Makoto Kobayashi

Był synem lekarza kierującego publicznym ośrodkiem zdrowia w Nagoi, jego ojciec zmarł w 1946 roku. Ich dom rodzinny został ziszczony podczas nalotów na Nagoyę w czasie II wojny światowej, więc schronili się w domu rodziców matki Makoto Kobayashi, Ai Kaifu. W tym samym domu mieszkał też jej starszy brat z rodziną, w tym synem Toshiki Kaifu (późniejszym premierem Japonii). Kuzynem Makoto Kobayashi jest także astronom Norio Kaifu^[2].

Podczas nauki w szkole średniej uprawiał grę w tenisa ziemnego. Fizyką zainteresował się po przeczytaniu książki Ewolucja fizyki Leopolda Infelda i Alberta Einsteina^[2].

Studiował fizykę na Nagoya University, gdzie jednym z wykładowców był Shoichi Sakata. Makoto Kobayashi rozpoczął pracę w jego grupie badawczej zajmującej się fizyką cząstek elementarnych. Współpracował też z Yoshio Ohnuki oraz Toshihide Masukawą. Stopień doktora uzyskał w 1972 na Nagoya University, już po śmierci Sakaty (w 1970 roku)^[2].

W 1972 został zatrudniony jako pracownik naukowy na Wydziale Fizyki Kyoto University. Krótko przed nim przeniósł się tam Toshihide Masukawa, więc kontynuowali współpracę rozpoczętą w Nagoi. Ich artykuł CP Violation in the Renormalizable Theory of Weak Interaction^[3] opublikowany w 1973 roku, był trzecim co do ilości cytowań artykułem z dziedziny fizyki wysokich energii. Zapostulowana w nim została ogólna postać macierzy mieszania dla trzech generacji kwarków, zwaną obecnie macierzą Cabbibo-Kobayashi-Maskawy.

W 1979 został profesorem na Kyoto University. W 1997 przeniósł się do Tsukuby, gdzie kierował Laboratorium Wysokich Energii. W 2006 przeszedł na emeryturę^[4].

W 2008 wspólnie z Toshihide Masukawa został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki. Niezależnie od nich, laureatem został również Yoichiro Nambu^[1].

Został odznaczony m.in. japońskim Orderem Kultury. Otrzymał Nagrodę Asahi za 1994 rok^[5]. Laureat Nagrody Sakurai przyznawanej przez Amerykańskie Towarzystwo Fizyczne (APS) teoretykom cząstek elementarnych (1985)^[6].

• Ośrodek badawczy KEK