Magdalena Samozwaniec
Magdalena Anna Samozwaniec, de domo Kossak, primo voto Starzewska, secundo voto Niewidowska (ur. 26 lipca 1894 w Krakowie, zm. 20 października 1972 w Warszawie)[1] – polska pisarka satyryczna. Nazywana „pierwszą damą polskiej satyry”[2].
Imię i nazwisko |
Magdalena Anna Kossak–Samozwaniec |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1894 |
Data i miejsce śmierci |
20 października 1972 |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujByła wnuczką Juliusza Kossaka, córką Wojciecha Kossaka i Marii Kisielnickiej, siostrą Jerzego Kossaka oraz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, o której napisała książkę Zalotnica niebieska, i z którą tworzyła przez całe życie intelektualno-emocjonalny duet. Była stryjeczną siostrą Zofii Kossak-Szczuckiej i cioteczną babką Rafała Podrazy
W latach 1921–1928 jej mężem był dyplomata Jan Starzewski, z którym miała córkę Teresę (1922–2017)[3], primo voto hrabina Plater-Zyberk, secundo voto Burignat. W listopadzie 1945 wyszła za mąż za Zygmunta Niewidowskiego[4].
Uczyła się wyłącznie w domu, biegle władała językami obcymi – niemieckim, angielskim i francuskim. Jej debiutem literackim była humoreska Wyjazd mamy do miasta, opublikowana w 1908[5] w „Nowinach Krakowskich”. W latach 1917–1919 uczęszczała do Szkoły Sztuk Pięknych Marii Niedzielskiej w Krakowie[1]. W okresie 1919–1921 prowadziła pracownię batikarstwa.
Jej pierwszym sukcesem literackim była wydana w 1922 w Krakowie purenonsensowa, satyryczna parodia Trędowatej pod tytułem Na ustach grzechu, napisana (podobno) wspólnie z siostrą i jej mężem Janem Gwalbertem Henrykiem Pawlikowskim[4].
Od 1923 publikowała liczne utwory satyryczne w takich czasopismach jak „Pani”, „Cyrulik Warszawski”, „Bluszcz”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Naokoło Świata” i „Tęcza”. Stała się prekursorką wyjazdowych spotkań z czytelnikami (wieczorów autorskich), jeździła na takie spotkania po całej Polsce aż do śmierci, preferując ten rodzaj kontaktu z czytelnikami[4].
W 1933 wydała kolejny bestseller Wielki szlem, zyskując miano „jedynej satyryczki w Polsce”. W latach 1934–1936 występowała w kabaretach poznańskich. II wojna światowa przyniosła pisarce rozłąkę z ukochaną siostrą oraz śmierć obojga rodziców. W 1944 opublikowała konspiracyjnie Fraszki Magdaleny Samozwaniec[4].
Po wojnie zamieszczała liczne utwory satyryczne w czasopismach: „Przekrój”, „Szpilki”, „Dziennik Polski”, Trybuna Robotnicza i „Kocynder”. Od 1946 zamieszkała na stałe w Warszawie. W 1956 wydano jej trzeci bestseller, wspomnienia o siostrze, barwnie opisujące rzeczywistość dwudziestolecia międzywojennego, pt. Maria i Magdalena. W 1970 odwiedziła w Londynie męża zmarłej siostry, Stefana Jasnorzewskiego. Związane to było ze zbieraniem materiałów do kolejnej książki pt. Zalotnica niebieska (opublikowanej pośmiertnie w 1973)[4].
Została pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[4] (kwatera A33-1-3)[6].
Twórczość
edytuj- Na ustach grzechu • Powieść z życia wyższych sfer towarzyskich, Kraków 1922
- Czy chcesz być dowcipny? Straszliwe opowieści „na wesoło”, Warszawa 1923
- Malowana żona, Warszawa 1924
- Kartki z pamiętnika młodej mężatki, Warszawa 1926
- Starość musi się wyszumieć, Warszawa 1926
- Mężowie i mężczyźni, Warszawa 1926
- O kobiecie, która znalazła kochanka: powieść osnuta na tle najbliższej, nieokreślonej bliżej przyszłości. Rzecz dzieje się w Krakowie, Warszawa 1930
- Wielki szlem • Powieść tylko dla brydżystów, Warszawa 1933
- O dowcipnym mężu dobrej Ludwiki: powieść, Warszawa 1933
- Ponura materialistka: nowele, Poznań 1934
- Świadome ojcostwo, Warszawa 1936
- Maleńkie karo karmiła mi żona, Warszawa 1937
- Wróg kobiet, Warszawa 1938
- Piękna pani i brzydki pan, Warszawa 1939
- Królewna Śmieszka, Kraków 1942
- Fraszki Magdaleny Samozwaniec. Wiek XX, Kraków 1944
- Tylko dla kobiet, Katowice, 1946
- Błękitna krew, Kraków 1954
- Moja wojna trzydziestoletnia, Warszawa 1954
- Maria i Magdalena, Kraków 1956
- Tylko dla mężczyzn, Katowice 1958
- Młodość nie radość: powieść satyryczna, Warszawa 1960
- Czy pani mieszka sama? Katowice 1960
- Pod siódmym niebem, Warszawa 1960
- Tylko dla dzieci: wiersze i bajki satyryczne dla młodszych i starszych, Kraków 1960
- Komu dziecko, komu? Powieść satyryczno-obyczajowa, Warszawa 1963
- Tylko dla dziewcząt, Warszawa 1966
- Szczypta soli, szczypta bliźnich, Warszawa 1968
- Krystyna i chłopy, Warszawa 1969
- Zalotnica niebieska, Warszawa 1973
- Łyżka za cholewą, a widelec na stole: mała kulinarna silva rerum, Kraków 1974
- Angielska choroba, Warszawa 1983
- Baśnie, Warszawa 1987
- Z pamiętnika niemłodej już mężatki, Warszawa 2009 (wstęp, wybór i oprac. Rafał Podraza)
- Moja siostra poetka. Wybór wierszy Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej., Warszawa 2010 (oprac. Rafał Podraza)
- Moich listów nie pal! Listy do rodziny i przyjaciół, Warszawa 2014 (wstęp, wybór i oprac. Rafał Podraza)
- Trzymajmy się! Rady dla starych i młodych, Warszawa 2017 (posłowie, wybór i oprac. Rafał Podraza)
- Baśnie, bajki i bajeczki (nie tylko) dla dzieci, Szczecin 2022 (wstęp, wybór i oprac. Rafał Podraza)[7]
Sztuki teatralne
edytuj- Malowana żona (1924)
- Margrabina de Bois de Boulogne (1926)
- Kukiełki u Hawełki (1934)
- Panowie nie lubią miłości (1933)
- Wanda nie chce Niemca (1945)
- Ich troje (1949)
- Hotel Belle-voue (1958)
- Zaczarowana czapka (1964)
- U mnie w domu kanarka nie będzie (1967)
- Miłość w trzech aktach (1970)
- Poruszymy z posad starych (1972)
Tłumaczenia
edytuj- Bosy, aut. Zaharia Stancu
- Trzej panowie na śniegu, aut. Erich Kästner
- Kochane maleństwa • O dzieciach nie dla dzieci, aut. Lemoine Randal
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1965)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[8]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Magdalena Samozwaniec, Publio
- ↑ Zuzanna Ducka-Lubas: Magdalena Samozwaniec: Pierwsza dama polskiej satyry. 2014-07-25. [dostęp 2014-09-06]. (pol.).
- ↑ Espace de Recueillement de Madame Teresa Sarzewska [online], libramemoria.com [dostęp 2023-04-23] (fr.).
- ↑ a b c d e f Rafał Podraza (zebrał i opracował): Magdalena, córka Kossaka • Wspomnienia o Magdalenie Samozwaniec. Warszawa: PIW, 2007, s. 21, 139–142. ISBN 978-83-06-03080-8.
- ↑ Premiera książki „Baśnie, bajki i bajeczki (nie tylko) dla dzieci” – „Echo Szczecina” [online], echoszczecina.pl [dostęp 2023-04-23] .
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna. Warszawskie cmentarze.
- ↑ Radio Szczecin, „Baśnie, bajki i bajeczki (nie tylko) dla dzieci” - Magdalena Samozwaniec [online], „Baśnie, bajki i bajeczki (nie tylko) dla dzieci” - Magdalena Samozwaniec, 4 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wymieniona jako „Niewidowska Magdalena” c. Wojciecha