Jean Mouton

Od 1477 roku pełnił funkcję nauczyciela religii i śpiewaka przy kolegiacie Notre-Dame w Nesle, od 1483 roku był jej kapelmistrzem^[1][2][3]. W 1500 roku odnotowany został jako kierownik chóru chłopięcego przy katedrze w Amiens^[1][2]. W 1501 roku pełnił analogiczną funkcję przy kolegiacie St André w Grenoble^[1][2]. Od 1502 roku przebywał na dworze królowej Anny Bretońskiej, dzięki jej wstawiennictwu w 1510 roku otrzymał beneficjum z kanonii w Grenoble^[1][2]. Pełnił urząd nadwornego kompozytora Ludwika XII i Franciszka I^[1][2]. Skomponował motet dla uczczenia elekcji papieskiej Leona X (1513)^[1], który nadał mu tytuł notariusza apostolskiego^[1][2][3]. Pod koniec życia otrzymał beneficjum z kolegiaty w Saint-Quentin, gdzie został pochowany^[1]. Jego uczniem był Adrian Willaert^[1][2][3].

Był autorem 15 mszy, około 20 chansons, kilku magnifikatów, ponad 100 motetów^[3]. Zbiór jego mszy wydał drukiem Ottaviano Petrucci w 1515 roku, motety wydali po śmierci kompozytora w 1555 roku Le Roy i Ballard^[3]. Twórczość Moutona porównywana jest z twórczością Josquina des Prés^[1][2]. Jego utwory cechują się kunsztownym opanowaniem techniki kontrapunktycznej^[1][3]. W motetach nie opartych na chorale stosował powtórzenia odcinków, z przekształceniami wariacyjnymi lub bez nich^[1]. W mszach jako cantus firmus wykorzystywał parafrazowaną melodię chorałową lub czerpaną z jednego głównego utworu polifonicznego^[1]. W części mszy wprowadzał kontrast obsady, zmniejszając liczbę głosów w poszczególnych odcinkach kolejnych części do 3 i 2 i zwiększając ją do 5 i 6 w Agnus III^[1].

• Jean Mouton – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project