Kwas piorunowy
związek chemiczny
Kwas piorunowy (kwas fulminowy), HCNO – nieorganiczny związek chemiczny, izomer kwasu cyjanowego (HOCN) i izocyjanowego (HNCO). Istnieje tylko w wodnym roztworze. Jest reaktywny, ulega addycji i polimeryzacji[1].
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny |
HCNO | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
H-C≡N→O | ||||||||||||
Masa molowa |
43,03 g/mol | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||
PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||
Podobne związki |
Został odkryty w 1824 roku przez Justusa von Liebiga. Jego mezomeryczna struktura została odkryta po wieloletnich badaniach w roku 1960[2]. Kwas piorunowy jest najprostszym przedstawicielem jednej z grup 1,3-dipoli zwanych N-tlenkami nitryli[3].
Kwas piorunowy i jego sole – pioruniany, np. piorunian rtęci, stosowane są jako detonatory innych materiałów wybuchowych.
Przypisy
edytuj- ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 214, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ Frederick Kurzer. Fulminic Acid in the History of Organic Chemistry. „J. Chem. Educ.”. 77 (7), s. 851–857, 2000. DOI: 10.1021/ed077p851.
- ↑ K.B. Torssell, Nitrile Oxides, Nitrones, and Nitronates in Organic Synthesis, WIley-VCH, Weinheim 1988.