Jordi Arrese

Kariera zawodowa Arrese przypadła na lata 1982–1996.

W listopadzie 1991 roku zajmował najwyższą pozycję w rankingu światowym w karierze – 23.; w rankingu deblowym najwyżej był u schyłku kariery, na pozycji nr 62. w sierpniu 1995 roku. Wygrał łącznie 6 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej i 4 w grze podwójnej. Specjalizował się w grze z głębi kortu, jego ulubioną nawierzchnią było podłoże ziemne.

W 1986 roku był w półfinale turnieju w Nicei. W 1987 roku w drodze do 3 rundy w wielkoszlemowym French Open wyeliminował czołowego gracza amerykańskiego, Brada Gilberta. W 1988 roku dotarł do półfinału prestiżowego turnieju w Hamburgu, rok później był w półfinale w Rzymie oraz po raz pierwszy w finale, w Madrycie. W lutym 1989 roku debiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa w meczu (zwycięskim) z Meksykiem. Arrese wygrał jeden mecz w grze pojedynczej oraz jeden przegrał.

W 1990 roku Hiszpan wygrał pierwsze turnieje ATP World Tour – w San Remo i Pradze. Także dwa turnieje wygrał w kolejnym sezonie (Madryt i brazylijskie Búzios). Trzy dalsze finały – Genua, Hilversum i Ateny – zapewniły mu najwyższe miejsce w karierze w rankingu światowym.

W sezonie 1992 Arrese odniósł jeden z największych sukcesów w karierze. Dotarł do finału gry pojedynczej na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W ostatnim meczu turnieju nie sprostał Szwajcarowi Marcowi Rossetowi przegrywając 6:7, 4:6, 6:3, 6:4, 6:8. W tym samym sezonie wygrał piąty turniej w karierze – w Atenach – oraz dotarł do finału w Hilversum. Po raz drugi i ostatni wystąpił także w reprezentacji w Pucharze Davisa – zdobył punkt w pojedynku o pozostanie w grupie światowej przeciwko Izraelowi.

W 1993 roku Hiszpan ponownie triumfował w Atenach. W kolejnych latach nie odnosił już większych sukcesów w grze pojedynczej, docierając nadal najdalej do ćwierćfinałów i półfinałów turniejów.

Nie zerwał kontaktów z tenisem po zakończeniu kariery, od 2003 roku był kapitanem reprezentacji w Pucharze Davisa. W 2004 roku poprowadził zespół do zdobycia trofeum, ale rok później, po znacznie mniej udanym sezonie (Hiszpanie przegrali w 1 rundzie kolejnej edycji rozgrywek, a dalsze prawo gry w grupie światowej uzyskali dopiero po zwycięskich barażach z Włochami) został zwolniony z funkcji kapitana przez krajową federację.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	17 września 1989	Madryt	Ceglana	Martín Jaite	3:6, 2:6
Zwycięzca	1.	5 sierpnia 1990	San Remo	Ceglana	Juan Aguilera	6:2, 6:2
Zwycięzca	2.	12 sierpnia 1990	Praga	Ceglana	Nicklas Kulti	7:6, 7:6
Zwycięzca	3.	5 maja 1991	Madryt	Ceglana	Marcelo Filippini	6:2, 6:4
Finalista	2.	23 czerwca 1991	Genua	Ceglana	Carl-Uwe Steeb	3:6, 4:6
Finalista	3.	28 lipca 1991	Hilversum	Ceglana	Magnus Gustafsson	7:5, 6:7(2), 6:2, 1:6, 0:6
Finalista	4.	6 października 1991	Ateny	Ceglana	Sergi Bruguera	5:7, 3:6
Zwycięzca	4.	3 listopada 1991	Búzios	Ceglana	Jaime Oncins	1:6, 6:4, 6:0
Finalista	5.	26 lipca 1992	Hilversum	Ceglana	Karel Nováček	2:6, 3:6, 6:2, 5:7
Finalista	6.	8 sierpnia 1992	Barcelona	Ceglana	Marc Rosset	6:7, 4:6, 6:3, 6:4, 6:8
Zwycięzca	5.	11 października 1992	Ateny	Ceglana	Sergi Bruguera	7:5, 3:0 krecz
Zwycięzca	6.	10 października 1993	Ateny	Ceglana	Alberto Berasategui	6:4, 3:6, 6:3

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	16 czerwca 1985	Bolonia	Ceglana	Alberto Tous	Paolo Canè   Simone Colombo	5:7, 4:6
Zwycięzca	1.	13 lipca 1986	Bordeaux	Ceglana	David de Miguel	Ronald Agénor   Mansur Bahrami	7:5, 6:4
Zwycięzca	2.	13 sierpnia 1989	Praga	Ceglana	Horst Skoff	Petr Korda   Tomáš Šmíd	6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	4 sierpnia 1991	San Marino	Ceglana	Carlos Costa	Christian Miniussi   Diego Pérez	6:3, 3:6, 6:3
Finalista	2.	29 sierpnia 1993	Umag	Ceglana	Francisco Roig	Filip Dewulf   Tom Vanhoudt	4:6, 5:7
Finalista	3.	14 sierpnia 1994	San Marino	Ceglana	Renzo Furlan	Neil Broad   Greg Van Emburgh	4:6, 5:7
Finalista	4.	18 września 1994	Bukareszt	Ceglana	José Antonio Conde	Wayne Arthurs   Simon Youl	4:6, 4:6
Finalista	5.	18 czerwca 1995	Oporto	Ceglana	Àlex Corretja	Tomás Carbonell   Francisco Roig	3:6, 6:7
Finalista	6.	6 sierpnia 1995	Kitzbühel	Ceglana	Wayne Arthurs	Francisco Montana   Greg Van Emburgh	7:6, 3:6, 6:7
Zwycięzca	4.	13 sierpnia 1995	San Marino	Ceglana	Andrew Kratzmann	Pablo Albano   Federico Mordegan	7:6, 3:6, 6:2

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-08]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-08]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-08]  (ang.).
• Jordi Arrese Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)]. (ang.).