Marian Kociniak

 

 

Uczeń technikum budowy silników, następnie absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1959); uczeń Ludwika Sempolińskiego. Od 1959 do 2010 prawie bez przerw występował w macierzystym Teatrze Ateneum, od 2010 współpracował z Teatrem na Woli^[2].

Na ekranie zadebiutował w 1960 w filmie Niewinni czarodzieje. Zagrał w ponad 30 filmach. Ogólnopolską rozpoznawalność zapewniła mu kreacja Franka Dolasa w polskiej trylogii komediowej Jak rozpętałem drugą wojnę światową^[3]. Zagrał także murgrabiego w filmie i serialu Janosik Jerzego Passendorfera oraz przyjaciela tytułowego bohatera w serialu Jan Serce. Gościnnie zagrał w serialach Wojna domowa, Sukces i Głęboka woda. Grał w filmach reżyserowanych przez Andrzeja Wajdę: Niewinni czarodzieje, Danton, Pan Tadeusz.

Często występował w Teatrze Telewizji, m.in. w Łuku Triumfalnym, Moskwie Pietuszki, Elegii dla jednej pani, Igraszkach z diabłem, Stawce większej niż życie oraz w spektaklu Coś w rodzaju miłości (łącznie 80 ról). Występował również w Kabarecie Starszych Panów. Współpracował także z radiem, występując w magazynie 60 minut na godzinę, gdzie tworzył parę z Andrzejem Zaorskim w skeczach z serii „Kulisy srebrnego ekranu”, natomiast wykonywana przezeń piosenka „Powtórka z rozrywki” rozpoczyna program pod tym samym tytułem na antenie Programu III Polskiego Radia.

Występował w popularnych spektaklach kabaretowych: Hemar (1987, w reżyserii Wojciecha Młynarskiego) i Tuwim – kabaret (1991, w reżyserii Emiliana Kamińskiego).

Od początku kariery nie wyrażał zgody na wywiady. Wyjątek stanowił wywiad dla TVP Info z okazji 50-lecia pracy artystycznej. Z tej samej okazji w kwietniu 2010 trafił do księgarń wywiad rzeka z aktorem pt. Spełniony, autorstwa Remigiusza Grzeli^[4][5].

W 2003 podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach artysta odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. W 2013 roku zakończył karierę.

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010^[6] i 2015^[7]. Zmarł w szpitalu 17 marca 2016 w wieku 80 lat. Został pochowany 23 marca 2016 obok swojej żony na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Żytniej w Warszawie^[8] (kwatera 12-4-1a)^[9].

Przez ponad 50 lat^[10] był żonaty z Grażyną Kociniak (zm. 11 lutego 2016), montażystką filmową, należącą do Stowarzyszenia Filmowców Polskich^[11][12]. Mieli jedną córkę^[13].

Marian Kociniak był stryjecznym bratem aktora Jana Kociniaka^[14].

• 1979: Porwanie Savoi – Bordet
• 1980: Krach Operacji Terror – generał Sawinkow
• 1985: Przyłbice i kaptury – furtian (odc. 3)
• 1985: C.K. Dezerterzy – sierżant Zajicek
• 1999: Atlantis II – Jaguar / Strażnik kryształu
• 1999: Faust: The Seven Games of the Soul – Mefistofeles
• 2000: Odyseja: W poszukiwaniu Ulissesa – Heryseusz
• 2003: Jak rozpętałem drugą wojnę światową (gra komputerowa) – Franek Dolas

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy artystycznej” (2001)^[16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
• Złoty Krzyż Zasługi (1974)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)^[17]
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w programach artystycznych Polskiego Radia (1977)
• Nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską (Czarnowąsego) w Moskwa – Pietuszki na 1. Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej (1993)

• Imię Mariana Kociniaka nosi od 2022 roku rondo na skrzyżowaniu ulic Międzynarodowej i Zwycięzców w Warszawie, na Saskiej Kępie.^[18]
• Na domu przy ulicy Międzynarodowej, w którym mieszkał aktor znajduje się tablica pamiątkowa.

• Marian Kociniak w bazie filmpolski.pl
• Marian Kociniak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Marian Kociniak w bazie IMDb (ang.)
• Marian Kociniak w bazie Filmweb
• Marian Kociniak Culture.pl
• Marian Kociniak [online], Onet.pl [zarchiwizowane z adresu 2017-03-24] .

• Marian Kociniak na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”