Norodom Sihamoni
Norodom Sihamoni (khmer. នរោត្តម សីហមុនី, ur. 14 maja 1953 w Phnom Penh) – król Kambodży od 2004, czwarty monarcha z dynastii Norodom, ambasador Kambodży przy ONZ (1991–1993) i UNESCO (1993–2004)[1].
Król Kambodży | |
Okres |
od 14 października 2004 |
---|---|
Koronacja |
29 października 2004 |
Poprzednik | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Norodom |
Data i miejsce urodzenia | |
Ojciec | |
Matka |
Norodom Monineath Sihanouk |
Rodzeństwo | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujNajstarszy syn króla Sihanouka (1922–2012) i królowej Monineath (ur. 1936)[2]. Jego imię, Sihamoní, wywodzi się od skrócenia imion jego rodziców Siha (Sihanouk) i Moní (Monineath)[3].
Uczęszczał do Norodom School, a następnie do prywatnej francuskiej Le Grand Lycée w Phnom Penh. W 1962 roku został wysłany przez ojca do Pragi, gdzie kontynuował naukę. Pobierał prywatne lekcje baletu i gry na fortepianie. Ukończył Konserwatorium Praskie, po czym w latach 1971–1975 studiował taniec klasyczny na Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze, gdzie obronił pracę magisterską pod tytułem Koncepcja szkolnictwa artystycznego w Kambodży[4][2].
Po opuszczeniu Czechosłowacji w 1975 roku, przeniósł się do Korei Pólnocnej, gdzie do 1976 studiował reżyserię filmową na Narodowej Akademii Kinematografii w Pjongjangu. W 1976 powrócił do Kambodży po otrzymaniu sfałszowanego przez Czerwonych Khmerów telegramu, w którym jego ojciec, król Sihanouk, miał nakazywać mu pilny przyjazd. Następnie przebywał w areszcie domowym do 1979, kiedy to po upadku rządzącego Kambodżą reżimu, wraz z całą rodzina królewską został ewakuowany do Chin[4][2].
Od 1981 mieszkał we Francji, gdzie jako profesor tańca klasycznego i pedagogiki artystycznej uczył w kilku paryskich konserwatoriach. Ponadto założył własną grupę taneczną Ballet Deva i wyreżyserował kilka filmów. W 1988 roku został mianowany prezesem Khmerskiego Towarzystwa Tanecznego we Francji. Był także dyrektorem generalnym Królewskiej Khmerskiej Wytwórni Filmowej Khmara Pictures. W 1991 został powołany na stałego przedstawiciela Kambodży przy ONZ. W 1993 został mianowany stałym przedstawicielem przy UNESCO[4][2].
14 października 2004, po abdykacji ojca, został wybrany przez Radę Tronową (m.in. premiera Hun Sena i przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego księcia Norodoma Ranariddha) nowym królem Kambodży. 29 października 2004 został oficjalnie koronowany[5][6].
20 września 2006 otrzymał honorowe obywatelstwo Pragi[7]. W 2008 roku został wybrany na zagranicznego członka francuskiej Akademii Inskrypcji i Literatury Pięknej[8].
Jest kawalerem. Nie ma dzieci[9]. Biegle mówi w języku czeskim, francuskim i angielskim[4].
Odznaczenia
edytuj- Królewski Order Kambodży (Kambodża)
- Krzyż Wielki Królewskiego Orderu Monisaraphon (Kambodża)
- Wielki Oficer Legii Honorowej (Francja, 2004)
- Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja, 2010)
- Wielka Wstęga Orderu Chryzantemy (Japonia, 2010)
Przypisy
edytuj- ↑ Norodom Sihamoni | King of Cambodia, Royal Lineage & Education | Britannica [online], www.britannica.com, 31 maja 2024 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ a b c d Julio A. Jeldres , The royal house of Cambodia, Phnom Penh, Cambodia: Sleuk Rith Institute, 2017, ISBN 978-9924-9078-5-5, OCLC on1043904510 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ CAMBOA21 [online], 4dw.net [dostęp 2024-06-19] .
- ↑ a b c d His Majesty King Norodom Sihamoni - Biography [online], www.norodomsihamoni.org [dostęp 2024-06-19] .
- ↑ In Pictures: King Sihamoni's coronation, „BBC”, 29 października 2004 [dostęp 2016-08-04] .
- ↑ 10 Years Into Sihamoni's Reign, a Changed Palace - The Cambodia Daily [online], 29 października 2014 [dostęp 2016-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-29] (ang.).
- ↑ 15 years ago, Cambodia’s King Norodom Sihamoni became an honorary Prague citizen [online], Radio Prague International, 16 września 2021 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ Canal Académies , Installation de Norodom Sihamoni, roi du Cambodge, associé étranger de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres [online], Canal Académies, 12 marca 2010 [dostęp 2024-06-19] (fr.).
- ↑ Norodom Sihamoni: Cambodia's New King [online], Voice of America, 29 października 2009 [dostęp 2024-06-19] (ang.).