Płamen Oreszarski

W 1985 ukończył studia w Wyższym Instytucie Ekonomicznym im. Karla Marksa w Sofii, specjalizując się w zakresie finansów. Na tej samej uczelni doktoryzował się w 1992. Kształcił się także z bankowości w Stanach Zjednoczonych oraz z dziedziny emisji papierów wartościowych w Wielkiej Brytanii.

W latach 1992–1997 pracował jako wykładowca w Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii, a także jako członek grup eksperckich przygotowujących restrukturyzację bułgarskiego długu zagranicznego, wprowadzenie systemu izby walutowej, liberalizację systemu cenowego i emisję papierów wartościowych. Od 1993 był dyrektorem wydziału ds. skarbu i zadłużenia w ministerstwie finansów. Między 1995 i 1997 wchodził w skład rady zarządzającej Bułgarskiej Giełdy Papierów Wartościowych, a od 1997 do 2000 w skład zarządu banku Bulbank. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję prezesa zarządu banku Sofija-bank.

W 1997, po objęciu stanowiska premiera przez Iwana Kostowa, został wiceministrem finansów. Odpowiadał m.in. za zarządzanie długiem państwowym i nadzór nad rynkiem papierów wartościowych. Po wyborach parlamentarnych w 2001 powrócił do zawodu nauczyciela uniwersyteckiego. Przez krótki okres był wiceprzewodniczącym Związku Sił Demokratycznych, ostatecznie w 2003 definitywnie opuścił to ugrupowanie.

W 2005 ponownie wszedł w skład rządu, obejmując urząd ministra finansów w gabinecie Sergeja Staniszewa. Sprawował go do 2009. W wyborach w 2009 i w 2013 uzyskiwał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego 41. i 42. kadencji z ramienia Bułgarskiej Partii Socjalistycznej.

W wyborach w 2013 socjaliści i ich koalicjant Ruch na rzecz Praw i Wolności uzyskali równo połowę mandatów w parlamencie. Płamen Oreszarski otrzymał misję tworzenia nowego rządu. Pierwsze protesty przeciwko jego gabinetowi nastąpiły bezpośrednio po ogłoszeniu proponowanego składu rządu^[1]. Ostatecznie 29 maja 2013 parlament zaaprobował jego rząd (120 głosów za, 97 przeciw)^[2], co było możliwe dzięki zbojkotowaniu głosowania przez posłów nacjonalistycznej partii Ataka. Masowe protesty wybuchły w czerwcu 2013, gdy Zgromadzenie Narodowe powołało kontrowersyjnego koalicyjnego posła Delana Peewskiego na prezesa Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (DANS)^[3]. Szybka rezygnacja Delana Peewskiego nie przerwała protestów. 23 lipca 2014 Płamen Oreszarski podał się do dymisji, Zgromadzenie Narodowe przyjęło jego rezygnację następnego dnia^[4]. Zakończył urzędowanie 6 sierpnia 2014, gdy urząd premiera tymczasowo objął Georgi Bliznaszki.

W 2016 wystartował w wyborach prezydenckich jako niezależny z poparciem Ruchu na rzecz Praw i Wolności, otrzymując w pierwszej turze 6,6% głosów (5. miejsce)^[5].

Płamen Oreszarski jest żonaty, ma syna.

• Пламен Орешарски. omda.bg. [dostęp 2016-10-29]. (bułg.).
• Доц. Пламен Василев Орешарски. government.bg. [dostęp 2016-10-29]. (bułg.).