Ludwik II Jąkała

Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ludwik II Jąkała, franc. Louis le Bègue (ur. 1 listopada 846, zm. 10 kwietnia 879 w Compiègne) – od 877 r. król zachodniofrankijski, syn Karola II Łysego (823-877), z dynastii Karolingów francuskich, oraz Ermentrudy, córki Odona I, hrabiego Orleanu.

Ludwik II Jąkała

Król Franków Zachodnich
Okres	od 5/6 października 877 do 10 kwietnia 879
Koronacja	8 grudnia 877 7 września 878
Poprzednik	Karol II Łysy
Następca	Ludwik III i Karloman II
Król Akwitanii
Okres	od 866 do 879
Poprzednik	Karol Dziecię
Następca	Karloman
Król Dolnej Burgundii
Okres	od 877 do 879
Poprzednik	Karol III
Następca	Boso
Król Prowansji
Okres	od 877 do 879
Poprzednik	Karol z Prowansji
Następca	Boso
Dane biograficzne
Dynastia	Karolingowie
Data urodzenia	1 listopada 846
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 879 Compiègne
Ojciec	Karol II Łysy
Matka	Ermentruda Orleańska
Żona	Ansgarda Burgundzka
Dzieci	Ludwik III (król zachodniofrankijski) Karloman (król zachodniofrankijski) Karol III Prostak
Multimedia w Wikimedia Commons

W 856 został ogłoszony królem Neustrii, a w 867 r., po śmierci swojego młodszego brata Karola Dziecię, został królem Akwitanii^{[1] [2]}. Po śmierci ojca w 877 r. objął rządy w całym królestwie zachodniofrankijskim. 8 grudnia 877 r. został koronowany w Reims przez tamtejszego arcybiskupa Hincmara. Powtórna koronacja odbyła się 7 września 878 r. Ludwika koronował papież Jan VIII, który przybył do Francji na synod kościelny. Uroczystości odbyły się w Troyes. Papież zaoferował Ludwikowi koronę cesarską, ale ten odmówił.

Ludwik był słabego zdrowia i przeżył ojca tylko o 2 lata. W okresie jego panowania role i możliwości władzy królewskiej w kraju nieustannie malały, wzrastała natomiast odrębność księstw i hrabstw: Akwitanii, Gaskonii, Tuluzy, Burgundii, Owernii, Normandii, Bretanii, Flandrii i innych, oraz rosła potęga wielkich baronów. Nie odgrywał aktywnej roli na scenie międzynarodowej. Kronikarze opisywali go jako prostego i miłego człowieka, miłującego pokój, religię i sprawiedliwość.

Ludwik był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się w marcu 862 r. z Ansgardą (zm. 2 listopada po 879), córką hrabiego Harduina. Ślub odbył się potajemnie i wbrew woli ojca Ludwika, który też rychło wyjednał u papieża unieważnienie małżeństwa. Ludwik i Ansgarda mieli razem dwóch synów i dwie córki:

• Hildegarda (864 – ?)
• Gizela (865 – 884), żona Roberta, hrabiego Troyes
• Ludwik III (ok. 865 – 5 sierpnia 882), król Franków Zachodnich
• Karloman II (ok. 866 – 12 grudnia 884), król Franków Zachodnich

Drugą żoną Ludwika była Adelajda z Paryża (850/853 – 10 listopada 901), córkę Adalarda, hrabiego Paryża. Małżeństwo to nie było udane i Ludwik starał się, bezskutecznie, o rozwiązanie tego małżeństwa z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa (babka Adelajdy była nieślubną córką Ludwika I Pobożnego, dziadka Ludwika II, lub Karola Wielkiego, jego pradziadka). Podczas powtórnej koronacji królewskiej w 878 r. Ludwik odmówił zgody na koronację Adelajdy. Ludwik i Adelajda mieli razem syna i córkę:

• Ermentruda (875 – 914), żona Wernera z Ivrei
• Karol III Prostak (17 września 879 – 7 października 929), król Franków Zachodnich

W 879 r. Ludwik wyruszył na wyprawę wojenną przeciwko wikingom. Podczas marszu na północ poczuł się źle i zmarł w Compiègne 10 kwietnia 879 r. Po jego śmierci państwo zostało podzielone między jego dwóch synów - Ludwika III i Karlomana II.