[go: up one dir, main page]

Jacco Eltingh

tenisista holenderski

Jacco Folkert Eltingh (ur. 29 sierpnia 1970 w Heerde) – holenderski tenisista, lider rankingu deblowego, zwycięzca 6 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).

Jacco Eltingh
ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1970
Heerde

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

1998

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

19 (6 lutego 1995)

Australian Open

QF (1995)

Roland Garros

4R (1994)

Wimbledon

QF (1995)

US Open

2R (1993, 1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

44

Najwyżej w rankingu

1 (16 stycznia 1995)

Australian Open

W (1994, 1998)

Roland Garros

W (1995, 1998)

Wimbledon

W (1998)

US Open

W (1994)

Kariera tenisowa

edytuj

Występy w gronie profesjonalistów rozpoczął w roku 1988, a zakończył w 1998 roku[1].

W grze pojedynczej wygrał cztery turnieje kategorii ATP World Tour. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł na Wimbledonie 1995, osiągając ćwierćfinał, w którym przegrał z Andre Agassim.

W grze podwójnej doszedł do 60 finałów rozgrywek ATP World Tour, z czego 44 wygrał. Triumfował we wszystkich turniejach wielkoszlemowych, dwukrotnie w Australian Open i French Open i raz na Wimbledonie i US Open. Dwa razy był również najlepszy w zawodach Tennis Masters Cup. Swoje największe sukcesy odnosił głównie w parze z Paulem Haarhuisem.

Eltingh startował także w grze mieszanej, zostając finalistą Wimbledonu 1992 razem z Miriam Oremans.

W latach 1992–1998 Eltingh występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Grał w kadrze głównie jako deblista, ale zaliczył również sześć pojedynków singlowych. Łączny bilans występów Holendra w Pucharze Davisa wynosi 10 zwycięstw i 6 porażek.

Eltingh, razem z Haarhuisem, uczestniczył również w igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku. Holendrzy przegrali w półfinale z parą Todd WoodbridgeMark Woodforde, a w meczu o trzecie miejsce nie sprostali Niemcom Davidowi Prinosilowi i Marcowi-Kevinowi Goellnerowi[2].

W rankingu gry pojedynczej Eltingh najwyżej był na 19. miejscu (6 lutego 1995), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (16 stycznia 1995). Łącznie na szczycie listy deblowej znajdował się przez 63 tygodnie.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 21 czerwca 1992 Manchester Trawiasta Stany Zjednoczone  MaliVai Washington 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 2 maja 1993 Atlanta Ceglana Stany Zjednoczone  Bryan Shelton 7:6(1), 6:2
Zwycięzca 3. 28 sierpnia 1994 Schenectady Twarda Stany Zjednoczone  Chuck Adams 6:3, 6:4
Zwycięzca 4. 2 października 1994 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Rosja  Andriej Olchowski 7:6(1), 2:6, 6:4

Gra mieszana (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 5 lipca 1992 Wimbledon, Londyn Trawiasta Holandia  Miriam Oremans Łotwa  Łarysa Sawczenko-Neiland
Czechosłowacja  Cyril Suk
6:7(2), 2:6

Gra podwójna (44–16)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 29 września 1991 Palermo Ceglana Holandia  Tom Kempers Hiszpania  Emilio Sánchez
Hiszpania  Javier Sánchez
3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca 2. 6 października 1991 Ateny Ceglana Holandia  Mark Koevermans Holandia  Menno Oosting
Finlandia  Olli Rahnasto
5:7, 7:6, 7:5
Zwycięzca 3. 27 października 1991 Guarujá Twarda Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Bret Garnett
Stany Zjednoczone  Todd Nelson
6:3, 7:5
Zwycięzca 4. 10 listopada 1991 Birmingham Dywanowa (hala) Kenia  Paul Wekesa Szwecja  Ronnie Båthman
Szwecja  Rikard Bergh
7:5, 7:5
Zwycięzca 5. 30 sierpnia 1992 Schenectady Twarda Holandia  Paul Haarhuis Hiszpania  Sergio Casal
Hiszpania  Emilio Sánchez
6:3, 6:4
Zwycięzca 6. 10 stycznia 1993 Kuala Lumpur Twarda Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Henrik Holm
Norwegia  Bent-Ove Pedersen
7:5, 6:3
Finalista 1. 17 stycznia 1993 Dżakarta Twarda Holandia  Paul Haarhuis Włochy  Diego Nargiso
Francja  Guillaume Raoux
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 7. 7 lutego 1993 San Francisco Twarda (hala) Stany Zjednoczone  Scott Davis Stany Zjednoczone  Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
6:1, 4:6, 7:5
Finalista 2. 14 lutego 1993 Memphis Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
5:7, 2:6
Zwycięzca 8. 16 maja 1993 Rzym Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Południowa Afryka  Wayne Ferreira
Australia  Mark Kratzmann
6:4, 7:6
Zwycięzca 9. 1 sierpnia 1993 Hilversum Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Holandia  Hendrik Jan Davids
Belgia  Libor Pimek
4:6, 6:2, 7:5
Zwycięzca 10. 3 października 1993 Kuala Lumpur Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Jonas Björkman
Szwecja  Lars-Anders Wahlgren
7:5, 4:6, 7:6
Finalista 3. 24 października 1993 Pekin Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Paul Annacone
Stany Zjednoczone  Doug Flach
6:7, 3:6
Zwycięzca 11. 14 listopada 1993 Moskwa Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Jan Apell
Szwecja  Jonas Björkman
6:1, krecz
Zwycięzca 12. 28 listopada 1993 Johannesburg Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
7:6, 7:6, 6:4
Zwycięzca 13. 29 stycznia 1994 Australian Open, Melbourne Twarda Holandia  Paul Haarhuis Zimbabwe  Byron Black
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
6:7, 6:3, 6:4, 6:3
Zwycięzca 14. 20 lutego 1994 Filadelfia Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Jim Grabb
Stany Zjednoczone  Jared Palmer
6:3, 6:4
Finalista 4. 27 lutego 1994 Rotterdam Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Wielka Brytania  Jeremy Bates
Szwecja  Jonas Björkman
4:6, 1:6
Zwycięzca 15. 21 marca 1994 Miami Twarda Holandia  Paul Haarhuis Bahamy  Mark Knowles
Stany Zjednoczone  Jared Palmer
7:6, 7:6
Finalista 5. 24 lipca 1994 Stuttgart Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Scott Melville
Południowa Afryka  Piet Norval
6:7, 5:7
Finalista 6. 21 sierpnia 1994 New Haven Twarda Holandia  Paul Haarhuis Kanada  Grant Connell
Stany Zjednoczone  Patrick Galbraith
4:6, 6:7
Finalista 7. 28 sierpnia 1994 Schenectady Twarda Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Jan Apell
Szwecja  Jonas Björkman
4:6, 6:7
Zwycięzca 16. 10 września 1994 US Open, Nowy Jork Twarda Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
6:3, 7:6
Zwycięzca 17. 2 października 1994 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Nicklas Kulti
Szwecja  Lars-Anders Wahlgren
6:0, 7:5
Zwycięzca 18. 9 października 1994 Sydney Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Zimbabwe  Byron Black
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
6:4, 7:6
Zwycięzca 19. 6 listopada 1994 Paryż Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Zimbabwe  Byron Black
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
3:6, 7:6, 7:5
Zwycięzca 20. 13 listopada 1994 Moskwa Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Południowa Afryka  David Adams
Rosja  Andriej Olchowski
walkower
Finalista 8. 26 lutego 1995 Filadelfia Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Jim Grabb
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 21. 30 kwietnia 1995 Monte Carlo Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Argentyna  Luis Lobo
Hiszpania  Javier Sánchez
6:3, 6:4
Zwycięzca 22. 10 czerwca 1995 French Open, Paryż Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Nicklas Kulti
Szwecja  Magnus Larsson
6:7, 6:4, 6:1
Zwycięzca 23. 25 czerwca 1995 Halle Trawiasta Holandia  Paul Haarhuis Rosja  Jewgienij Kafielnikow
Rosja  Andriej Olchowski
6:2, 3:6, 6:3
Zwycięzca 24. 15 października 1995 Tokio Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Szwajcaria  Jakob Hlasek
Stany Zjednoczone  Patrick McEnroe
7:6, 6:4
Zwycięzca 25. 29 października 1995 Essen Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Czechy  Cyril Suk
Czechy  Daniel Vacek
7:5, 6:4
Zwycięzca 26. 12 listopada 1995 Sztokholm Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Kanada  Grant Connell
Stany Zjednoczone  Patrick Galbraith
3:6, 6:2, 7:6
Finalista 9. 27 listopada 1995 Eindhoven Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Kanada  Grant Connell
Stany Zjednoczone  Patrick Galbraith
6:7, 6:7, 6:3, 6:7
Finalista 10. 7 stycznia 1996 Doha Twarda Holandia  Paul Haarhuis Bahamy  Mark Knowles
Kanada  Daniel Nestor
6:7, 3:6
Finalista 11. 8 września 1996 US Open, Nowy Jork Twarda Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
6:4, 6:7, 6:7
Zwycięzca 27. 20 października 1996 Tuluza Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Francja  Olivier Delaître
Francja  Guillaume Raoux
6:3, 7:5
Finalista 12. 27 października 1996 Stuttgart Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Kanada  Sébastien Lareau
Stany Zjednoczone  Alex O’Brien
6:3, 4:6, 3:6
Zwycięzca 28. 3 listopada 1996 Paryż Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Rosja  Jewgienij Kafielnikow
Czechy  Daniel Vacek
6:4, 4:6, 7:6
Zwycięzca 29. 5 stycznia 1997 Doha Twarda Holandia  Paul Haarhuis Szwecja  Patrik Fredriksson
Szwecja  Magnus Norman
6:3, 6:2
Zwycięzca 30. 9 marca 1997 Rotterdam Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Belgia  Libor Pimek
Południowa Afryka  Byron Talbot
7:6, 6:4
Finalista 13. 27 kwietnia 1996 Monte Carlo Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Donald Johnson
Stany Zjednoczone  Francisco Montana
6:7, 6:2, 6:7
Zwycięzca 31. 22 czerwca 1997 Rosmalen Trawiasta Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Trevor Kronemann
Australia  David Macpherson
6:4, 7:5
Finalista 14. 5 lipca 1997 Wimbledon, Londyn Trawiasta Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
6:7(4), 6:7(7), 7:5, 3:6
Zwycięzca 32. 24 sierpnia 1997 Boston Twarda Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Dave Randall
Stany Zjednoczone  Jack Waite
6:4, 6:2
Zwycięzca 33. 28 września 1997 Tuluza Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Francja  Jean-Philippe Fleurian
Białoruś  Maks Mirny
6:3, 7:6
Zwycięzca 34. 2 listopada 1997 Paryż Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Stany Zjednoczone  Rick Leach
Stany Zjednoczone  Jonathan Stark
6:2, 7:6
Finalista 15. 18 stycznia 1998 Sydney Twarda Kanada  Daniel Nestor Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
3:6, 5:7
Zwycięzca 35. 31 stycznia 1998 Australian Open, Melbourne Twarda Szwecja  Jonas Björkman Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
6:2, 7:6
Zwycięzca 36. 1 marca 1998 Filadelfia Twarda (hala) Holandia  Paul Haarhuis Australia  David Macpherson
Stany Zjednoczone  Richey Reneberg
7:6, 6:7, 6:2
Zwycięzca 37. 8 marca 1998 Rotterdam Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Wielka Brytania  Neil Broad
Południowa Afryka  Piet Norval
7:6, 6:3
Zwycięzca 38. 19 kwietnia 1998 Barcelona Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Południowa Afryka  Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone  Rick Leach
7:5, 6:0
Zwycięzca 39. 26 kwietnia 1998 Monte Carlo Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
6:4, 6:2
Zwycięzca 40. 6 czerwca 1998 French Open, Paryż Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Bahamy  Mark Knowles
Kanada  Daniel Nestor
6:3, 3:6, 6:3
Zwycięzca 41. 4 lipca 1998 Wimbledon, Londyn Trawiasta Holandia  Paul Haarhuis Australia  Todd Woodbridge
Australia  Mark Woodforde
2:6, 6:4, 7:6, 5:7, 10:8
Zwycięzca 42. 9 sierpnia 1998 Amsterdam Ceglana Holandia  Paul Haarhuis Słowacja  Dominik Hrbatý
Słowacja  Karol Kučera
6:3, 6:2
Zwycięzca 43. 30 sierpnia 1998 Boston Twarda Holandia  Paul Haarhuis Południowa Afryka  Chris Haggard
Stany Zjednoczone  Jack Waite
6:3, 6:2
Finalista 16. 8 listopada 1998 Paryż Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Indie  Mahesh Bhupathi
Indie  Leander Paes
4:6, 2:6
Zwycięzca 44. 22 listopada 1998 Hartford Dywanowa (hala) Holandia  Paul Haarhuis Bahamy  Mark Knowles
Kanada  Daniel Nestor
6:4, 6:2, 7:5

Przypisy

edytuj
  1. Jack Cavanaugh, TENNIS; Eltingh Concludes His Career With One More Doubles Title, „The New York Times”, 23 listopada 1998, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-01] (ang.).
  2. Jacco Eltingh Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-16] (ang.).

Bibliografia

edytuj