Janusz Minkiewicz
Janusz Minkiewicz (ur. 25 czerwca 1914 w Petersburgu, zm. 29 maja 1981 w Warszawie) – polski pisarz, satyryk.
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 maja 1981 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Wacława, prawnika cywilisty, i Emilii z Rodziewiczów[1]. Uczył się w Liceum im. Stefana Batorego, a później w szkołach: w Milanówku, Zakopanem i Rabce, ukończył Liceum im. Ziemi Mazowieckiej. Od 1933 studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim[1].
W Wilnie, w kawiarni Biały Sztral założył kabaret Ksantypa, którym w latach 1940–1941 kierował.
Był kontynuatorem poezji Skamandrytów. Po przenosinach do Warszawy współpracował z okupacyjnymi teatrami jawnymi. W duecie ze Stefanem Strausem, pod pseudonimem „Struś i Kieliszek” pisał teksty do rewii i operetek, m.in. Moczymy nogi, czyli porwanie pupilek, wystawione w Teatrze Małych Form w grudniu w 1943[2].
Wydał m.in. zbiory wierszy Nic świętego (1939), Kazania i skargi (1946), Pigułki (1951), Sonety warszawskie i pierwsze wiersze (1956), Wiersze wybrane 1944–1954 (1954). Był ponadto autorem humoresek, felietonów satyrycznych, szopek politycznych (wraz ze Świętopełkiem Karpińskim), polskiego libretta do operetki Piękna Helena Offenbacha, utworów dla dzieci (zbiór wierszy Lenin w Poroninie, 1951; Ikar i spółka, 1949; Miś z parasolem, 1946 i inne). Współpracował z „Przekrojem”, „Szpilkami”, „Cyrulikiem Warszawskim”. Zajmował się przekładami, głównie literatury rosyjskiej. Jest autorem wiersza Lenin w Poroninie mylnie przypisywanego Julianowi Tuwimowi.
W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia za twórczość satyryczną w minionym dziesięcioleciu[3][4] oraz Medal 10-lecia Polski Ludowej[5].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C37-3-8)[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Janusz Minkiewicz | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2024-06-29] (pol.).
- ↑ Sława i infamia. Z Bohdanem Korzeniewskim rozmawia Małgorzata Szejnert, Wyd. Literackie, Kraków 1992, s. 30 i 45.
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-29].
- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 70, poz. 888 - Uchwała Rady Państwa z dnia 12 stycznia 1955 r. nr 0/105 - na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
edytuj- Lesław Bartelski, Polscy pisarze współcześni 1944–1970, Agencja Autorska, Warszawa 1972.
- Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, tom I, PWN, Warszawa 1984.
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona poświęcona Januszowi Minkiewiczowi. minkiewicz.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-01)].