Jan Kapica
Jan Kapica (ur. 2 lutego 1866 w Miedźnej, zm. 10 września 1930 w Tychach) – działacz polityczny i społeczny[1], ksiądz katolicki, infułat.
| infułat | |
 Jan Kapica | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wikariusz Siemianowice Śląskie | |
| Okres sprawowania |
1892-1894 |
| Proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Tychach | |
| Okres sprawowania |
1898–1930 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
|
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujAbsolwent gimnazjum w Pszczynie. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1892 roku. Krzewiciel abstynencji na przełomie XIX i XX wieku, proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Tychach w latach 1898–1930, który rozbudował tamtejszy kościół. Zwolennik partii Centrum, poseł do parlamentu pruskiego (1908)[2].
Po zakończeniu I wojny światowej zwolennik przyłączenia Śląska do Polski. Był zastępcą przewodniczącego Polskiego Komitetu Plebiscytowego na powiat pszczyński – Jana Kędziora, który był jego siostrzeńcem[3][4].
W czasie istnienia Książęco-Biskupiej Delegatury (od 21 listopada 1921 do 6 listopada 1922), która obejmowała przyłączoną po plebiscycie polską część Górnego Śląska, był delegatem biskupim z władzą generalnego wikariusza. Ponadto pełnił funkcję dziekana konsultorów diecezjalnych, pierwszego prepozyta kapituły katedralnej w Katowicach i protonotariusza apostolskiego (infułata). Był prałatem domowym Jego Świątobliwości. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice. Został pochowany przy kościele św. Marii Magdaleny w Tychach, pod krzyżem misyjnym, na miejscu którego stoi obecnie nagrobek z inskrypcją „Żal mi ludu”[5].
Upamiętnienie
edytujImieniem Jana Kapicy nazwana jest ulica w Siemianowicach Śląskich przebiegająca przez dzielnice Centrum i Bytków[6]. Ks. Kapica został upamiętniony w sali duchowieństwa Panteonu Górnośląskiego w katowickiej archikatedrze[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Tablica informacyjna na budynku vis-à-vis kościoła Św. Antoniego w Siemianowicach Śląskich
- ↑ Kapica Jan (E-ncyklopedia wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku). silesia.edu.pl. [dostęp 2024-06-28].
- ↑ Emil Szramek: Ks. Jan Kapica. Życiorys a zarazem fragment z historji Górnego Śląska. Katowice: Nakładem Komitetu Uczczenia Pamięci Ks. Infułata Kapicy, 1931, s. 74.
- ↑ Encyklopedia Powstań Śląskich, red. Franciszek Hawranek (i in.), Opole 1982, s. 196.
- ↑ Emil Szramek: Ks. Jan Kapica. Życiorys a zarazem fragment z historji Górnego Śląska. Katowice: Nakładem Komitetu Uczczenia Pamięci Ks. Infułata Kapicy, 1931, s. 89.
- ↑ Geoportal.gov.pl [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2017-07-18].
- ↑ Kapica Jan (1866-1930). panteon-gornoslaski.pl. [dostęp 2024-06-28].
Bibliografia
edytuj- Śmierć kapłana. „Kurier Warszawski”, s. 3, Nr 249A z 11 września 1930.
- Emil Szramek, Ks. Jan Kapica, życiorys a zarazem fragment historii Górnego Śl., Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, t. 3 (1931), s. 1–85.
- Janusz Wycisło, Ksiądz infułat Jan Kapica – przywódca ludu górnośląskiego, Pszczyna 1995.
- Encyklopedia Powstań Śląskich, red. Franciszek Hawranek (i in.), Opole 1982.