Kamera filmowa

Pierwszą na świecie kamerę opatentował w Anglii Francuz Louis Le Prince w 1888. Pierwszą ręczną kamerę filmową, która była równocześnie pierwszą na świecie kamerą o napędzie automatycznym, skonstruował w 1908 roku polski wynalazca oraz konstruktor Kazimierz Prószyński^[1]. Jego wynalazek nosił nazwę aeroskop i stosowany był przez profesjonalnych reporterów w latach 1911–1935.

Profesjonalne kamery potrafią filmować z różnymi prędkościami (np. od 1 do 170 klatek na sekundę), zarówno "w przód", jak i "w tył". Filmowanie z inną, niż standardowe 24 klatki na sekundę, prędkością pozwala sterować dynamiką obrazu. Daje to znakomite efekty, zwłaszcza w filmach akcji (tego typu efekty wykorzystywał Sławomir Idziak przy kręceniu zdjęć do Helikoptera w ogniu).

Obecnie, w profesjonalnych produkcjach stosuje się zazwyczaj kamery filmowe wykorzystujące taśmy filmowe 35 mm. Kamer filmowych nie należy mylić z mniej skomplikowanymi kamerami telewizyjnymi, używanymi między innymi do nagrywania materiałów dla wiadomości telewizyjnych. Cechą charakterystyczną profesjonalnych kamer jest, czasem dość dużych rozmiarów, zasobnik na taśmę filmową.

Ze względu na olbrzymie koszty zakupu kamery, producenci często decydują się na używanie wypożyczonej kamery. Dzienne koszty wynajmu przedstawionej na zdjęciu kamery Arriflex 435ES wraz z zestawem akcesoriów sięgają około dziesięciu tysięcy dolarów amerykańskich^[2]. Natomiast koszty zakupu nowej kamery (bez obiektywu i innych akcesoriów; dane na rok 2013) – od 120 tysięcy do 480 tysięcy euro i więcej^[3].

• Cinerama
• IMAX
• kamera wideo
• kamera telewizyjna