Pałac Prasy w Krakowie

Miejsce, w którym wybudowano gmach nosiło nazwę „Psia górka” i zostało kupione przez grupę finansistów z zamiarem zbudowania domu handlowego^[1]. Autorami projektu budynku byli: Tadeusz Stryjeński i Franciszek Mączyński. We wrześniu 1920 rozpoczęto prace budowlane, a rok później budynek był gotowy w stanie surowym^[1]. Szkielet budynku ma konstrukcję żelazno-betonową wypełnioną cegłami. Roboty wykonała „Spójnia budowlana” Stryjeński-Mączyński-Korn w Krakowie, instalacje elektryczne wykonała firma Sokolnicki i Wiśniewski, centralne ogrzewanie firma Drzewiecki i Jeziorański, roboty stolarskie firmy Nowotarski z Wadowic i Muranyi z Krakowa, natomiast roboty ślusarskie firma J. Oremus z Krakowa^[1].

Pierwotnie gmach był domem handlowym wybudowanym w latach 1920-1922 dla SA „Bazar Polski”^[2], przebudowany na siedzibę „Ilustrowanego Kuryera Codziennego”, później siedziba kilku redakcji pism lokalnych. Do października 2011 zajmował go „Dziennik Polski”^[3]. Obecnie budynek jest wynajmowany głównie przez koncern ABB^[4].

Olgierd Jędrzejczyk napisał monografię tego budynku – książkę „Krążownik Wielopole”.

Budynek ma 8 kondygnacji, w tym: suteryny, które w momencie oddania budynku służyły za magazyny i jako skład opału dla pieca centralnego ogrzewania, parter, mezanin, II i III piętro miało służyć jako przestrzeń handlowa, na IV piętrze zaplanowano miejsce na biura, część dla obsługi technicznej zainstalowanych wind oraz część jako taras^[1]. W budynku przewidziano trzy wejścia z ulicy, schody centralne z dwiema windami, toalety^[1]. Front budynku ma 15 metrów, boki po 36 metrów długości^[1].

• Pałac Prasy na WikiMapa