Lir włoski

Lir po raz pierwszy pojawił się w średniowieczu. Podobnie jak funt szterling, reprezentował wartość jednego funta srebra, który był wart 20 solidów lub 240 denarów. W Królestwie Włoch, utworzonym przez Napoleona I był on walutą obowiązującą na terenie kraju. Dzielił się na 20 soldi lub 100 centesimo.

Po zjednoczeniu Włoch w 1861 lir stał się obowiązującą walutą na terenie całego kraju. Zastąpił on m.in. florena lombardzko-weneckiego, piastrę sycylijską, lirę parmeńską. W 1865 lir stał się częścią Łacińskiego Związku Monetarnego, wraz z frankiem francuskim, frankiem belgijskim i frankiem szwajcarskim.

Lir obowiązywał na terenie Włoch formalnie do 1999, choć faktycznie wyszedł z obiegu w 2002. 1 marca 2003 odsłonięto Pomnik Lira, jedyny tego typu monument w strefie euro.

Z lirem włoskim były powiązane dwie waluty. Lir watykański na mocy konkordatu był powiązany z lirem włoskim. Jednocześnie lir włoski był legalną walutą na terenie Watykanu. Część monet watykańskich była bita we Włoszech. Można było nimi płacić zarówno we Włoszech, jak i w San Marino.

Lir sanmaryński, podobnie jak lir watykański, również był powiązany z lirem włoskim. Na terenie San Marino można było płacić lirami, podobnie jak częścią monet San Marino bitych we Włoszech.

Obie waluty zostały zastąpione przez euro.

Zobacz hasło lir w Wikisłowniku

• Numismatica Italiana