Manuela Mölgg

Ma o rok starszego brata Manfreda, który również uprawia narciarstwo alpejskie^[4].

Od wiosny 2010 roku jest związana ze swoim rodakiem, narciarzem alpejskim Wernerem Heelem^[5].

Na nartach zaczęła jeździć w wieku czterech lat. Ze względu na dobre wyniki w zawodach szkolnych została włączona do kadry C Włoskiego Związku Narciarskiego^[1]. Szybko jednak przekonała do siebie trenerów dzięki czemu dostała możliwość regularnych startów, przede wszystkim w zawodach FIS, co przyczyniło się do jej awansu do kadry A^[1]. Właśnie dzięki zawodom FIS Manuela Mölgg po raz pierwszy pojawiła się na arenie międzynarodowej - stało się to 10 grudnia 1998 roku w Cavalese, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu giganta^[6]. W następnym roku startowała także na juniorskich i seniorskich mistrzostwach Włoch, zaś na początku 2000 roku rozpoczęła występy w Pucharze Europy^[7][8][9].

20 grudnia 2000 roku miał miejsce jej debiut w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Sestriere zawodach sezonu 2000/2001 nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu slalomu^[10]. W następnym roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Verbier, w których zajęła 28. miejsce w zjeździe i 30. w supergigancie, a także nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu giganta i drugiego przejazdu slalomu^[11]. Na rozgrywanych w 2002 roku mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio, ostatnim tego typu wydarzeniu w jej karierze zajęła 10. miejsce w slalomie (ex aequo ze swoją rodaczką Giorgią Lorenz), 12. w supergigancie i 14. w zjeździe, zaś slalomu giganta nie ukończyła w pierwszej rundzie^[11]. 29 listopada 2002 roku zdobyła swoje pierwsze punkty w Pucharze Świata, kiedy na przeprowadzonych w Aspen zawodach sezonu 2002/2003 zajęła 30. miejsce w supergigancie^[10].

W 2003 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Sankt Moritz, na których była siódma w slalomie gigancie i piętnasta w slalomie^[1]. 28 listopada 2004 roku po raz pierwszy w karierze stanęła na podium Pucharu Świata, kiedy to podczas rozgrywanych w Aspen zawodów sezonu 2003/2004 zajęła 2. miejsce w slalomie - wyprzedziła ją tylko Finka Tanja Poutiainen, natomiast tuż za nią uplasowała się Amerykanka Kristina Koznick^[12]. W 2006 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Turynie, na których nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu giganta, z kolei w slalomie była dziewiętnasta^[13]. Na zorganizowanych rok później mistrzostwach świata w Åre zajęła 11. miejsce w slalomie gigancie i 20. w slalomie^[1]. W 2008 roku zajęła 3. miejsce w klasyfikacji slalomu giganta Pucharu Świata za sezon 2007/2008, plasując się za swoją rodaczką Denise Karbon i pochodzącą z Austrii Elisabeth Görgl^[14]. W następnym roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Val d’Isère, w których nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu giganta, a także została zdyskwalifikowana w drugim przejeździe slalomu^[15].

W 2010 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, które przyniosły jej 11. miejsce w slalomie i 17. w slalomie gigancie^[16]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen była szósta w obu tych konkurencjach, z kolei mistrzostwach świata w Schladming z 2013 roku zakończyła z 11. miejscem w slalomie gigancie i 25. w slalomie^[15]. Na kolejnych mistrzostwach świata, przeprowadzonych w 2015 roku w Vail/Beaver Creek zajęła 20. miejsce w slalomie gigancie, a także nie ukończyła drugiego przejazdu slalomu. Nieukończony przejazd slalomu (tym razem pierwszy) przydarzył jej się też w 2017 roku na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, na których zajęła również 6. miejsce w slalomie gigancie^[15].

W 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których zajęła 8. miejsce w slalomie gigancie i 23. w slalomie^[17]. 17 marca tego roku ogłosiła zakończenie kariery^[18].

• Manuela Mölgg na stronie FIS (ang.)
• Manuela Mölgg na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-27)]. (ang.)
• Manuela Mölgg na Ski-DB.com (ang.)