Jean d’Ormesson
pisarz francuski
Jean d’Ormesson, właśc. Jean Bruno Wladimir François-de-Paule Lefèvre d’Ormesson (ur. 16 czerwca 1925 w Paryżu, zm. 5 grudnia 2017[1] w Neuilly-sur-Seine) – francuski pisarz i dziennikarz, członek Akademii Francuskiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, dziennikarz |
| |
| Odznaczenia | |
        
| |
Jean d’Ormesson był synem André d’Ormessona, ambasadora Francji. Całą młodość spędził w Bawarii.
Absolwent École normale supérieure, z wykształcenia filozof, pełnił funkcję sekretarza generalnego Międzynarodowej Rady Filozofii i Nauk Humanistycznych przy UNESCO i dyrektora dziennika Figaro.
Akademia Francuska
edytujJean d’Ormesson został wybrany do Akademii Francuskiej w dniu 18 października 1973, na fotel nr 12 opróżniony po śmierci Jules’a Romains, zmarłego 14 sierpnia 1972.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja, 2014)[2]
- Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 2002)[2][3]
- Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja, 1993)[3]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 1988)[4]
- Oficer Orderu Zasługi (Francja)[5]
- Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)[5]
- Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)[5]
- Komandor Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1988)[6]
Publikacje
edytuj- l’Amour est un plaisir (1956)
- Du côté de chez Jean (1959)
- Un amour pour rien (1960)
- Au revoir et merci (1966)
- les Illusions de la mer (1968)
- la Gloire de l'Empire (1971, nagroda Académie française za powieść 1971); Chwała Cesarstwa (1975)
- Au plaisir de Dieu (1974), My, z łaski Boga (1995)
- le Vagabond qui passe sous une ombrelle trouée (1978)
- Dieu, sa vie, son œuvre (1981)
- Mon dernier rêve sera pour vous (1982)
- Jean qui grogne et Jean qui rit (1984)
- le Vent du soir (1985), Wieczorny wiatr (1999)
- Tous les hommes en sont fous (1985), Mężczyźni za nią szaleją (2000)
- le Bonheur à San Miniato (1987), Szczęście w San Miniato (2000)
- Album Chateaubriand (1988)
- Garçon de quoi écrire (wspólnie z François Sudreau, 1989)
- Histoire du juif errant (1991), Historia Żyda Wiecznego Tułacza (1994)
- Tant que vous penserez à moi (rozmowa z Emmanuelem Berlem, 1992)
- la Douane de mer (1994) Dogana di mare (1998)
- Presque rien sur presque tout (1995)
- Casimir mène la grande vie (1997). Pyszne życie Kazimierza (2000)
- Une autre histoire de la littérature française (tom I – 1997 i tom II – 1998)
- le Rapport Gabriel (1999), Raport Gabriela (2000)
- Voyez comme on danse (2001)
- C'était bien (2003)
- Et toi, mon cœur, pourquoi bats-tu ? (2003)
- Une fête en larmes (2005)
- C'est une chose étrange à la fin que le monde (2010), Traktat o szczęściu (2011)
Przypisy
edytuj- ↑ Jean-Marc Aubert: EXCLUSIF. Jean d’Ormesson est décédé à l’âge de 92 ans. Metropolitain, 5 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-05)]. (fr.).
- ↑ a b Décret du 11 juillet 2014 portant élévation aux dignités de grand'croix et de grand officier, www.legifrance.gouv.fr
- ↑ a b Décret du 12 juillet 2002 portant élévation aux dignités de grand'croix et de grand officier, www.legifrance.gouv.fr
- ↑ Décret du 13 juillet 1993 portant promotion, www.legifrance.gouv.fr
- ↑ a b c Biographie Jean d'Ormesson, www.whoswho.fr
- ↑ Diário Oficial da União (DOU) de 3 de Outubro de 1988, www.jusbrasil.com.br
Linki zewnętrzne
edytuj- Fiches consacrées à Jean d’Ormesson sur le site de l'Académie française. academie-francaise.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)].
- Biographie, bibliographie détaillée et nombreuses citations de Jean d’Ormesson
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 0000000120960808
- VIAF: 49229768
- LCCN: n50002176
- GND: 118941178
- LIBRIS: zw9cgrsh45ksbw3
- BnF: 11918207z
- SUDOC: 027053636
- SBN: CFIV039296
- NLA: 35401244
- NKC: jn20011018892
- BNE: XX953044
- NTA: 073618535
- BIBSYS: 90150548
- Open Library: OL253850A
- PLWABN: 9810699888005606
- NUKAT: n95001646
- J9U: 987007302888505171
- PTBNP: 39805
- LNB: 000030555
- CONOR: 60840291
- ΕΒΕ: 76953
- KRNLK: KAC200811065