Lotar

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Lotar”. Zobacz też: inne znaczenia terminu Lotar.

Lotar określany jako Lotar III, lub Lotar IV (ur. w 941^[1], zm. 2 marca 986^[1]) – król zachodniofrankijski w latach 954-986, syn Ludwika IV Zamorskiego, z dynastii Karolingów francuskich.

Lotar

XII-wieczne popiersie Lotara, muzeum w Reims
Król Franków Zachodnich
Okres	od 954 do 986
Poprzednik	Ludwik IV Zamorski
Następca	Ludwik V Gnuśny
Dane biograficzne
Dynastia	Karolingowie
Data urodzenia	941
Data śmierci	2 marca 986
Ojciec	Ludwik IV Zamorski
Matka	Gerberga Saska
Żona	Emma
Dzieci	Ludwik V Gnuśny Arnulf
Multimedia w Wikimedia Commons

Za panowania Lotara ustały groźne najazdy Węgrów na zachodnie i południowe prowincje królestwa zachodniofrankijskiego. Główną tego przyczyną była wielka klęska jaką ponieśli Węgrzy w 955 roku w bitwie na Lechowym Polu z rąk cesarza rzymskiego Ottona I. Węgrzy zrezygnowali wówczas ze swych wypraw łupieżczych, przeszli na osiadły tryb życia i przyjęli wiarę chrześcijańską.

Południowej Francji przestali zagrażać Saraceni po klęskach, jakie zadał im w 973 roku książę Awinionu, Wilhelm.

W 966 roku poślubił Emmę, córkę Lotara II z Arles, króla Italii, z którą miał synów Ludwika i Eudesa (lub Ottona)^[1]. Miał również nieślubnego syna Arnulfa, który został arcybiskupem Reims^[2].

Po Lotarze królem zachodniofrankijskim został jego syn Ludwik V Gnuśny