Obrona skandynawska

Jest to debiut półotwarty. W klasyfikacji encyklopedii otwarć szachowych jest oznaczony kodem ECO B01.

Obronę skandynawską zastosowano w najstarszej znanej partii szachów europejskich, rozegranej około 1475 r. w Walencji. W 1497 r. jej opis znalazł się w książce Luisa Luceny. W XIX wieku analizował ją Carl Jänisch. Dużą popularność zyskała na przełomie XIX i XX wieku. Swoją nazwę zawdzięcza pracom szwedzkich szachistów Ludwiga i Gustafa Collijnów. W 1918 roku monografię otwarcia opublikował Jacques Mieses, który często stosował ten debiut w turniejach i znacząco przyczynił się do rozwoju jego teorii.

W późniejszych latach obrona skandynawska była rzadko stosowana przez czołowych szachistów świata. W 1979 r. w Montrealu Bent Larsen skutecznie zastosował ten debiut w wygranej partii z mistrzem świata, Anatolijem Karpowem^[1] (była to jedyna porażka Karpowa w tym turnieju)^[2]. W 1995 r. obrona skandynawska pojawiła się w meczu o mistrzostwa świata. Viswanathan Anand uzyskał po debiucie dobrą pozycję przeciwko Garriemu Kasparowowi, jednak partię przegrał^[3].

• Ron Harman, Shaun Taulbut (1993), Winning with the Scandinavian, Henry Holt ISBN 0-8050-2935-4
• Michael Melts (2002), Scandinavian Defense: The Dynamic 3...Qd6, Russell Enterprises, ISBN 978-1-888690-11-8
• James Plaskett (2004), The Scandinavian Defence, Batsford, ISBN 0-7134-8911-1
• John Emms (2004), The Scandinavian, 2nd ed.., Everyman Chess, ISBN 1-85744-375-6
• Jerzy Konikowski (2006), Skandinavisch-richtig gespielt, Joachim Beyer Verlag, ISBN 3-88805-421-4
• Jovanka Houska (2009), Starting Out: The Scandinavian, Everyman Chess, ISBN 1-85744-582-1
• Christian Bauer (2010), Play The Scandinavian, Quality Chess, ISBN 978-1-906552-55-8
• Jerzy Konikowski (2019), Obrona skandynawska, Wydawnictwo RM, ISBN 978-83-8151-171-1

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom II, Warszawa 1987, str. 1115

• Chessdatabase