[go: up one dir, main page]

Maryna Zanewśka

belgijska tenisistka

Maryna Wołodymyriwna Zanewśka (ukr. Марина Володимирівна Заневська; ur. 24 sierpnia 1993 w Odessie)[1]belgijska tenisistka, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze podwójnej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem, do 2016 roku reprezentująca Ukrainę.

Maryna Zanewśka
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1993
Odessa

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Geoffroy Vereerstraeten

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 1 WTA 125K, 19 ITF

Najwyżej w rankingu

62 (23 maja 2022)

Australian Open

2R (2022)

Roland Garros

1R (2014, 2016, 2022, 2023)

Wimbledon

1R (2017, 2022, 2023)

US Open

2R (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

86 (16 czerwca 2014)

Australian Open

1R (2022)

Roland Garros

QF (2022)

Wimbledon

2R (2018)

US Open

1R (2022)

Kariera tenisowa

edytuj

Zaniewska rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat. W grudniu 2006 zadebiutowała w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Stanów Zjednoczonych. Swój pierwszy indywidualny tytuł zdobyła w kwietniu 2007 w Hiszpanii, kolejny tydzień później w Ribbarroja. Wstąpiła do akademii tenisowej, prowadzonej przez Justine Henin i Carlosa Rodrígueza. W roku 2009 ponownie zaczęła odnosić zwycięstwa, począwszy od imprezy w Monasterze, na zawodach w Nonthaburi skończywszy.

W marcu 2008 otworzyła swoją kolekcję mistrzostw w grze podwójnej, triumfując w Porto Alegre razem z Kristiną Mladenovic. W marcu 2009 w Nonthaburi, poza zwycięstwem singlowym, odniosła też wygraną w deblu u boku Hannah James. Razem z Waleriją Sołowjową zdobyła mistrzostwo wielkoszlemowego US Open 2009 dziewcząt. W finale Rosjanka i Ukrainka pokonały faworyzowane Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Zaniewska została pierwszą uczennicą akademii Henin i Rodrigueza, która sięgnęła po tytuł w Wielkim Szlemie. W roku 2010 jej deblową partnerką była Sandra Zaniewska. W maju 2011 roku, Zaniewska zagrała swój pierwszy od szesnastu tygodni turniej juniorski. Ukrainka, jako czternasta zawodniczka z rozstawienia, dotarła do trzeciej rundy French Open 2011, gdzie przegrała z Darją Gawriłową. W grze podwójnej Zaniewskiej udało się zdobyć swój drugi wielkoszlemowy tytuł – Ukrainka, wraz z Iriną Chromaczową, pokonała w finale Wiktoriję Kan oraz Demi Schuurs. Od roku 2009 Zanewśka występuje w turniejach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Już swój drugi start w takiej imprezie zakończyła w roli zwyciężczyni. Miało to miejsce w Brukseli, a w finale Ukrainka była lepsza od Katarzyny Piter.

W kwietniu 2014 roku osiągnęła pierwszy w karierze finał zawodów cyklu WTA Tour – w Marrakeszu razem z Katarzyną Piter uległy w meczu mistrzowskim parze Garbiñe MuguruzaRomina Oprandi 6:4, 2:6, 9–11. Rok później, ponownie w Marrakeszu, razem z Laurą Siegemund nie zdołały pokonać Tímei Babos i Kristiny Mladenovic.

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q2 Q1 Q3 1R 1R Q1 Q1 A Q3 2R 1R 0 / 4 1 – 3
French Open A A A A Q2 1R Q3 1R Q3 Q2 A A A 1R 1R 0 / 4 0 – 4
Wimbledon A A A A Q1 Q2 Q1 Q3 1R Q1 Q1 NH Q1 1R 1R 0 / 3 0 – 3
US Open A A A A Q1 1R Q3 Q1 Q1 Q1 A A Q2 2R 1R 0 / 3 1 – 3
Ranking na koniec roku 770 293 435 197 117 134 140 127 147 221 249 258 81 81 0 / 14 2 – 13

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A 1R A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A A 1R A A A A A A A QF 2R 0 / 3 4 – 3
Wimbledon A A A A 1R A A A Q1 2R A NH A 1R A 0 / 3 1 – 3
US Open A A A A A A A A A A A A A 1R A 0 / 1 0 – 1
Ranking na koniec roku 339 266 328 120 117 122 144 114 105 294 340 520 177 0 / 8 5 – 8

Występy w grze mieszanej

edytuj

Maryna Zanewśka nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 1 (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 lipca 2021 Gdynia Ceglana Słowacja  Kristína Kučová 6:4; 7:6(4)

Gra podwójna 4 (0–4)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 27 kwietnia 2014 Marrakesz Ceglana Polska  Katarzyna Piter Hiszpania  Garbiñe Muguruza
Szwajcaria  Romina Oprandi
6:4, 2:6, 9–11
Finalistka 2. 1 maja 2015 Marrakesz Ceglana Niemcy  Laura Siegemund Węgry  Tímea Babos
Francja  Kristina Mladenovic
1:6, 6:7(5)
Finalistka 3. 5 maja 2017 Rabat Ceglana Serbia  Nina Stojanović Węgry  Tímea Babos
Czechy  Andrea Hlaváčková
6:2, 3:6, 5–10
Finalistka 4. 22 lipca 2018 Bukareszt Ceglana Czarnogóra  Danka Kovinić Rumunia  Irina-Camelia Begu
Rumunia  Andreea Mitu
3:6, 4:6

Finały turniejów WTA 125K series

edytuj

Gra podwójna 1 (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 listopada 2017 Limoges Twarda (hala) Rosja  Walerija Sawinych Francja  Chloé Paquet
Francja  Pauline Parmentier
6:0, 6:2

Wygrane turnieje rangi ITF

edytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

edytuj
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 12/07/2009 Belgia  Bruksela ITF 10 000 ziemna Polska  Katarzyna Piter 0:6, 7:5, 7:5
2. 18/07/2010 Belgia  Zwevegem ITF 25 000 ziemna Belgia  Sofie Oyen 7:6, 6:1
3. 20/11/2011 Francja  Equerdreville ITF 10 000 twarda Niemcy  Anna-Lena Friedsam 6:4, 6:2
4. 26/02/2012 Francja  Mâcon ITF 10 000 twarda Chorwacja  Ema Mikulcic 6:1, 6:2
5. 04/03/2012 Francja  Bron ITF 10 000 twarda Ukraina  Anastasija Wasyljewa 5:7, 7:6(2), 6:3
6. 11/03/2012 Francja  Dijon ITF 10 000 twarda Łotwa  Diāna Marcinkēviča 6:4, 6:4
7. 08/04/2012 Belgia  Tessenderlo ITF 25 000 ziemna Niemcy  Tatjana Malek 6:2, 6:2
8. 23/09/2012 Francja  Saint-Malo ITF 25 000 ziemna Hiszpania  Estrella Cabeza Candela 6:2, 6:7(5), 6:0
9. 24/02/2013 Rosja  Moskwa ITF 25 000 twarda Gruzja  Sopia Szapatawa 6:4, 7:6(5)
10. 03/03/2013 Francja  Bron ITF 10 000 twarda Belgia  Ysaline Bonaventure 6:2, 6:1
11. 03/08/2014 Niemcy  Bad Saulgau ITF 25 000 ziemna Brazylia  Gabriela Cé 6:0, 6:4
12. 10/08/2014 Belgia  Koksijde ITF 25 000 ziemna Holandia  Richèl Hogenkamp 6:1, 6:1
13. 10/08/2014 Francja  Saint-Malo ITF 50 000 ziemna Włochy  Camilla Rosatello 6:1, 6:3
14. 23/10/2016 Francja  Joué-lès-Tours ITF 50 000 twarda Rumunia  Elene Gabriela Ruse 6:3, 6:3
15. 20/08/2017 Kanada  Vancouver ITF 100 000 twarda Czarnogóra  Danka Kovinić 5:7, 6:1, 6:3
16. 11/03/2018   Zhuhai ITF 60 000 twarda Ukraina  Marta Kostiuk 6:2, 6:4
17. 07/04/2019 Portugalia  Óbidos ITF 25 000 dywanowa Gruzja  Mariam Bolkwadze 7:5, 6:2
18. 06/06/2021 Słowenia  Otočec ITF 25 000 ziemna Chorwacja  Lea Bošković 7:6(4), 6:0
19. 31/10/2021 Hiszpania  Les Franqueses del Vallès ITF 80 000 twarda Szwajcaria  Ylena In-Albon 7:6(5), 6:4

Finały wielkoszlemowych turniejów juniorskich

edytuj

Gra podwójna (2)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2009 Stany Zjednoczone  US Open Twarda Rosja  Walerija Sołowjowa Rumunia  Elena Bogdan
Tajlandia  N. Lertcheewakarn
1:6, 6:3, 10–6
Zwyciężczyni 2011 Francja  French Open Ceglana Rosja  Irina Chromaczowa Rosja  Wiktorija Kan
Holandia  Demi Schuurs
6:4, 7:5

Przypisy

edytuj
  1. Заневська Марина Володимирівна. ftu.org.ua. [dostęp 2017-02-14]. (ukr.).

Bibliografia

edytuj