Paul Drude
Paul Karl Ludwig Drude[1] (ur. 12 lipca 1863 w Brunszwiku, zm. 5 lipca 1906 w Berlinie[2]) – niemiecki fizyk. Zajmował się przede wszystkim optyką oraz teorią elektronową metali. W latach 1900–1906 był redaktorem czasopisma „Annalen der Physik”.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1906 |
| Zawód, zajęcie | |
Życie i praca naukowa
edytujDrude urodził się w Brunszwiku. Skończył studia na uniwersytecie w Getyndze. Uzyskał doktorat dzięki pracy na temat rozchodzenia się światła w sprężystym eterze. W latach 1887–1894 pracował na uniwersytecie w Getyndze, zajmując się optycznymi właściwościami metali. W 1894 roku został mianowany profesorem uniwersytetu w Lipsku. W 1900 roku opublikował na łamach naukowego czasopisma „Annalen der Physik” swoją teorię przewodnictwa elektrycznego metali, znaną jako model Drudego (także model elektronów swobodnych lub model gazu elektronów swobodnych). W 1905 roku został profesorem uniwersytetu w Berlinie.
W 1906 roku popełnił samobójstwo.
Przypisy
edytuj- ↑ Professorenkatalog der Universität Leipzig. [dostęp 2011-12-05]. (niem.).
- ↑ Drude Paul, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-12].
Bibliografia
edytuj- Andrzej Kajetan Wróblewski: Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 533. ISBN 978-83-01-14635-1.