John Belushi

 

Belushi urodził się w USA jako syn Adama Belushiego, imigranta albańskiego pochodzącego z albańskiej wsi Qytezë, którą opuścił w wieku 15 lat, oraz Agnes. Dorastał w Wheaton w stanie Illinois, nieopodal Chicago. Występował w drużynie futbolu amerykańskiego Uniwersytetu Wisconsin-Whitewater, którego był studentem, oraz college'u DuPage. Podczas studiów poznał swą przyszłą żonę Judy, z którą pozostał do końca życia. Młodszy brat Johna, James Belushi (ur. 1954), również odnosił sukcesy jako komik i aktor.

Pierwszym dużym osiągnięciem Belushiego były występy w grupie komediowej The Second City w 1971 roku. Dzięki swej kreacji, w której sparodiował piosenkarza Joe Cockera, został zauważony przez magazyn satyryczny National Lampoon i wystąpił w przedstawieniu Lemmings w roku 1972 u boku Chevy’ego Chase’a.

W latach 1973–1975 magazyn National Lampoon był producentem programu radiowego The Radio Hour, półgodzinnego programu satyrycznego, retransmitowanego przez ok. 600 stacji radiowych w USA. Po rezygnacji dyrektora tego programu, Michaela O’Donoghue’a w 1974, Belushi przejął jego funkcję, pełniąc ją aż do zaprzestania produkcji. Innymi znanymi komikami uczestniczącymi w tym programie byli Gilda Radner, Bill Murray, Brian Doyle-Murray oraz Chevy Chase. W tym okresie Belushi poślubił Judy Jacklin.

Belushi zyskał sławę w USA pracą w programie Saturday Night Live, do którego dołączył w 1975 roku. Pomiędzy nagraniami dla tego programu wziął udział w filmie Menażeria Johna Landisa. Zakończył współpracę z Saturday Night Live w 1979, by poświęcić się karierze filmowej. Belushi był w swej karierze producentem czterech filmów, z których trzy: 1941, Neighbors, i najbardziej znany – Blues Brothers – współtworzył z kolegą ze studiów, Danem Aykroydem.

W chwili śmierci Belushi był w trakcie tworzenia kilku projektów filmowych, w tym Noble Rot, adaptacji scenariusza twórcy The Mary Tyler Moore Show, scenarzysty i producenta Jaya Sandricha. Belushi pracował ze swym kolegą z zespołu Saturday Night Live, Donem Novello, nad adaptacją scenariusza. Dodatkowo rozważał przyjęcie głównej roli w filmie The Joy Of Sex. Projekty te zostały porzucone po śmierci Belushiego.

Postaci Dr. Petera Venkmana w Ghostbusters oraz Emmetta Fitz-Hume’a w Szpiedzy tacy jak my były pisane z myślą właśnie o Belushim^[2].

Belushiego znaleziono martwego 5 marca 1982 w pokoju hotelowym w Chateau Marmont na Sunset Boulevard w Los Angeles. Przyczyną śmierci był tzw. speedball – mieszanka kokainy i heroiny^[3]. Skłonności Belushiego do takich substancji były znane już wcześniej. W wieczór poprzedzający jego śmierć towarzyszyli mu Robin Williams i Robert De Niro, którzy opuścili go, zostawiając w towarzystwie kilku osób, m.in. Cathy Smith^[4]. Śmierć Belushiego była przedmiotem dochodzenia z udziałem patologa dr Michaela Badena. Oficjalnie zakwalifikowano ją jako wynik przedawkowania narkotyków^[5].

Śledztwo wznowiono dwa miesiące później, gdy Cathy Smith, znajoma Belushiego, wyznała w wywiadzie dla tygodnika „National Enquirer”, że to ona towarzyszyła aktorowi w wieczór jego śmierci i podała mu śmiertelną dawkę narkotyków. Została aresztowana pod zarzutem popełnienia morderstwa pierwszego stopnia, następnie zmieniono kwalifikację prawną na nieumyślne spowodowanie śmierci i skazano ją na 15 miesięcy więzienia^[6][7].

Życie Belushiego opisał Bob Woodward w biografii z 1985: Wired: The Short Life and Fast Times of John Belushi. Wielu przyjaciół i współpracowników Johna Belushiego, w tym jego żona Judy, Dan Aykroyd oraz James Belushi, zgodziło się udzielić wywiadów Woodwardowi na potrzeby tej biografii^[8].

John Belushi został pochowany na cmentarzu Abel's Hill Martha's Vineyard w Chilmark w stanie Massachusetts. Na nagrobku umieszczono inskrypcję: „I May Be Gone, But Rock And Roll Lives On” („Może i odszedłem, lecz rock and roll żyje nadal”)^[9].

O śmierci Belushiego traktują utwory zespołu Grateful Dead („West L.A. Fadeaway”). Lady Pank („John Belushi”), Anthrax („Efilnikufesin (N.F.L)”).

Wdowa po Johnie Belushim, Judy, wyszła ponownie za mąż i przybrała nazwisko Judy Belushi-Pisano. Jej biografia pierwszego męża stworzona we współpracy z Tannerem Colbym, Belushi: A Biography (2005), jest kolekcją wywiadów z Johnem oraz jego zdjęć^[10].

• Tarzoon: Shame of the Jungle (1975) (głos) (1979 w wersji z dubbingiem na rynek amerykański)
• Menażeria (1978)
• The Rutles: All You Need Is Cash (1978)
• Goin' South (1978)
• Old Boyfriends (1979)
• 1941 (1979)
• Blues Brothers (1980)
• Continental Divide (1981)
• Neighbors (1981)

• John Belushi w bazie IMDb (ang.)
• John Belushi w bazie Filmweb
• Grób Johna Belushi