagłówek B
! Nagłówek C
|-
!align="left"| 02A
!align="center"| 02B
!align="right"| 02C
|-
|align="left"| 2A
|align="center"| 2B
|align="right"| 2C
|}

• Polecenie style="text-align:wartość" nie wyrównuje osadzonych tabel.
• Polecenie align="wartość" działa na wszystkie elementy w komórce.

Powyższe działa na wikitabele i tabele niesformatowane, które są osadzone wewnątrz komórek zarówno w wikitabelach, jak i tabelach niesformatowanych (dowolne kombinacje).

Robi się to specjalnie zmodyfikowaną klasą "wikitable", ale:

• metoda dotyczy tylko wyrównywania do prawej (nie działa do lewej ani w osi).
• działa nawet na komórki nagłówka,
  • jeżeli nie chcemy wyrównania do prawej komórek nagłówka, można je indywidualnie poprawić,
• działa maksymalnie do 9. kolumny.

Np. w celu wyrównania do prawej kolumn 3 i 4, należy kod tabeli rozpocząć w poniższy sposób (i nie trzeba robić nic więcej):

{| class="wikitable col-3-text-align-right col-4-text-align-right"

...co da poniższy efekt:

Uwaga: w przypadku użycia polecenia „rowspan” nastąpi przesunięcie działania w lewo począwszy od 2. scalonego wiersza.

Pełne polecenia wyrównywania w pionie to:

style="vertical-align:top"          do góry
style="vertical-align:middle"       w połowie
style="vertical-align:bottom"       do dołu

Skrócone polecenia wyrównywania w pionie to:

valign="top"           do góry
valign="middle"        w połowie
valign="bottom"        do dołu

Oba powyższe zestawy poleceń działają identycznie, także na tabele osadzone (podczas gdy przy wyrównywaniu w poziomie jest różnica).

• Jak widać, jest inaczej niż przy wyrównywaniu w poziomie, bo tu po znaczniku wiersza ulegają wyrównaniu nawet komórki nagłówka.
• Wyrównywanie w wierszu ma niższy priorytet, w komórce – wyższy. Można więc zdefiniować wiersz, a następnie zmieniać to w komórkach.
• Nie da się objąć jednym poleceniem kilku komórek (ale można komórkę scaloną).

...czyli innymi słowy wszystko w tabelach jest domyślnie wyrównane do połowy wysokości.

Wyrównywanie zbiorczo poleceniem dla całej tabeli NIE DZIAŁA:

{| class="wikitable" style="vertical-align:top"
{| class="wikitable" style="vertical-align:middle"
{| class="wikitable" style="vertical-align:bottom"

{| class="wikitable" valign="top"
{| class="wikitable" valign="middle"
{| class="wikitable" valign="bottom"

...co widać na poniższym przykładzie (gdzie nic się nie zmienia):

Poniżej polecenia po kolei dla każdego wiersza (w kodzie pełne i skrócone):

{| class="wikitable"
|- style="vertical-align:top"
! 01A<br />01A<br />01A
! 01B<br />01B
! 01C
|- style="vertical-align:middle"
! 02A<br />02A<br />02A
! 02B<br />02B
! 02C
|- style="vertical-align:bottom"
! 03A<br />03A<br />03A
! 03B<br />03B
! 03C
|- style="vertical-align:top"
| 1A<br />1A<br />1A
| 1B<br />1B
| 1C
|- style="vertical-align:middle"
| 2A<br />2A<br />2A
| 2B<br />2B
| 2C
|- style="vertical-align:bottom"
| 3A<br />3A<br />3A
| 3B<br />3B
| 3C
|}

{| class="wikitable"
|- valign="top"
! 01A<br />01A<br />01A
! 01B<br />01B
! 01C
|- valign="middle"
! 02A<br />02A<br />02A
! 02B<br />02B
! 02C
|- valign="bottom"
! 03A<br />03A<br />03A
! 03B<br />03B
! 03C
|- valign="top"
| 1A<br />1A<br />1A
| 1B<br />1B
| 1C
|- valign="middle"
| 2A<br />2A<br />2A
| 2B<br />2B
| 2C
|- valign="bottom"
| 3A<br />3A<br />3A
| 3B<br />3B
| 3C
|}

• W powyższym przykładzie polecenie "vertical-align:middle" dla całego wiersza jest pokazane tylko dla formalności, bo wyrównywanie w połowie komórki jest domyślne. Gdyby dla całej tabeli dało się zmienić w górę lub w dół, wtedy dla konkretnego wiersza można by to przywrócić w połowie, ale polecenie nadrzędne, czyli dla całej tabeli – nie działa.

Poniżej polecenia z osobna dla każdej komórki (w kodzie pełne i skrócone):

{| class="wikitable"
!style="vertical-align:top"| 01A
!style="vertical-align:middle"| 01B
!style="vertical-align:bottom"| 01C
! ...<br />...<br />...
|-
|style="vertical-align:top"| 1A
|style="vertical-align:middle"| 1B
|style="vertical-align:bottom"| 1C
| ...<br />...<br />...
|}

{| class="wikitable"
!valign="top"| 01A
!valign="middle"| 01B
!valign="bottom"| 01C
! ...<br />...<br />...
|-
|valign="top"| 1A
|valign="middle"| 1B
|valign="bottom"| 1C
| ...<br />...<br />...
|}

Oba polecenia – stylu style="vertical-align:... i skrócone valign=... działają normalnie także przy wyrównywaniu w pionie tabel osadzonych. Jest to różnica w porównaniu do wyrównywania w poziomie, gdzie polecenie stylu nie działa.

Warto zwrócić uwagę na jedną rzecz: tekst w komórce można, co się robi zazwyczaj, zacząć w tej samej linii kodu co znacznik komórki, ale czasami zaczyna się linię niżej (z różnych względów). Ta druga możliwość powoduje większe odstępy i od góry, i od dołu, i jak się okazuje, podczas wyrównywania nadal to widać (poniżej fragmenty kodu):

|style="vertical-align:top"| 1D
|style="vertical-align:top"|
1E

|style="vertical-align:bottom"| 2D
|style="vertical-align:bottom"|
2E

|valign="top"| 1D
|valign="top"|
1E

|valign="bottom"| 2D
|valign="bottom"|
2E

W przypadku, gdy tekst w komórce przedstawia liczbę, do jego wyrównywania pomocny może być szablon {{L}}. Opis jego stosowania jest zamieszczony tutaj: Szablon:L/opis.

Nie należy jednak nadużywać tego szablonu, ponieważ powoduje on zarówno wolniejsze przetwarzanie strony, jak i to, że kod strony znacznie się wydłuża!

W większości przypadków powinno się stosować standardową wikipediową postać tabeli, czyli {| class="wikitable", która ma wypracowane zestawienie kolorystyczne pasujące do reszty oprawy graficznej wikipediowych stron. Daje to spójny wygląd encyklopedii i ułatwia ewentualne globalne zmiany. W przypadku użycia innych kolorów, można skorzystać z nazw lub wartości zebranych na stronie Pomoc:Kolory.

Wartość koloru można podawać na dwa sposoby:

• wybierając odpowiednią nazwę koloru (lista rozpoznawanych nazw podana jest w Pomoc:Kolory),
  • np. kolor tła o nazwie LightSteelBlue, czyli style="background:LightSteelBlue";
• podając wartość koloru jako kombinację trzech składowych koloru (czerwony, zielony, niebieski) wyrażoną liczbami szesnastkowymi, poprzedzoną znakiem #,
  • np. kolor tła o składowych „ff 00 00”, czyli style="background:#ff0000"|.

Dodatkowo dla wartości o cyfrach powtarzających się w parach można stosować zapis skrócony, podając tylko jedną szesnastkową cyfrę na kolor składowy – np. zamiast #ff0033 można podać #f03.

Składnia jest następująca (przykład dla koloru tekstu): style="color: PaleGreen", gdzie spacja po dwukropku jest opcjonalna, a wielkość liter w nazwie koloru nie ma znaczenia. W przykładach wyróżnienie wielkimi literami zostało zastosowane jedynie dla zwiększenia czytelności.

Wszystkie trzy polecenia kolorów, czyli tła background:, obramowania border: i tekstu color: umieszcza się we wspólnym poleceniu stylu (po każdym znaczniku tabeli, wiersza lub komórki może być tylko jeden styl), przedzielając polecenia średnikami, a wszystkie polecenia zawierając we wspólnym cudzysłowie, średnik na końcu kodu przed zamykającym znakiem cudzysłowu też jest opcjonalny, ale zwiększa czytelność dłuższego wyrażenia i ułatwia kopiowanie fragmentu kodu (tzw. dobra praktyka programistyczna), np.:

• style="background: OliveDrab; border: solid 6px YellowGreen; color: White;".

W powyższym przykładzie wartości solid oraz 6px są niezbędnymi dodatkowymi parametrami krawędzi (w tym przypadku: linia ciągła o grubości 6px).

Oczywiście zamiast wszystkich trzech poleceń można we wspólnym stylu umieścić tylko dwa wybrane lub jedno.

Kolorowanie tła – składnia

Istnieją dwa polecenia dotyczące koloru tła:

(1) polecenie dotyczące tylko koloru tła,

(2) polecenie zbiorcze dla wielu parametrów tła, w tym dla koloru.

W drugim można podawać więcej nieistotnych dla nas parametrów dotyczących obrazka w tle. Pierwsze polecenie ma zastosowanie, gdy trzeba zmienić tylko kolor, nie zmieniając innych parametrów tła zdefiniowanych w elemencie nadrzędnym. W Wikipedii taka potrzeba nie zachodzi, przez co pierwsze polecenie jest zbędne.

W poleceniu zbiorczym (2) można podać tylko kolor tła, pomijając inne parametry. Ponadto polecenie zbiorcze jest lepsze, bo krótsze:

(1) style="background-color: wartość"
(2) style="background: wartość"         <− wygodniej

Istnieje również polecenie skrócone:

bgcolor="wartość"

...które działa tylko po znaczniku początku wiersza i znaczniku komórki zwykłej oraz działa wadliwie lub nie działa w ogóle przy stosowaniu niektórych rzadko stosowanych parametrów, np. sposobów podawania wartości „rgba”. (W tabelach niesformatowanych „bgcolor” działa po każdym znaczniku, nawet na komórki nagłówka).

Kolorowanie tła – po znaczniku początku tabeli

Działa tylko na komórki zwykłe i tło pod brakującymi, ponieważ komórki zwykłe mają tło dziedziczone z tła tabeli.

{| class="wikitable" style="background:Gold"

Kolorowanie tła – po znaczniku tytułu

|+ style="background:Gold"| Tytuł

Kolorowanie tła – po znaczniku początku wiersza

Działa tylko na komórki zwykłe. Nie działa na komórki nagłówka i brakujące.

|- style="background:Gold"

Kolorowanie tła – po znaczniku komórki

Działa wszędzie, na komórki zwykłe i nagłówka, pojedyncze i scalone.

Jest to jedyna metoda kolorowania tła komórek nagłówka.

!colspan=2 style="background:Gold"| 01A
...
!style="background:Gold"| 02D
...
|style="background:Gold"| 3A
...
|rowspan=2 style="background:Gold"| 3C

!colspan=2 style="background:Gold"| 01A || 01C || 01D
...
! 02A || 02B || 02C ||style="background:Gold"| 02D
...
|style="background:Gold"| 3A || 3B ||rowspan=2 style="background:Gold"| 3C || 3D

W przypadku grupy komórek (niescalonych) trzeba każdą pokolorować oddzielnie:

|style="background:Gold"| 2B
|style="background:Gold"| 2C
...
|style="background:Gold"| 3B
|style="background:Gold"| 3C

| 2A ||style="background:Gold"| 2B ||style="background:Gold"| 2C || 2D
|-
| 3A ||style="background:Gold"| 3B ||style="background:Gold"| 3C || 3D

Kolorowanie tła – kolor Transparent

Warto pamiętać, że kolor tła tabeli nie jest domyślnie ani przezroczysty, ani biały, tylko bardzo jasno szary, który może wydawać się biały, gdy tabela znajdzie się na ciemniejszym tle.

Oprócz całej palety dostępnych kolorów HTML istnieje również jeden kolor specyficzny o nazwie „Transparent”, czyli coś, co niezbyt logicznie można nazwać „kolorem przezroczystym”. Jest to parametr koloru, ponieważ działa nie tylko z poleceniem zbiorczym background, ale właśnie także z poleceniem szczegółowym background-color.

Po znaczniku początku tabeli można nadać tło z wartością koloru „Transparent”. Wtedy wszystkie komórki zwykłe (i tło pod brakującymi) przyjmą kolor, na jakim leży tabela. Niestety komórkom nagłówka kolor „Transparent” trzeba nadawać każdej z osobna:

a) {| class="wikitable"

b) {| class="wikitable" style="background:Transparent"

c) {| class="wikitable"
   !style="background:Transparent"| 01A
   !style="background:Transparent"| 01B

d) {| class="wikitable" style="background:Transparent"
   !style="background:Transparent"| 01A
   !style="background:Transparent"| 01B

W ten sam sposób można pokolorować całą tabelę na nowy wybrany kolor. Komórki nagłówka (każdą oddzielnie) trzeba opatrzyć zamiast tego nowego koloru wartością koloru „Transparent” (przezroczysty), a wtedy przejmą kolor nowego tła tabeli i ujednolicą się z komórkami zwykłymi:

{| class="wikitable" style="background:Gold"
!style="background:Transparent"| 01A
!style="background:Transparent"| 01B

{| class="wikitable" style="background:Gold"
!style="background:Transparent"| 01A ||style="background:Transparent"| 01B

Jest to o tyle wygodne, że można teraz eksperymentować z doborem koloru tła tylko w jednym miejscu kodu – po znaczniku początku tabeli, a zmieniać będzie się wszystko, a więc także tło komórek nagłówka:

{| class="wikitable" style="background:Gold"
{| class="wikitable" style="background:Coral"
{| class="wikitable" style="background:Cyan"
{| class="wikitable" style="background:LightBlue"

Istnieją alternatywne zapisy parametru koloru Transparent (tylko dla tła):

style="background:Transparent"
style="background:000000"
style="background:000"

Kolorowanie tła o zmiennym nasyceniu (wartości RGBA)

W modelu RGBA ostatnia litera oznacza „kanał alfa”, czyli przezroczystość.

Istnieje wiele modeli koloru z kanałem alfa i sposobów zapisu w HTML, z czego opisany poniżej działa w największej liczbie przeglądarek, w tym nawet dość starych:

|style="background:rgba(20%,80%,50%,0.0)"| 0%
|style="background:rgba(20%,80%,50%,0.07)"| 7%
|style="background:rgba(20%,80%,50%,0.14)"| 14%
...
|...
|style="background:rgba(20%,80%,50%,1)"| 100%

Powyżej widać odcienie koloru zielonego, bo tło tabeli jest niemal białe.

A oto, co się stanie, jeśli dodatkowo kolor tła tabeli zmienimy na wartość „Transparent”:

...lub na kolor czerwony

Przykład z kolorem czerwonym pokazuje, że stopień przezroczystości nie sumuje dwóch kolorów, tylko drugi kolor wypiera pierwszy. Jest to trochę mylące, bo wartość „0” oznacza tutaj całkowitą przezroczystość, a „100%” jej brak.

Kolorowanie tekstu – po znaczniku początku tabeli

Wpływa na kolor wszystkich tekstów, także tytułu tabeli i komórek nagłówka:

{| class="wikitable" style="color:Chocolate"

Kolorowanie tekstu – po znaczniku tytułu

|+ style="color:Chocolate"| Tytuł

Kolorowanie tekstu – po znaczniku początku wiersza

Działa także na wiersze z komórkami nagłówka:

|- style="color:Chocolate"
...
|- style="color:LimeGreen"
...
|- style="color:DodgerBlue"
...
|- style="color:Orange"

Kolorowanie tekstu – po znaczniku komórki

Działa na wszystkie komórki – nagłówka i zwykłe:

!style="color:Chocolate"| 01B
...
|style="color:Chocolate"| 2C

! 01A ||style="color:Chocolate"| 01B || 01C
...
| 2A || 2B ||style="color:Chocolate"| 2C

Kolorowanie tekstu – a może tła?

Jak widać, kolorowanie tekstu nie zawsze jest dobrze widoczne, lepiej wychodzi kolorowanie tła z tekstem czarnym lub białym:

Przykład pokolorowania tekstu na biało w wybranej komórce tabeli (z nadaniem koloru tła):

| 1A
|style="background:Brown; color:White"| 1B
| 1C

| 1A ||style="background:Brown; color:White"| 1B || 1C

Przykład pokolorowania tekstu na biało w całym wierszu tabeli (z różnymi tłami komórek):

|- style="color:White"
|style="background:Red"| 1A
|style="background:Brown"| 1B
|style="background:Green"| 1C

Polecenia

Kolor obramowania ściśle wiąże się z jeszcze dwoma parametrami: stylem linii i grubością linii.

Kolor zmienia się poleceniem border-color. Ponieważ jednak domyślne linie wikipediowych tabel są bardzo cienkie, zmiana koloru będzie słabo widoczna albo w ogóle nie zadziała. Tak więc trzeba pogrubić obramowanie poleceniem border-width, a to z kolei wymusza użycie polecenia border-style określającego rodzaj linii (np. ciągła, przerywana, kropkowana), gdyż domyślny styl linii jest taki, że go nie widać. W efekcie musimy użyć 3 poleceń, np.:

Ponieważ dany element tabeli może mieć tylko jedno polecenie stylu, trzeba zgrupować parametry powyższych poleceń, przedzielając je średnikami, wygodniej jednak użyć polecenia zbiorczego border, które jeszcze bardziej upraszcza składnię, bo podaje się w jednym miejscu wszystkie wartości rozdzielone spacjami, np.:

style="border-style: solid; border-width: 4px; border-color: Red"   <− rozwlekle
style="border: solid 4px Red"                                       <− to samo wygodniej

Powyższe polecenie umieszczone po znaczniku tabeli, wiersza lub komórki da następujący efekt:

Można oczywiście zmieniać tylko wybrane krawędzie, zastępując polecenie „border” poleceniami z nazwami poszczególnych krawędzi:

style="border-top: ...
style="border-right: ...
style="border-bottom: ...
style="border-left: ...

Dla zachowania porządku najlepiej podawać kolejne krawędzie zgodnie ze wskazówkami zegara (tak samo, jak w przypadku marginesów), a więc: góra, prawo, spód, lewo.

Wybrane polecenia grupuje się wewnątrz jednego stylu tak samo, jak pokazano wyżej, np.:

style="border-top: ...; border-right: ..."

Oczywiście nie trzeba podawać wszystkich czterech kierunków, tylko te potrzebne.

Przy podawaniu koloru niezbędne jest (jak wspomniano wyżej) podanie parametru stylu linii (najlepiej linii ciągłej, czyli wartości „solid”), natomiast grubość linii nie jest konieczna, ale wtedy jej grubość wybierze przeglądarka (zazwyczaj ok. 3–4 px), np.:

|style="border: solid Red"| 2A       <− bez parametru grubości
|style="border: solid 4px Red"| 4A   <− podany parametr grubości (zalecane)

...da efekt:

Można teraz porównać efekt domyślnego wyboru grubości w różnych przeglądarkach (w szczególności Firefox vs. Chrome). Wynika z tego, że lepiej podawać parametr grubości linii.

Parametry krawędzi

Grubość krawędzi jest dodawana do wymiarów komórki, a więc powiększa wymiary tabeli. Użycie parametru stylu linii z wartością „hidden” nie ukrywa, tylko likwiduje krawędzie, a więc zmniejsza wymiary tabeli. Krawędzie mają domyślnie niewielką grubość, ale ich brak da się dostrzec nawet w poniższym przykładzie. Użycie parametru koloru „Transparent" zachowuje grubość ramki, choć będzie ona przezroczysta (i odsłoni kolor tła komórek). Poniżej przykład dla linii poziomych:

a)  |-
b)  |- style="border-top:hidden"
c)  |- style="border-top:solid 6px black"
d)  |- style="border-top:solid 6px transparent"

Zbudowanie wikitabeli całkowicie pozbawionej linii jest niezmiernie trudne. W poniższym przykładzie zlikwidowano większość linii poleceniami po znaczniku początku wiersza |- style="border:hidden".

Usunięcie z powyższego przykładu tła też jest łatwe, ale pionowe linie trzeba skasować oddzielnie po każdym znaczniku komórki. Jest to bez sensu, dlatego lepiej wtedy skorzystać z tabeli niesformatowanej.

Kolorowanie obramowania – pełna ramka – po znaczniku początku tabeli

Tylko po obwodzie, bez krawędzi wewnętrznych.

{| class="wikitable" style="border: solid 4px Red"

Kolorowanie obramowania – pełna ramka – po znaczniku tytułu

{| class="wikitable"
|+ style="border: solid 4px Red"| Tytuł

Kolorowanie obramowania – pełna ramka – po znaczniku początku wiersza

Działa na wszystkie komórki – nagłówka i zwykłe:

|- style="border: solid 4px Red"
! 01A
! 01B
! 01C
...
|- style="border: solid 4px Red"
| 3A
| 3B
| 3C

|- style="border: solid 4px Red"
! 01A || 01B || 01C
...
|- style="border: solid 4px Red"
| 3A || 3B || 3C

Podgląd:

|- style="border: solid 4px Red"

Uwaga: w niektórych przeglądarkach obramowanie przy komórkach brakujących nie wyświetla się (np. Firefox – tak, Chrome – nie).

Kolorowanie obramowania – pełna ramka – po znaczniku komórki

|-
| 2A
|style="border: solid 4px Red"| 2B
| 2C

|-
| 2A ||style="border: solid 4px Red"| 2B || 2C

Także komórki scalone:

|-
| 2A
|colspan=2 style="border: solid 4px Red"| 2B
| 2D

|-
| 2A ||colspan=2 style="border: solid 4px Red"| 2B || 2D

Uwaga: w przypadku wspólnej ramki dla kilku komórek (niescalonych) należy pokolorować oddzielnie każdą potrzebną krawędź w każdej z wybranych komórek, co zostało opisane w dalszej części poradnika.

Kolorowanie obramowania – wybrane krawędzie – po znaczniku początku tabeli

{| class="wikitable" style="border-left: solid 4px Red"

Kolorowanie obramowania – wybrane krawędzie – po znaczniku tytułu

{| class="wikitable"
|+ style="border-left: solid 4px Red"| Tytuł

Kolorowanie obramowania – wybrane krawędzie – po znaczniku początku wiersza

|- style="border-bottom: solid 4px Red"
! 01A...

Kolorowanie obramowania – wybrane krawędzie – po znaczniku komórki

|style="border-bottom: solid 4px Red"| 2B

Kilka komórek poziomo:

|style="border-bottom: solid 4px Red"| 2B
|style="border-bottom: solid 4px Red"| 2C

Kilka komórek pionowo:

|style="border-left: solid 4px Red"| 2B
...
|style="border-left: solid 4px Red"| 3B

Po znaczniku komórki – kilka krawędzi

|style="border-top: solid 4px Red; border-right: solid 4px Orange; border-left: solid 4px Cyan"| 2B

Po znaczniku komórki – kilka komórek – wspólna ramka

Ramka wokół więcej niż jednej komórki wymaga, aby zdefiniować oddzielnie każdą krawędź w każdej z komórek:

! 01A
!style="border-top: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red"| 01B
!style="border-top: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red"| 01C
!style="border-top: solid 4px Red; border-right: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red"| 01D
! 01E

|style="border-top: solid 4px Red; border-right: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red"| 2B
...
|style="border-left: solid 4px Red; border-right: solid 4px Red"| 3B
...
|style="border-right: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red"| 4B

|style="border-top: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red"| 2B
|style="border-top: solid 4px Red; border-right: solid 4px Red"| 2C
...
|style="border-bottom: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red"| 3B
|style="border-bottom: solid 4px Red; border-right: solid 4px Red"| 3C

Zapisz uproszczony

Zamiast definiowania każdej krawędzi z osobna, można użyć sztuczki: zdefiniować całą ramkę, a następnie wyłączyć wybrane krawędzie. Przy dwóch krawędziach zysku nie będzie, ale dla jednej wolnej krawędzi jest to opłacalne:

|style="border-right: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red;"| 2A
...
|style="border: solid 4px Red; border-top: 0;"| 2C

W taki sam sposób można zmienić parametry wybranej krawędzi:

|style="border-top: solid 14px Red; border-right: solid 4px Red; border-bottom: solid 4px Red; border-left: solid 4px Red;"| 2A
...
|style="border: solid 4px Red; border-top: solid 14px Red;"| 2C

Istnieje różnica pomiędzy przeglądarką Firefox, która wyświetla krawędzie zawsze dokładnie, a przeglądarkami opartymi na silniku WebKit/Chromium i podobnych (np. Chrome, Opera, Safari). W tych drugich często modyfikacja wybranej krawędzi komórki pojedynczej rozciąga się na całą długość krawędzi w stykającej się z nią komórce scalonej. Dzieje się to w połowie podanych poniżej przykładów, a nawet tam, gdzie krawędź nie została rozciągnięta, wyświetlanie krawędzi jest niedoskonałe. Poniższy problem nie dotyczy jednak krawędzi ukrytych („hidden”). Wyjątkowo w tym przypadku wszystkie przeglądarki działają poprawnie.

W poniższych przykładach strzałka pokazuje zmodyfikowaną krawędź pojedynczej komórki. Warto obejrzeć ten przykład w różnych przeglądarkach. Tylko ostatni przykład z prawej jest wyświetlany zawsze dobrze.

Paski poziome

Zamiast pokolorowanych poziomych krawędzi komórek można zrobić wąskie paski z komórek scalonych. Mają one własną estetykę, bowiem składają się z obrysu i tła. Poziomy rząd pustych scalonych komórek, a de facto jedna, rozciągnięta pusta komórka, ma bardzo małą wysokość, bo składającą się tylko z domyślnego paddingu, który wynosi w pionie 0.2em.

Tło komórek scalonych można pokolorować na 3 sposoby:

• dla komórek scalonych nagłówka – tylko po znaczniku komórki,
• dla komórek scalonych zwykłych – po znaczniku początku wiersza lub po znaczniku komórki,

...dlatego poniżej podano 3 przykłady.

Paskami są w tabeli wiersze nr 2, 5 i 7 – stąd taka z pozoru nietypowa numeracja komórek w poniższych przykładach.

!colspan=4 style="background:Gold"|
...
|- style="background:Gold"
|colspan=4|
...
|colspan=4 style="background:Gold"|

Paski pionowe

W podobny sposób (polecenie „rowspan” zamiast „colspan”) można zrobić pasek pionowy. Będzie on jednak szerszy, bo pusta komórka ma poziomy padding aż 0.4em:

! 01A ||rowspan=4| || 01C || 01D
|-
! 02A || 02C || 02D
|-
| 3A || 3C || 3D
|-
| 4A || 4C || 4D

W powyższym przykładzie pionowy pasek komórek scalonych jest szary, bo pierwsza scalona komórka jest komórką nagłówka. Aby pasek był biały, pierwsza ze scalonych komórek musi być zwykła, czyli poprzedzona pałką zamiast wykrzyknika i rozpoczęta w nowej linijce kodu:

! 01A
|rowspan=4|
! 01C || 01D
|-
! 02A || 02C || 02D
|-
| 3A || 3C || 3D
|-
| 4A || 4C || 4D

Nadając górnej i dolnej krawędzi tego pionowego paska wartość „hidden”, możemy zasymulować rozsunięcie kolumn. Aby było to widoczne, całość pokazano na białym tle:

! 01A
|rowspan=4 style="border-top:hidden; border-bottom:hidden"|
! 01C || 01D

Chyba że wszystkie komórki pierwszego wiersza będą zwykłe, wtedy można dać wszystko w jednej linijce kodu, np.:

| 1A ||rowspan=4 style="border-top:hidden; border-bottom:hidden"| || 1C || 1D

...albo oczywiście w oddzielnych linijkach kodu, jak kto woli.

Paski zwężone

Komórki scalone w pionie możemy też wykorzystać jako symulację pionowej krawędzi, jeśli ten pasek zwęzimy. Szerokości komórki nie zmniejszymy (polecenie „width” działa tylko w górę), ale możemy zmniejszyć domyślny padding poziomy, który wynosi „0.4em”. Poniżej zmniejszono padding poziomy, ustawiając padding na „2px”. Nie trzeba stosować poleceń „padding-left” i „padding-right”. Wystarczy ogólnie „padding” (działający we wszystkich 4 kierunkach), bo góra i dół nas tu nie interesują, gdyż w sąsiednich komórkach pozostaną domyślnie wyższe.

Jest to wygodniejsze rozwiązanie, niż nadawanie każdej potrzebnej komórce w każdym wierszu koloru wybranej krawędzi pionowej. Poniżej przykład takiego zwężonego paska komórek scalonych z nadanym czerwonym tłem. Komórka 01B, której numeru nie widać, to komórki scalone:

! 01A
!rowspan=4 style="padding:2px; background:Red"|
! 01C || 01D

Podobnie robi się paski zwężone w poziomie („colspan” zamiast „rowspan”). Tu jednak zastosowana wartość paddingu jest tylko niewiele mniejsza od domyślnej:

!colspan=3 style="padding:2px; background:Red"|
...
|- style="background:Red"
|colspan=3 style="padding:2px"|
...
|colspan=3 style="padding:2px; background:Red"|

Porównanie domyślnych szerokości pustych pasków komórek scalonych i ich korekty do paddingu 2px, czyli szerokości 4px:

Tekst na tle

Tekst na kolorowym tle można zrobić w postaci tabeli niesformatowanej z tylko jedną komórką. Poniżej przykład domyślny (z zerowym paddingiem) oraz z wartościami paddingu z wikitabeli.

{| style="background:LightBlue"
| Tekst
|}

{| style="background:LightBlue"
|style="padding:0.2em 0.4em"| Tekst
|}

W przypadku wielu komórek zamiast polecenia „padding” wygodniej jest użyć polecenia „border-spacing”, bo użyjemy go tylko raz dla całej tabeli („paddingu” się nie da). Poniżej wybrano wartości odpowiadające paddingowi wikitabeli.

Dodano również polecenie „margin” dla domyślnego odstępu pionowego przed i po tabeli, jaki jest w wikitabeli. W przykładzie wyżej widać, że tabela jest zbyt blisko poprzedniego akapitu.

Pozostaje jednak problem wyrównywania w pionie. W poniższym przykładzie działa domyślne wyrównywanie, które jest w połowie wysokości komórki:

{| style="margin:1em 0; border-spacing:8px 4px; background:LightBlue"
| Tekst<br />akapitu || Tekst
|-
| Tekst || Tekst<br />akapitu<br />dłuższy
|}

Poniżej wszystko już OK. Odstępy zewnętrzne jak w wikitabeli, wyrównywanie do góry (bo najczęściej tak pasuje), a odstępy wewnętrzne („border-spacing”) powiększono eksperymentalnie tak, by pasowały do aktualnie prezentowanej treści.

{| style="margin:1em 0; border-spacing:24px 12px; background:LightBlue"
|- valign="top"
| Tekst<br />akapitu || Tekst<br />akapitu<br />dłuższy
|- valign="top"
| Tekst<br />akapitu || Tekst<br />akapitu<br />jeszcze<br />dłuższy
|}

Symulacja pionowej linii akapitowej

Do wyróżnienia fragmentu tekstu, np. do wskazania definicji, cytatu lub dowolnego innego opisu czegoś konkretnego, można wykorzystać tabelę niesformatowaną, czyli bez klasy „wikitable”, a tylko z gołym znacznikiem „{|”, w której będzie tylko jedna komórka, za to z pokolorowaną krawędzią boczną i odpowiednio powiększonym odstępem za pomocą polecenia „padding”:

{|
|style="padding-left:1em; border-left: solid .5em Red"| Tu tekst...
|}