Karol Miller

 

Był synem Karola i Marianny z Gryczmańskich. Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Rafała Hadziewicza i Marcina Zaleskiego. W 1862 roku za kompozycję „Leszek Biały i Goworek”, otrzymał złoty medal, patent malarza XIV rangi i trzyletnie stypendium w Rzymie. Po powrocie z Włoch artysta otworzył pracownię przy ul. Miodowej 3 w Warszawie. W tym czasie powstały m.in. rysunki dla tygodnika „Kłosy”: „Widoki Rzymu”, „Monterella, Klasztor w okolicach Rzymu”, „Widoki Szczawnicy”. W swojej pracowni malarz ponadto stworzył cykl portretowych litografii ukazujących m.in.: Karola Estreichera, Tadeusza Korzona, Zygmunta Glogera, Helenę Modrzejewską, Wincentego Rapackiego, Salomeę Palińską-Kenigową. W 1876 roku Karol Miller uczestniczył w międzynarodowej wystawie w Filadelfii. Zmarł 24 grudnia 1920 r. w Warszawie^[1][2].