Józef Bałzukiewicz

Urodził się w rodzinie wileńskiego grawera Wincentego Bałzukiewicza. Był starszym bratem rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewicza i malarki Łucji Bałzukiewicz.

Początkowo uczył się w Wileńskiej Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa. W latach 1887—1893 studiował na petersburskiej Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych u profesora Bogdana Willewaldego. Jego prace studenckie przyniosły mu kilka medali, w tym wielki medal srebrny (1893). Po ukończeniu studiów przez trzy lata pracował jako nauczyciel rysunku w Czerepowcu w Rosji.

W roku 1897 powrócił do Wilna. Uczył na bezpłatnych kursach rysunku Józefa Montwiłła. Później założył własne wieczorne kursy rysunku. Był jednym z członków założycieli Wileńskiego Towarzystwa Artystycznego i uczestniczył w wystawach tegoż Towarzystwa.

Uprawiał malarstwo religijne, pejzażowe, portretowe, rodzajowe. Oprócz malarstwa olejnego posługiwał się tuszem, akwarelą i pastelami. Zajmował się również konserwacją malarstwa, m.in. obrazów Szymona Czechowicza w kościele św. Rafała w Wilnie.

Został pochowany na cmentarzu na cmentarzu Na Rossie w Wilnie. Pomnik na grobie wzniesiono w roku 1925 według projektu jego brata, rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewicza.

Obecnie jego dzieła znajdują się w muzeach Litwy oraz w kościołach Wileńszczyzny.

• Artinfo

• Lucjan Uziębło, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 255. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0