Jakub z Korzkwi
Jakub z Korzkwi herbu Syrokomla[1], znany również jako Jakub z Kurdwanowa[2] (ur. ok. 1350, zm. 27 maja 1425) – polski biskup rzymskokatolicki.
| biskup | ||
| ||
| Data urodzenia |
ok. 1350 | |
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Miejsce pochówku |
bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku | |
| Biskup płocki | ||
| Okres sprawowania |
1396-1425 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Sakra biskupia |
31 lipca 1396 | |
Życiorys
edytujJego rodzicami byli Florian i Katarzyna. Od najmłodszych lat przeznaczony był do stanu duchownego. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie otrzymał doktorat z prawa. Od 1386 roku był audytorem Roty w kurii papieskiej. 31 lipca 1396 roku został powołany przez papieża na biskupstwo płockie, mimo to dopiero na początku 1398 roku znalazł się w Płocku. Od razu natrafił na wrogość książąt mazowieckich i kapituły.
W ciąg trzydziestoletnich rządów prowadził synody diecezjalne, które przyniosły mu wielką sławę. Zredagował kodyfikację prawa. Uznał oficjalnie Matkę Bożą za patronkę Kościoła płockiego. Uczestniczył, wraz z innymi polskimi biskupami, w Soborze w Konstancji (1414-1418). Następnie wpłynął na statuty wieluńsko-kaliskie z 1420 roku. Nie popierał Krzyżaków o czym świadczy kazanie wygłoszone 2 czerwca 1410 roku przed bitwą grunwaldzką. Był sygnatariuszem aktu Unii horodelskiej 1413 roku[1]. Śmiało świadczył przeciwko krzyżakom na Soborze w Konstancji. Brał udział w zjeździe wrocławskim (1420). Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju czerwińskiego w 1422 roku[3]. Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku[4].
Siedemdziesięcioletniego biskupa Jakuba chciano przenieść do spokojniejszej i bogatszej diecezji wrocławskiej, ale w 1424 roku książęta mazowieccy zadecydowali o jego powrocie do płockiej diecezji. Po powrocie biskup był już tak słaby, że nie mógł uczestniczyć w synodzie w Łęczycy (1425). Zmarł 27 maja 1425 roku w Płocku. Pochowany został w katedrze płockiej.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Statuta, Prawa Y Constitucie Koronne Łacinskie Y Polskie z Statutow Łaskiego Y Herborta Y Z Constituciy Koronnych Zebrane, Kraków 1600, s. 749.
- ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VII, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1926, s. 219.
- ↑ Jus polonicum, codicibus veteribus manuscriptis et editionibus quibusque collatis / edidit Joannes Vincentius Bandtkie, Warszawa 1831, s. 223.
- ↑ Maciej Dogiel, Codex Diplomaticus Regni Poloniae Et Magni Ducatus Litvaniae : In Quo Pacta, Foedera, Tractatus Pacis, Mutuae Amicitiae, Subsidiorum, Induciarum, Commerciorum Nec Non Conventiones [...] Aliaque Omnis Generis Publico Nomine Actorum, Et Gestorum Monumenta. T. 4, In Quo Totius Prussiae Res Continentur, Wilno 1764, s. 114.
Bibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Anna Salina: Cztery dokumenty w sporze księcia Janusza Starszego z biskupem płockim Jakubem z Kurdwanowa. "Studia Źródłoznawcze". T. 47. 2009.