[go: up one dir, main page]

Oleg Konstantinowicz Antonow (ros. Олег Константинович Антонов; ur. 25 stycznia?/7 lutego 1906 w Troicy, zm. 4 kwietnia 1984 w Kijowie) – radziecki konstruktor lotniczy, Bohater Pracy Socjalistycznej (1966).

Oleg Antonow
Олег Константинович Антонов
Ilustracja
Oleg Antonow na ukraińskim znaczku pocztowym z 2006 roku
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia?/7 lutego 1906
Troica

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1984
Kijów

Zawód, zajęcie

konstruktor lotniczy

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Życiorys

edytuj

Swój pierwszy szybowiec „Gołub” (ros.  gołąb) zbudował w 1924. Dwa lata później został studentem Instytutu Politechnicznego w Leningradzie. Kontynuował projektowanie szybowców, a po ukończeniu studiów podjął pracę w nowej Moskiewskiej Fabryce Szybowców, gdzie został głównym konstruktorem. W 1938 przeszedł do biura konstrukcyjnego Jakowlewa do prac przy lekkim samolocie STOL OKA-58 „Aist” (ros.  bocian), kopii niemieckiego samolotu Fi-56 Storch. Krótko potem zaangażował się w projekt A-7 – jednego z wczesnych szybowców do transportu wojska.

W 1941 Antonow skonstruował szybowiec A-40 KT, który był seryjnym radzieckim czołgiem T-60 z doczepionymi płatami nośnymi. Szybowiec miał być sterowany przez załogę czołgu poruszającą lufą i wieżyczką. W 1942 czołg-szybowiec KT wzbił się pierwszy raz w powietrze. Pomysłu nie wykorzystano w czasie II wojny światowej.

W 1946 r. w ZSRR utworzono biuro konstrukcyjne Antonowa (od 1952 w Kijowie), gdzie powstała rodzina samolotów transportowych i pasażerskich: An-2, An-8, An-10, An-12, An-14, An-22, An-24, An-26, An-28 i An-124 („Rusłan”). Będący rozwinięciem tego ostatniego An-225 („Mrija”) był od połowy lat 80. XX wieku do 2022 r. (kiedy został zniszczony przez Rosjan w czasie wojny na Ukrainie) największym i najcięższym samolotem na świecie[1].

Oleg Antonow został odznaczony m.in. Złotym Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej, trzykrotnie Orderem Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy. Laureat Nagrody Stalinowskiej (1952) i Nagrody Leninowskiej (1962).

W 1972 roku wydano w języku polskim pamiętnik Antonowa Dziesięć razy od początku w tłumaczeniu Jana Rybickiego[2].

Rozwój

edytuj

Pod przewodnictwem Antonowa powstały:

Upamiętnienie

edytuj

7 lutego 2018 roku, w 112 rocznicę urodzin Olega Antonowa nadano jego imię Państwowemu Muzeum Lotnictwa w Kijowie[3].

Przypisy

edytuj
  1. Rocznica oblotu największego samolotu transportowego na świecie [online], dlapilota.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  2. Dziesięć razy od początku [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  3. Державному музею авіації присвоєно ім'я О.К. Антонова. [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2019-04-06].

Bibliografia

edytuj